Στα 1944 ο εσωτερικός εμφύλιος στην Ελλάδα βάραινε πλέον αποφασιστικά στις αποφάσεις για τη διεξαγωγή του πολέμου και για την τροπή που θα έπρεπε να πάρουν τα πράγματα.

Πριν λήξει ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, η Ελλάδα έγινε το πρόπλασμα της μεταπολεμικής αναμέτρησης. Οι επιδιώξεις των μεταπολεμικών νικητών διαμορφώθηκαν σταδιακά και εμπειρικά.

Τον Νοέμβριο του 2008, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ανήσυχη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, είχε απευθύνει ερώτημα στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τι θα μπορούσε να κάνει αν ένα κράτος της Ευρωζώνης οδηγηθεί σε χρεοκοπία. Η απάντηση του κ. Τρισέ ήταν ότι δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα, αυτό θα πρέπει να προσφύγει στο ΔΝΤ. Διότι (α) δεν υπάρχει μηχανισμός χρηματοδότησης κρατών της Ευρωζώνης και (β) η διάσωση (bailout) κράτους της Ευρωζώνης απαγορεύεται από την ιδρυτική συνθήκη, τη συνθήκη του Μάαστριχτ («Καθημερινή», 14.12.2008).

Επιμένει στην ανάγκη μίνιμουμ πολιτικής συνεννόησης ο Φώτης Κουβέλης. «Αν είχε γίνει αποδεκτή η πρόταση της διαμόρφωσης ενός ελάχιστου κοινού τόπου για την αναδιάρθρωση του χρέους, όλα θα ήταν ευχερέστερα. Και για τη σημερινή και για την αυριανή κυβέρνηση» δηλώνει στο «Βήμα». Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ πιστεύει ότι οι διαρκείς υποχωρήσεις της κυβέρνησης έθρεψαν τις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας, ότι εδώ και καιρό «διαχειριζόμαστε και δεν διαπραγματευόμαστε». Ο κ. Κουβέλης προαναγγέλλει τη συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα και απευθύνει προειδοποίηση στους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που συμμετέχουν στη συλλογή υπογραφών για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ο καθένας έχει την άποψή του, επισημαίνει, στο τέλος όμως οφείλουμε να σεβαστούμε τις συλλογικές αποφάσεις.

Αν οι πολίτες μιας δημοκρατίας έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν κυβέρνηση αλλά δεν μπορούν με τίποτε να αλλάξουν πολιτική πόσο πραγματική είναι αυτή η δημοκρατία; Κι αν μια οικονομική πολιτική που επιδεινώνει δραματικά το επίπεδο της ζωής των πολλών και αυξάνει την ανεργία, στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους, δεν καταφέρνει εν τέλει ούτε το χρέος να μειώσει, πώς είναι δυνατόν να μην αλλάξει η πολιτική αυτή;

H ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ με Εκλογή Προέδρου, Εκλογές τον Μάη και Αναθεώρηση του Συντάγματος, που καταθέσαμε δημόσια οι 7 της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, πρέπει να θεωρείται ως μια ενιαία πρόταση –πακέτο, που απευθύνεται σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου. Πρώτα και κύρια στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση.Ξεκινήσαμε από την διάχυτη διαπίστωση ότι η οι πολίτες της χώρας αναζητούν την αλλαγή των αδιέξοδων κυβερνητικών πολιτικών, την ομαλή μετάβαση, την αλλαγή με σταθερότητα, χωρίς να εκτίθεται σε κινδύνους η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Ένα μείζον πρόβλημα είναι ότι συμπολίτευση και, κυρίως, αντιπολίτευση δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν επαρκώς τι ακριβώς σημαίνει Ευρώπη και τι είναι «ευρωπαϊκό». Εάν καταλάβαιναν, η συμπολίτευση δεν θα μιλούσε τόσο άκαιρα για «καθαρή έξοδο» από το Mνημόνιο, η αντιπολίτευση δεν θα μιλούσε για καθαρό κούρεμα χρέους και άλλα φαιδρά

Ο κ Θεοδωράκης τάχθηκε υπέρ της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και της διεξαγωγής εκλογών το Νοέμβριο του 2015. Στην ίδια λογική κινούνται ανεξάρτητοι βουλευτές, βουλευτές κομμάτων, ορισμένοι βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, προτάσσοντας ως επιχείρημα την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ολοκλήρωσης της Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Σε αυτές τις προτάσεις “ξεχνιέται” το πραγματικό διακύβευμα της περιόδου που διανύουμε. Αυτό δεν είναι άλλο από το ποιος και πώς θα διαπραγματευτεί με τους δανειστές για την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής, τις μεταρρυθμίσεις που θα δεσμευτούμε ότι θα υλοποιήσουμε τα επόμενα δύο χρόνια και τις ρυθμίσεις για τη μείωση του χρέους.

