Η στρατηγικής της ελεύθερης διακύμανσης του χρήματος που ξεκινά από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, εγκαινιάζει μια νέα φάση που δεκαπέντε χρόνια αργότερα προσδιορίζεται ως παγκοσμιοποίηση. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό αυτής της νέας φάσης είναι πως το κέρδος εξαρτάται κυρίως από την ταχύτητα ροής των κεφαλαίων. Είναι η εποχή που οι οίκοι αξιολόγησης αναλαμβάνουν δεσπόζοντα ρόλο στη διαμόρφωση της οικονομικής πραγματικότητας.

Το ζήτημα δεν είναι αν κανείς έχει λόγους να υποστηρίζει τον Γιώργο Νταλάρα, τον Κωστή Χατζηδάκη, τον Κάρολο Παπούλια, τον Θεόδωρο Πάγκαλο ή τον Άδωνη Γεωργιάδη σε προσωπικό, καλλιτεχνικό ή πολιτικό επίπεδο. Το θέμα είναι ότι ο νόμος του Λιντς συνιστά απτό δείγμα της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, που προοιωνίζεται δεινά, που έμοιαζαν να έχουν περάσει στο περιθώριο της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Εάν, λιντσάρισμα το λιντσάρισμα, φτάσουμε σε επίπεδο γενικευμένης ανομίας, τότε το πρώτο βήμα για την οριστική κατάλυση της δημοκρατίας όπως την ζήσαμε αδιατάρακτα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες θα έχει συντελεστεί.