Μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να υπήρξε πρωτοπόρος στη στοχοποίηση δημοσιογράφων και μέσων ενημέρωσης αλλά η παλιά αυτή συνταγή αποτελεί σήμερα το ευαγγέλιο των απανταχού λαϊκιστών ηγετών σε όλο τον κόσμο. Με κορυφαίο εκφραστή αυτής της αντίληψης τον νέο πλανητάρχη

...Αν η διαπλοκή στην Ελλάδα αφορά λιγότερα από 1 δισ. ευρώ δάνεια, σε σύνολο 50 δισ. ευρώ προβληματικών δανείων, τότε είμαστε παράδεισος σε σχέση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές και δυτικές χώρες.

Το ιντερνέτ θα καταφέρει να μας κάνει όλους εξίσου άσημους, σκέφτομαι καθώς αδυνατώ να θυμηθώ ποιος έγραψε και πού διάβασα προ ημερών την ενδιαφέρουσα άποψη πως τα μέσα επικοινωνίας μεταδίδουν κακές ειδήσεις για να ικανοποιήσουν όχι τον σαδισμό ή τον μαζοχισμό των αναγνωστών τους αλλά το ένστικτο της αυτοσυντήρησής τους

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει αφήσει μακριά πίσω της τον αυτοπροσδιορισμό της ως «Τρίτου Πόλου». Εξάλλου κανένα κόμμα του κεντροαριστερού χώρου στην Ευρώπη δεν αυτοπροσδιορίζεται έτσι. Σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα, αυτός ο αυτοπροσδιορισμός είχε να κάνει με την παραδοχή της εκλογικής, πολιτικής και προπάντων ιδεολογικής ήττας αυτού του χώρου από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ενδυνάμωση του ευρύτερου χώρου της ελληνικής Κεντροαριστεράς περνά μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών με τον ΣΥΡΙΖΑ.

...Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο πρώην υπουργός Εργασίας δήλωνε περιχαρής ότι το σύστημα... διασώζεται, ότι όλες οι αλλαγές έχουν κοινωνικό πρόσημο κι ότι η μεταρρύθμιση δεν αμφισβητείται ούτε από τους... έξω. Όσοι, δε, εξέφραζαν επιφυλάξεις ή επεσήμαναν τους ορατούς δια γυμνού οφθαλμού κινδύνους, ανακηρύσσονταν... εχθροί της κοινωνίας και ρίχνονταν στο πυρ το εξώτερον.

Δεν μας αφορά καμία συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της εθνικής συνεννόησης όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Με συμμετοχή και των δύο πρώτων κομμάτων. Κάθε άλλη συνεργασία στην Ελλάδα της κρίσης έχει αποδειχθεί ευάλωτη στο πελατειακό σύστημα και θνησιγενής.

Ισχύει ακριβώς το ίδιο για τη Ν.Δ. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα μπορούσε να συνεργαστεί ή απλώς να στηρίξει μόνο μία κυβέρνηση όπου θα συμμετείχαν και τα δύο πρώτα κόμματα. Για να επιβάλλουμε την θέση μας αυτή για εθνική συνεννόηση απαιτείται η καθοριστική ενίσχυση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης όποτε και αν γίνουν οι επόμενες εκλογές.

...Αν προσθέσουμε και όλους τους άλλους κινδύνους για τη χώρα, η λύση των εκλογών αρχίζει και φαντάζει μονόδρομος. Τότε, με τον ΣΥΡΙΖΑ ηττημένο κοινοβουλευτικά, σε αντιστοιχία πια με το κοινό αίσθημα (όπως αυτό εμφανίζεται στις μετρήσεις), μπορείς να συζητήσεις για την αναγκαία συναίνεση στο δρόμο για τη διάσωση της χώρας. Όλα τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού και μπερδεύουν την κοινωνία. Είναι αφελές και αντιφατικό να καταδικάζεται ως καταστροφική η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να επιδιώκεται «κυβέρνηση συνεννόησης» με τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό.

Η διαχείριση των σχέσεών μας με την Τουρκία απαιτεί πάντοτε νηφαλιότητα, ψυχραιμία, αυτοσυγκράτηση παράλληλα με την αποφασιστικότητα των επιλογών μας. Αυτή την περίοδο όμως, που σημειώνεται νέα ένταση στις σχέσεις, οι αρετές αυτές θα πρέπει να ασκηθούν στον ύψιστο βαθμό και για πολλούς λόγους. Αλλά να σημειώσουμε αρχικώς ότι η ένταση προκαλείται από την Τουρκία σε αντίδραση της απόφασης της ελληνικής Δικαιοσύνης να μην εκδώσει τους οκτώ, όπως απαιτούσε η Αγκυρα.

