Εφόσον δεν αλλάξουν συλλογικά την πολιτική τους οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ριζικά και τώρα αμέσως, η τύχη του ευρώ εναποτίθεται πια αποκλειστικά στα χέρια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Κάθε μέρα που περνάει παρακολουθούμε και νέα δραματική επιδείνωση των όρων δανεισμού στην Ευρωζώνη, καθώς οι αγορές δυσπιστούν πλέον στην επιβίωσή της. Ήδη απαιτούν επιτόκια που δεν μπορούν να αντέξουν ούτε η Ισπανία, ούτε η Ιταλία.

Ποια είναι η κοινή βάση, η μέση εκτίμηση των πολιτών για τη στάση της αριστεράς απέναντι στην κρίση -ναι, των ποικίλων και σε σύγκρουση αριστερών, κομμουνιστικών δυνάμεων- της χώρας; Αναμφίβολα ότι όλες αυτές οι δυνάμεις υπερασπίζονται το εισόδημα των μισθωτών και συνταξιούχων, το δικαίωμα στη δουλειά των ανέργων. Μέχρι εκεί υπάρχει καθαρή εικόνα - μετά, για τους στόχους και τις διεξόδους, αρχίζουν οι διαφορές αλλά και η σύγχυση για το τι είναι αριστερό σήμερα, ποια είναι η προοδευτική διέξοδος.

Στη σημερινή Ελλάδα όταν λέμε «Γερμανία» έχουμε κατά νου την Άγγελα Μέρκελ, το πωλητήριο της Ακρόπολης, τις σκληρές προειδοποιήσεις για αποπομπή απ’ το ευρώ. Όμως, υπάρχει και η άλλη Γερμανία - αυτή που αναγνωρίζει τα λάθη της στη διαχείριση της κρίσης, αυτή που θεωρεί πως όλοι έχουμε μια πατρίδα, την Ευρώπη, αυτή που ζητά ένα άλλο μείγμα στην πολιτική διεξόδου από την κρίση.

Ο «θορυβώδης» βουλευτής της ∆ηµοκρατικής Αριστεράς (∆ΗΜΑΡ) επιµένει πως «όταν ο δικοµµατισµός καταρρέει, η Αριστερά κρύβεται στην τουαλέτα» και ότι το µόνο που ξέρει είναι «να βγαίνει στα κεραµίδια». Επίσης θεωρεί ότι κακώς η Αριστερά δεν έθεσε θέµα αποκλεισµού από την κυβέρνηση συνεργασίας της «Ακροδεξιάς», όπως έγινε στην Ιταλία, στη συµµετοχή της οποίας αποδίδει την καταψήφιση από τη ∆ΗΜΑΡ της κυβέρνησης Παπαδήµου. Ο κ. Ψαριανός θεωρεί ότι δεν υφίσταται θέµα «αριστερής στροφής» του κόµµατός του, ενώ αναφορικά µε τις ευνοϊκές µετρήσεις των δηµοσκοπήσεων εκτιµά ότι «το τωρινό 8% είναι λίγο».

...Εμείς η Δημοκρατική Αριστερά, θα καταψηφίσουμε και θα αγωνιστούμε ενάντια σε όσα διαλύουν την κοινωνία και εξαθλιώνουν τον κόσμο, βαθαίνουν την ύφεση, παράγουν ανεργία, γονατίζουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις και θα το κάνουμε ΜΑΖΙ με όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς και ΟΧΙ ΕΞΩ απ’ την Ευρώπη. Και θα προτείνουμε και θα στηρίξουμε μια δίκαιη κατανομή των βαρών και αλλαγή πλεύσης με Ανάπτυξη. Σήμερα, το χειρότερο που συμβαίνει με τη χώρα μας είναι ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

Η ευρωζώνη φλέγεται. Η φωτιά αγγίζει τη Γερμανία, πολιορκεί τη Γαλλία, καίει ήδη την Ιταλία και την Ισπανία, απειλεί την Αμερική και όλο το παγκόσμιο σύστημα. Η κρίση της ευρωζώνης είναι εμβληματική. Κάνει διαφανέστερες τις αντιφάσεις της σημερινής μορφής της παγκόσμιας κρίσης και τα διακυβεύματα τόσο στο εθνικό και στο ευρωπαϊκό επίπεδο όσο και στο παγκόσμιο. Δεν είναι τυχαίο.

