Να προσευχηθούµε γιατην ελληνική οικονοµία προτείνουν άγιοι πατέρες από την τηλεόραση. Στην ανάγκη, µήπως να κάνουµε και κάνα τάµα;
Το είδαµε κι αυτό. Να διαβάζει από την εκποµπή τού Αυτιάο Ανθιµος Θεσσαλονίκης δέηση για την ελληνική οικονοµία. Κάλεσε δετο ποίµνιο να προσευχηθεί για νασωθεί η πατρίς.
Να µην έχουµε κανένα παράπονο από την Εκκλησία, λοιπόν. Και εκείνη την εκκλησιαστική περιουσία που λέγεται ότι αν αξιοποιηθεί αυτές τις δύσκολες ώρες θα είναι µια σηµαντική συνεισφορά στον τόποούτε να την ξανασκεφτούµε.

Πρόσφατα η ΔΗΜΑΡ διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία εκδήλωση όπου αξιόλογοι οικονομολόγοι παρουσίασαν τις απόψεις-προτάσεις τους σχετικά με την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση. Η εκδήλωση δανείστηκε, από μια γνωστή μπροσούρα του Λένιν, τον εύγλωττο τίτλο «Τι να κάνουμε;», όχι φυσικά για να παραπέμψει σε λενινιστικές λύσεις αλλά για να υπογραμμίσει την ανάγκη επείγουσας δράσης μπροστά στη σημερινή κατάσταση. Στο παρόν κείμενο επιλέγω έναν εξίσου γνωστό λενινιστικό τίτλο (Ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω), για να δείξω τις παλινωδίες του επίσημου πολιτικού λόγου της ΔΗΜΑΡ οι οποίες μας καθηλώνουν σε μια ιδιότυπη αλλά και νοσηρή ουδετερότητα