Η μελέτη των Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου, Γιάννη Μηλιού και Σπύρου Λαπατσιώρα «Για να τελειώνουμε με τη λιτότητα: Μια προοδευτική πρόταση για το ζήτημα του χρέους στην Ευρωζώνη» αποτελεί μια αριστερή πρόταση για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους στη ΖτΕ συνολικά, η οποία δείχνει ότι είναι εφικτή η αντιμετώπιση του χρέους με τρόπο που να καταργεί την «παγίδα λιτότητας». Μία από τις κεντρικές ιδέες της πρότασης είναι το μορατόριουμ πληρωμής τόκων και χρεολυσίων, το οποίο θα επιτρέψει σε προοδευτικές κυβερνήσεις να αποκτήσουν το δημοσιονομικό περιθώριο άσκησης κοινωνικών και αναπτυξιακών πολιτικών.

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις επανέφεραν την Ελλάδα και πάλι στο κέντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.Ο διεθνής Τύπος και τα μεγάλα ειδησεογραφικά δίκτυα προσπαθούν να αξιολογήσουν την επίσπευση της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας και το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες.

«Δεν είναι άλλη μία επίσκεψη της τρόικας, αλλά του επιτρόπου που είναι φίλος της Ελλάδας, επιβεβαιώνοντας ότι η ακεραιότητα της Ευρωζώνης είναι εγγύηση για την Ελλάδα και έχουμε όλα τα εργαλεία για να το κάνουμε αυτό», δηλώνει ο Πιερ Μοσκοβισί.

Ποιο είναι το πρόβλημά μας με τις αγορές; Σύμφωνα με μια δαιμονολογική θεώρηση, οι αγορές διακρίνονται για τον σαδισμό τους. Δεν θα μας δανείσουν ούτε ευρώ αν δεν διευρυνθεί η λιτότητα, δεν συρρικνωθεί το κράτος σε αφρικανικά επίπεδα, αν δεν κατασταλεί κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, αν -ίσως- δεν αναστείλουμε αυτοβούλως το εκλογικό δικαίωμά μας μέχρι νεωτέρας. Αυτά, είναι φτηνή προπαγάνδα κοινωνικής υποταγής.
Στη βάση της δαιμονολογικής, αναπτύσσεται η «αγωνιστική» θεώρηση, σύμφωνα με την οποία πρέπει/μπορούμε να γράψουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας τις αγορές, ως αν ήμασταν το σύγχρονο γαλατικό χωριό που μένει ανυπότακτο μέσα σε όλη την αυτοκρατορία. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε το μαγικό φίλτρο ούτε κάποιον Πανοραμίξ.

Αυτό που κυρίως μας απασχολεί είναι να συμβάλουμε ώστε ο άξονας των πολιτικών εξελίξεων να μετακινηθεί σε προοδευτική κατεύθυνση. Στο συνέδριό μας αποφασίσαμε ομόφωνα ότι η πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια της ΔΗΜΑΡ είναι αδιαπραγμάτευτη. Το επαναλαμβάνω και με την ευκαιρία που μου δίνετε, μήπως και επιτέλους το ακούσουν όσοι μοχθούν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι θα διαλυθούμε. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι και θα παραμείνει παρούσα στις πολιτικές εξελίξεις με όρους πολιτικής και οργανωτικής αυτονομίας. Και από αυτή τη θέση θα καθορίσουμε όταν έρθει η ώρα και την εκλογική μας τακτική.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να χάνει το δίκιο του επειδή έχει ζητήσει τόσες πολλές φορές, από τόσο νωρίς (από το φθινόπωρο 2012!) και με τόσο διαφορετικά επιχειρήματα την επίσπευση των εκλογών, ώστε κανείς να μην πολυπροσέχει πια το επιχείρημα που επικαλείται κάθε φορά ή να το θεωρεί προσχηματικό. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό καθ’ εαυτό, το στερνό του επιχείρημα δεν είναι βάσιμο.

Η κ. Μάρω Δούκα στο πρόσφατο βιβλίο της με τίτλο «Έλα να πούμε ψέματα» αναφέρεται σε υπαρκτά πρόσωπα και γεγονότα του εμφυλίου πολέμου στον νομό Χανίων Κρήτης, όπου μεταξύ άλλων κάνει εκτενή αναφορά στον πατέρα μου, Γιώργο Τσιτήλο μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και γραμματέα Κρήτης. Η εποχή ήταν ούτως ή άλλως ταραγμένη και γνωρίζουμε ότι για τα πρόσωπα και τις ερμηνείες των γεγονότων υπάρχουν αρκετές εκδοχές που εξακολουθούν να αποτελούν αντικείμενο μελέτης.