Από ορισμένους/ες φίλους/ες για την Πρόταση των 7 της ΔΗΜΑΡ τέθηκε ένα ζήτημα. «Πως προωθείται αυτή η ΠΡΟΤΑΣΗ για ΣΥΜΦΩΝΙΑ με Εκλογή Προέδρου, Εκλογές τον Μάη και Αναθεώρηση του Συντάγματος από μέλη κορυφαίου οργάνου του κόμματος, όταν στο εντελώς πρόσφατο 3ο Συνέδριό μας αποφασίσαμε να μην ψηφίσουμε κανένα Πρόεδρο και να πάμε σε εκλογές».

Θα μου επιτρέψετε να υποστηρίξω- το έκανα άλλωστε και στην Εκτ. Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ- ότι η «ΠΡΟΤΑΣΗ των 7» δεν αντιβαίνει κατ΄ουδένα τρόπο στην ουσία της Συνεδριακής μας απόφασης.

Στα τέλη του 19ου προς τις αρχές του 20ου αιώνα ένα κατηγορώ τάραξε τα νερά της εποχής. Το κατηγορώ του Εμίλ Ζολά κατά του αντισημιτισμού και του εθνικισμού αφύπνισε τις κοιμισμένες, στην αγκαλιά της Μπελ Επόκ, συνειδήσεις των πνευματικών ανθρώπων. Στα τέλη όμως του 20ου και στις αρχές του 21ου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ κυριαρχεί ένα άλλο κατηγορώ, αυτό του Νεοφιλελευθερισμού. Σύμφωνα με αυτό, γι’ όλα τα δεινά ένας είναι ο ένοχος, οι δημόσιες δαπάνες. Σ’ αυτό δεν πρωταγωνιστούν οι πνευματικοί άνθρωποι, αλλά οι περίφημες αγορές και στα καθ’ ημάς η τρόικα.

Ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, Νίκος Τσούκαλης, ερωτηθείς για το τι πρόκειται να πράξει σε περίπτωση που δεν καταστεί εφικτή η εθνική συνεννόηση, ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτήν την βουλή, διευκρινίζει τις προθέσεις του, δηλώνοντας:

«Η πρωτοβουλία που ανέλαβαν βουλευτές και στελέχη της ΔΗΜΑΡ, ουσιαστικά συνιστά μια έκκληση προς τα δύο κόμματα τη Ν.Δ, και τον ΣΥΡΙΖΑ, να εξευρεθεί ο ελάχιστος κοινός τόπος σε δύο κορυφαία θεσμικά ζητήματα όπως είναι η συνταγματική αναθεώρηση και η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Η υλοποίηση κάτι τέτοιου, προϋποθέτει την απαραίτητη συμφωνία των δύο κομμάτων.

Εύχομαι να γίνει αποδεκτή και από τα δύο κόμματα και δηλώνω με σαφήνεια ότι αν δεν καταστεί αυτό δυνατόν, δεσμεύομαι απολύτως από τις αποφάσεις του συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ και δεν πρόκειται να ψηφίσω για Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Με τη φράση «Εμείς θα βαράμε το νταούλι και αυτοί θα χορεύουνε, δεν θα παίζουνε αυτοί το ζουρνά και εμείς θα χορεύουμε...», ο Αλέξης Τσίπρας οριοθέτησε σε ομιλία του το Σαββατοκύριακο τη στάση που θα κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις αγορές. Μαγκιά και παλικαριά θα πουν μερικοί, καθώς στη ελληνική κοινωνία οι ψευτοπαλικαρισμοί συγκινούν πολλούς, κυρίως αυτούς που προτιμούν να αγνοούν τη διεθνή πραγματικότητα και να «παραμυθιάζονται» με τέτοιου είδους μαγκιές…

Πρόταση τροπολογίας για το θέμα των εκπαιδευτικών αδειών κρατουμένων με αφορμή την υπόθεση Ρωμανού κατέθεσαν στον υπουργό Δικαιοσύνης οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Πανούσης και Νίκος Τσούκαλης. Το κείμενο της προτεινόμενης τροπολογίας, έχει ως εξής:

"Σε περίπτωση διαφωνίας του αρμοδίου Συμβουλίου για τη χορήγηση εκπαιδευτικής άδειας σε κρατούμενο επιτυχόντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, μετά από γνώμη του Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου Φυλακής (ΚΕΣΦ), μπορεί να χορηγήσει την άδεια με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του.