Τρεις ειδήσεις από τρεις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μας έδωσαν αυτή την εβδομάδα στίγμα στο GPS της κρίσης.Η πρώτη ήρθε από τη Βουδαπέστη και πέρασε στα «ψιλά»: Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει, ξανά, βοήθεια από το ΔΝΤ. Η Ουγγαρία είχε υποχρεωθεί να προσφύγει στο Ταμείο τον Οκτώβριο του 2008, λίγες ημέρες μετά το κραχ της Γουόλ Στριτ, όταν η χώρα βρέθηκε δίχως δανειστές, με το νόμισμά της στα Τάρταρα και την Ευρώπη απρόθυμη να βοηθήσει.

Η Καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, σε μια ιδιαίτερα φιλοευρωπαϊκή ομιλία της, δήλωσε πρόσφατα ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να προχωρήσει σε οικονομική και πολιτική ενοποίηση και ακόμη ότι «το ευρώ αποτελεί την εγγύηση της ενωμένης Ευρώπης. Εάν το ευρώ αποτύχει, τότε και η Ευρώπη συνολικά θα αποτύχει».

Πίσω από την κρίση του ελληνικού χρέους βρίσκεται η κρίση του ελληνικού οικονομικού μοντέλου. H κρατικοδίαιτη και μη ανταγωνιστική παραγωγή, η ψευδής ανάπτυξη που στηριζόταν στα φτηνά δάνεια, η κάκιστη θέση της χώρας στο διεθνή καταμερισμό της εργασίας, αποτυπώθηκαν επί δεκαετίες στο αρνητικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. H διόγκωση των ελλειμμάτων και τελικά η κρίση του ελληνικού χρέους ήρθε μοιραία.

...Νέες συνθέσεις και κυβερνήσεις συνεργασίας. Να το πω καθαρά. Τη Δημοκρατική Αριστερά δεν την αφήνει αδιάφορη η κυβερνητική εξουσία. Ο τόπος πρέπει να κυβερνηθεί και να κυβερνηθεί προοδευτικά.

...Βεβαίως, μιλάω πάντα για μια κεντροαριστερή κυβέρνηση. Εδώ βεβαίως τίθεται το θέμα με ποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, όπως αντιστοίχως και στο ΠΑΣΟΚ θα θέτουν το ερώτημα με ποιες δυνάμεις της Αριστεράς.

...Δεν είναι θέμα προσώπων. Είναι θέμα πολιτικού περιεχομένου. Υπάρχει πολύς κόσμος που πίστεψε σε μια προοδευτική πολιτική, διαψεύστηκε και απομακρύνθηκε. Αυτές οι δυνάμεις όμως είναι υπαρκτές. Η Δημοκρατική Αριστερά θέλει να ανασυγκροτηθεί αυτός o χώρος με τη συμμετοχή των σοσιαλδημοκρατών, των σοσιαλιστών, των οικολόγων, των προοδευτικών πολιτών οι οποίοι δεν καλύπτονται από τα υπάρχοντα σχήματα.

...Υπάρχει λοιπόν επιτακτική ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης μέσα από την προσφυγή στις κάλπες. Το ότι πιθανόν οι κάλπες να μην βγάλουν ένα «επιθυμητό» αποτέλεσμα, ας λειτουργήσει ως καμπανάκι και κίνητρο για θετικές διεργασίες στο πολιτικό σύστημα και για να απελευθερωθεί το ΠΑΣΟΚ από το σύστημα Παπανδρέου. Πάντως η χώρα δεν θα είναι λιγότερο κυβερνήσιμη μετά απ’ ό,τι χωρίς εκλογές. Και σε κάθε περίπτωση, άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Όσοι θέλουν την Ελλάδα στην Ενωμένη Ευρώπη, και μιαν Ευρώπη αντάξια των οραμάτων που επαγγέλλεται δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι αυτό δεν μπορεί παρά να συμβεί με τους πολίτες, όχι εναντίον τους.

Η Δημοκρατική Αριστερά θα είναι παρούσα στην επόμενη Βουλή και μάλιστα ενισχυμένη. Πέρα από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν τη Δημοκρατική Αριστερά με ανερχόμενα ποσοστά εκλογικής επιρροής, την εκτίμησή μας στηρίζει η σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με το κόμμα μας, που συνεχώς ενισχύεται. Η Δημοκρατική Αριστερά ιδρύθηκε πριν από περίπου δεκαοχτώ μήνες. Μέσα σ’ αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, έχει απλωθεί σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Έχει συνεχή και υπεύθυνη την πολιτική της παρουσία και παρέμβαση