Η ευρωπαϊκή κρίση είναι ταυτόχρονα κρίση τραπεζική και κρίση δημόσιου χρέους. Οσο περνάει ο καιρός το πρόβλημα οξύνεται γιατί χάνεται η εμπιστοσύνη των περιβόητων αγορών στην ικανότητα της πολιτικής εξουσίας να επιβάλει μια βιώσιμη λύση. Οπως γνωρίζουμε, το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα έχει τους δικούς του, εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.

Το βασικό ζήτημα για την ευρωζώνη στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και τελικά τη διάσωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών. Είναι χαρακτηριστική η απουσία ρευστότητας από τις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων και η μαζική στροφή προς «ασφαλή λιμάνια», όπως τα γερμανικά και αμερικανικά ομόλογα.

Ο «Economist» και οι «Financial Times» ανήγγειλαν «το επερχόμενο τέλος του ευρώ». Ευσεβείς πόθοι Αγγλοσαξόνων; Το ενιαίο νόμισμα και το σύστημα στο οποίο λειτουργεί, η ΟΝΕ, όντως αντιμετωπίζει δεινή πρόκληση, καθώς η κρίση έχει προσλάβει «συστημικό χαρακτήρα» και ήδη έχει φθάσει στην αυλή της Γερμανίας.

«Εκεί όπου απέτυχε ο Χίτλερ, να κατακτήσει την Ευρώπη με στρατιωτικά μέσα, η σύγχρονη Γερμανία θα επιτύχει με μέσο τη δημοσιονομική πειθαρχία. Καλώς ήλθατε στο 4ο Ράιχ!»Η φράση θα μπορούσε να προέρχεται από ομιλία κάποιου ρήτορα σε ελληνική πλατεία.