Η προχθεσινή παρέλαση είναι πλέον ιστορία, ενδεχομένως να μπει και σε κάποια αράδα της, μαζί με την αντίστοιχη της 28ης Οκτωβρίου 2011, αν ο ιστορικός του μέλλοντος συνδέσει τα επεισόδιά τους με την πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα και τα όσα επακολούθησαν. Το πρόσημο αυτών των παρελάσεων προς το παρόν αγνοείται, καθώς η Ιστορία επιφυλάσσεται για να συνυπολογίσει και την έκβαση της σοβούσας μεγάλης παγκόσμιας κρίσης, περιβαλλοντικής, ηθικής, οικονομικής, στην οποία η μικρή -παραλείπουμε το σύνηθες συμφραζόμενον περί εντιμότητος- Ελλάς πρωταγωνιστεί αρνητικά.

...Αυτά σημαίνουν ότι αν σκεφτούμε το αύριο πρέπει να επιλέξουμε τις δυνάμεις εκείνες που ίσως (και επιμένω στο δύσπιστο ίσως) μπορεί να το προετοιμάσουν. Αυτή τη στιγμή, με ορισμένες ανατριχιαστικές εξαιρέσεις παρείσακτων σε αναζήτηση στέγης αυριανιστών, οι άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις αυτές βρίσκονται κοντά στη ΔΗ-ΜΑΡ κατά πολύ περισσότερο από ό,τι στο ΠαΣοΚ.

Και αυτό, με την επιφύλαξη των όσων θα συμβούν ως τις εκλογές, θα έπρεπε να είναι καθοριστικό για τη ψήφο μας.

Οι φίλοι της στήλης δεν μπορεί να έχουν παράπονο: Εδώ και μεγάλο διάστημα και σε ανύποπτο χρόνο τούς έχει προϊδεάσει για την άνοδο της εθνικιστικής δεξιάς και της Χρυσής Αυγής, ενώ έχει θεωρήσει αστάθμητο παράγοντα την αντοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς. Δεν χρειαζόταν σοφία, απλώς γνώση της Ιστορίας από τον μεσοπόλεμο και αίσθηση των αδιεξόδων και της απελπισίας που προκαλεί ο εμφανιζόμενος ως μονόδρομος των μνημονίων.

Η επιλογή Χρυσοχοΐδη, με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, για μια προεκλογική καμπάνια εκμετάλλευσης του αισθήματος ανασφάλειας των ελλήνων πολιτών σε σχέση με τους μετανάστες, εντάσσεται σε μια επικοινωνιακή πολιτική και όχι στην ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι για την αντιμετώπιση του υπαρκτού προβλήματος των μεταναστών απαιτείται ένα σύνολο μέτρων, που μπορούν να έχουν αποτελεσματικότητα αν εφαρμοστούν στο σύνολο τους και όχι η υποδαύλιση ενός ρατσισμού.