Η πρόταση για Εθνική Συνεννόηση με εθνική γραμμή διεξόδου από την κρίση και «Σχέδιο» αποτελεί την κεντρική στόχευση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Την πρόταση για κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ευρείας κοινοβουλευτικής στήριξης για «το χθες, το σήμερα και το αύριο» την επαναδιατυπώσαμε τον περασμένο Νοέμβριο στην κοινή Συνεδρίαση των Κεντρικών Οργάνων των σχημάτων της Συμπαράταξης.
Τον Δεκέμβριο, με τις «10 Προτάσεις -Απαντήσεις» υπογραμμίσαμε ότι «για να γίνει αυτό πράξη χρειάζονται υπερβάσεις, που είτε θα τις τολμήσουν τα πολιτικά κόμματα, είτε θα τις επιβάλλει ο λαός».
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ απορρίπτουν την πρόταση αυτή. Η πρόταση αυτή ισχύει και θα ισχύει και για μετά τις εκλογές, όποτε γίνουν.
Μια ενισχυμένη εκλογικά από τον ελληνικό λαό ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ θα την επιβάλλει.
Δεν ζητάμε να γίνουν εκλογές. Έχουμε, κατ΄ επανάληψη, τονίσει, σε αντίθεση με τη ΝΔ, που τις ζητά, ότι δεν ζητάμε κάτι, που δεν μπορούμε να επιβάλλουμε.

Με διαρκώς μειούμενο ενδιαφέρον παρακολουθώ τις εξελίξεις για τη συγκρότηση της κεντροαριστεράς. Η φάση θυμίζει βελόνα κολλημένη σε πολυκαιρισμένο δίσκο, ενώ στα διπλανά decks ανεβαίνει η ένταση συνεχώς. Μονολεκτικό ανέκδοτο.
Το αίτημα που προτάσσεται είναι κατ’ αρχήν αναντίρρητο, αφού αφορά την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός μεσαίου – μεταρρυθμιστικού χώρου, δεδομένης της καταστροφικής διακυβέρνησης Τσίπρα. Για να είναι και εν τέλει αναντίρρητο όμως, πρέπει να αποκτήσει και μορφή, συγκεκριμενοποιώντας αιτήματα και σχέδιο. Πράγμα που απέχει πολύ από το να είναι ορατό σε όλες τις υπαρκτές προσπάθειες.

Στην εποχή της μετα-αλήθειας —ο όρος κατοχυρώθηκε γρήγορα στην τραμπ-αλισμένη εποχή μας—, όλες οι ενδείξεις και οι μετρήσεις δείχνουν πως οι αναγνώστες των «ψευδών ειδήσεων» αυξάνονται διαρκώς, υποβαθμίζοντας την εγκυρότητα των ΜΜΕ και εκτινάσσοντας την «εξατομίκευση της πληροφορίας» μέσω του πληθωρικού Διαδικτύου. Όπως μάλιστα έδειξε πρόσφατα το σχετικό κουίζ του Guardian,[1] στη νέα μετάλλαξή τους τα ψευδή νέα μπορούν να προκύπτουν ή να απορρέουν από τις πραγματικές ειδήσεις, ενώ η σύγχυση ακόμη και του μορφωμένου αναγνώστη είναι πλέον δεδομένη.

Μπαίνουμε σε μια ακόμη δραματική φάση στην πορεία της χώρας και της Ελληνικής οικονομίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τα κατάφερε να μας οδηγήσει στο δίλημμα «Νέα μέτρα ή μνημόνιο». Όλες οι διακηρύξεις για αναδιάρθρωση του χρέους, για χαμηλά πλεονάσματα, για αποτελεσματική διαπραγμάτευση πήγαν περίπατο.

Η κυβερνητική πλειοψηφία έχει μπλέξει. Αν ψηφίσει τα προληπτικά μέτρα-με όποια επικοινωνιακά κόλπα και αν χρησιμοποιήσει- θα γίνει περίγελος αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όλα τα στελέχη «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» ότι δεν θα εγκρίνουν νέα μέτρα.