Σε τελική ευθεία η ψήφιση της νέας συμφωνίας με την Ευρωπαική Ένωση και το ΔΝΤ εν μέσω πιέσεων, αντιδράσεων και μεγαλης, πάρα πολύ μεγάλης έντασης στη χώρα και στις σχέσεις της με την Ένωση. Συνθήκες που τροφοδοτούν συνθήκες εξαιρετικής αστάθειας και κάνουν πιθανές επικίνδυνες εξελίξεις.
Η ψυχραιμία υποχωρεί, η ρητορεία συγκαλύπτει και δεν αποκαλύπτει, πολίτες και πολιτικοί συμπεριφέρονται σα να είναι σε αδιέξοδο, κολλημένοι στο τοίχο. Ο αναγκαστικός δεσμός του μεσοπρόθεσμου με τη 5η δόση (και τις επόμενες δόσεις) δανεισμού είναι πασιφανής. Οφελείται η χώρα όταν προσπαθούμε να τον αποκρύψουμε; Οφελείται η ανάλυση και επιλογή στόχων, ανεξάρτητα της τελικής πολιτικής επιδίωξης, όταν αρνείται να δεχθεί αυτή την πραγματικότητα;

Όπως ακριβώς αναμενόταν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες εξέφρασαν προχθές επίσημα την πρόθεσή τους να ανταποκριθούν στις ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας για τα επόμενα τρία χρόνια, υπό τον όρο, βέβαια, να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πρόγραμμα. Όμως η αγωνία για την οικονομική επιβίωση της χώρας κάθε άλλο παρά αίρεται. Όχι μόνο γιατί ουδείς μπορεί να προδικάσει την έκβαση των ψηφοφοριών που πρέπει να διεξαχθούν στη Βουλή μέχρι την Πέμπτη 30 Ιουνίου. Και να πάρουν την απαιτούμενη πλειοψηφία Μεσοπρόθεσμο και εφαρμοστικός νόμος, θα εκκρεμεί να αποσαφηνισθεί το ύψος του επόμενου δανείου ΕΕ/ΔΝΤ και η συμμετοχή των τραπεζών