Οσο αυτονόητο είναι ότι πρέπει να γίνονται σεβαστοί οι κανόνες του Συµφώνου Σταθερότητας άλλο τόσο αυτονόητο είναι ότι η Ευρώπη είναι κάτι περισσότερο από µια κοινότητα κρατών που δηµιουργήθηκε για να απαγορεύει το έλλειµµα του προϋπολογισµού, υποστήριζε πριν από λίγες ηµέρες σε άρθρο του ο Ζακ Ντελόρ.

Μαθαίνω πως σύντομα ο Σοφιανός έχει γενέθλια – κλείνει, λένε, τα ενενήντα του χρόνια. Μαζί με τις αυτονόητες θερμές ευχές μας, καλό είναι να σχολιάσουμε αυτή τη ζηλευτή μακροημέρευση, με όρους συντροφικούς – ας μη φοβηθούμε τη λέξη : δηλώνει συλλογικότητες και αλληλεγγυότητες με μακρά ιστορία μέσα στο χώρο της αριστεράς. Πράγματι, ο χρόνος στάθηκε ευνοϊκός μαζί του αλλά αυτό δεν είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να τιμήσουμε ένα πρόσωπο εγνωσμένου άλλωστε, κύρους και αναγνώρισης. Κάτι άλλο λοιπόν πρέπει να είναι αυτό που μας έφερε απόψε εδώ.

*Το "παπατζής" είναι κλασικός πολιτικός χαρακτηρισμός, με συγκεκριμένο εννοιολογικό περιεχόμενο, και απόλυτα κατάλληλος να χρησιμοποιείται σε συγκεκριμένες πολιτικές συμπεριφορές και πρακτικές.

Και δυστυχώς για την χώρα, η οικογένεια Παπανδρέου και τα πεπραγμένα τους, για όσους έχουν μνήμη, νομίζω μετ΄επαίνων δικαιούται τον χαρακτηρισμό.

..Από το "θα έχουμε και Λαοκρατία" του Γεωργίου του 1ου στην απελευθέρωση, και την μετεμφυλιακή περίοδο, δια μέσου του "σοσιαλισμός στις 18", για να μην αναφερθούμε στά "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο" «βυθίσατε το ΧΟΡΑ-/mia culpa","pampers", «δωράκι-προμήθεια για την δουλειά», "δανεικά για την ροζ βίλα" κλπ" κλπ, του Ανδρέα Παπανδρέου ….και στα γνωστά από το "λεφτά υπάρχουν" στο "δημοψήφισμα" του, ελπίζω, τελευταίου της οικογένειας, Γιώργου

Ο προϋπολογισμός του 2012 ψηφίζεται σε μια περίοδο ραγδαίας υποβάθμισης της ζωής των πολιτών και επιβεβαίωσης της οικονομικής αναποτελεσματικότητας των πολιτικών του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου. Η ίδια πολιτική συνεχίζεται μέσα από τον προϋπολογισμό γεγονός που δημιουργεί μεγάλες αμφιβολίες για την επίτευξη του στόχου μείωσης του ελλείμματος από 8,5% το 2011 στο 6,8% του ΑΕΠ του 2012.
Η πολιτική που ασκείται δεν είναι φυσική νομοτέλεια. Η χώρα και η κοινωνία έχουν ανάγκη από άλλες πολιτικές για την έξοδο από την κρίση.