Η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία ζουν σε ένα διαρκές αδιέξοδο. Η κυβέρνηση αδυνατεί να αναστρέψει την πορεία, αντιθέτως επιταχύνει την πτωτική της τάση.

Η Αξιωματική αντιπολίτευση, που τόσο φώναξε για τον τρόπο που έχασε την εξουσία, τρομάζει στην ιδέα μην την επανακτήσει γρήγορα και κληθεί να ψηφίσει τα ίδια και χειρότερα νομοσχέδια, που τώρα καταγγέλλει.

Τα κόμματα του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, βλέπουν τα αδιέξοδα, αλλά δεν μπορούν να πράξουν το αυτονόητο, να συνεργαστούν, για να αποτρέψουν τον διχαστικό δρόμο κυβέρνησης και ΝΔ και την μεγαλύτερη κατάρρευση της χώρας. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι συμφωνούν στα σημαντικά και διαφωνούν στα μικρά, δηλαδή στους προσωπικούς ρόλους.

Η σημερινή αναφορά του ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, στην αναγκαιότητα διαλόγου, στο χώρο του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατιας είναι θετική.

Το «Κοινοβούλιο διαβούλευσης», είναι καλή ιδέα, δεν μπορεί όμως να απουσιάζουν τα κόμματα και δεν πρέπει να είναι χωρίς χρονοδιαγραμμα και στόχους.

Δ​​εν βρήκε λέξη να πει ο πρωθυπουργός για την κατάφωρη επίθεση στην ελευθερία του λόγου, την οποία εξαπέλυσε η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου εναντίον του αγωνιστή κατά της χούντας και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη, αλλά είχε πολλά να πει για την πρωτοβουλία της εισαγγελέως του ίδιου δικαστηρίου, η οποία απλώς ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος.

Ξαφνικά, τον περασμένο Σεπτέμβριο, έπειτα από μια σεζόν στην κόλαση, ένα αχνό φως φάνηκε ν’ ανάβει στο βάθος του τούνελ. Ξαφνικά, μπορούσε κανείς να επιτρέπει στον εαυτό του μια μικρή δόση αισιοδοξίας.

Η Ελλάδα, με καθυστέρηση πεντέμισι ολόκληρων χρόνων, είχε βρεθεί εκεί όπου οι άλλες χώρες του Μνημονίου - Ιρλανδία, Πορτογαλία αλλά και Κύπρος - είχαν βρεθεί από την πρώτη μέρα της μνημονιακής τους περιπέτειας.