Πριν από κάποια χρόνια, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, με έναν τουλάχιστον άκομψο πολιτικά και καταστατικά τρόπο, απέκλεισε το Μιχ. Παπαγιαννάκη από την υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας και πρόκρινε το σημερινό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα.
Με την απόφαση αυτή, ουσιαστικά άρχιζε να παίρνει σάρκα η αναθεώρηση και οπισθοδρόμηση όλου του ιδεολογικού και αξιακού πλαισίου του χώρου. Πήρε και τα οστά με τη ραγδαία «συριζοποίηση» και «ριζοσπαστικοποίηση» του χώρου.
Όπως έλεγε και ο Αγγ. Ελεφάντης, άρχιζε η καταχνιά και η αντάρα, άρχιζαν ενέργειες και λογικές που δεν θα λάμπρυναν τις παραδόσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Η πρόωρη εκκίνηση της διαδικασίας για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας εκφράζει την αποτυχία της κυβέρνησης να δημιουργήσει κλίμα συναινέσεων που απαιτούνται για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας. Και αυτό αφορά πρωτίστως την αλλαγή πολιτικών ώστε να σταθεί δυνατή η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας.
Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορούμε με την ψήφο μας για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας να συμβάλλουμε στην παράταση της θητείας αυτής της κυβέρνησης και στη συνέχιση των ίδιων πολιτικών.
Η απόφαση της κυβέρνησης να επισπεύσει τη διαδικασία προεδρικής εκλογής είναι στην πραγματικότητα μια κίνηση για την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Είναι μια κίνηση τα νέα μέτρα να ληφθούν μετά τις εκλογές. Το ζήτημα όμως είναι να μη ληφθούν νέα επαχθή μέτρα.

Η μεταρρύθμιση είναι μια έννοια με ιστορικό βάθος. Συνδέθηκε με μια πορεία κοινωνικών κατακτήσεων και συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου.
Η χρήση της έννοιας της μεταρρύθμισης άλλαξε σταδιακά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Ταυτίστηκε με μια απάντηση στις προκλήσεις της τεχνολογικής μεταβολής και της διεθνοποίησης των οικονομικών λειτουργιών που έγινε με κύριο γνώμονα την αύξηση των κερδών.
Αυτό οδήγησε στην επικράτηση μιας μεταρρυθμιστικής ατζέντας που αποσκοπεί σε μια οικονομία αποκλειστικά προσανατολισμένη στην αγορά με κατάργηση του ρυθμιστικού ρόλου της πολιτικής επί της οικονομίας, αφαίρεση κοινωνικών κατακτήσεων και αύξηση των ανισοτήτων.

Έχουν συμπληρωθεί επτά χρόνια από την εκδήλωση της μεγαλύτερης μεταπολεμικής κρίσης και της μόνης που είχε ως αφετηρία, όχι κάποια χώρα της περιφέρειας αλλά την Μέκκα του καπιταλισμού, τις Η.Π.Α.
Η κρίση αυτή μεταφέρθηκε στην Ευρώπη μέσω του Ην. Βασιλείου και στη συνέχεια στην ευρωζώνη.
Σήμερα, οι περισσότερες εκτός ευρωζώνης οικονομίες που χτυπήθηκαν από την κρίση, έχουν – σε μεγάλο βαθμό – αποκαταστήσει τις απώλειες που προκάλεσε αυτή στα εισοδήματα και την απασχόληση.
Η ευρωζώνη όμως, εξακολουθεί να ταλαιπωρείται από τις συνέπειες της δεύτερης ύφεσης, αυτής που ξεκίνησε το 2012 και κινδυνεύει να βιώσει στασιμότητα και αποπληθωρισμό.

«Από τον τίτλο της σημερινής εκδήλωσης εκδήλωσης προκύπτει μια ανάγκη να συζητήσουμε αυτά τα δύο ζητήματα μαζί και ταυτόχρονα, παρόλο που το καθένα θα μπορούσε να αποτελεί χωριστό θέμα διαλόγου για ώρες.
Είναι ανάγκη που έρχεται με μεγάλη κοινωνική ορμή οι έντονες πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών που κάνουν το ενδεχόμενο των εκλογών ορατό να οδηγήσουν σε μια αλλαγή σελίδας, σε μια κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και ανακοπής της κατρακύλας σε μια προοδευτική διακυβέρνηση όπως λέει και ο τίτλος της εκδήλωσης.
Δεν είναι μόνο το πεδίο της οικονομικής πολιτικής που απατούνται προοδευτικές ρήξεις και τομές. Όλες οι πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής καθημερινότητας έχουν διαβρωθεί από έναν νεοσυντηρητισμό ως αποτέλεσμα και της οικονομικής κρίσης αλλά όχι μόνο της οικονομικής κρίσης, της κρίσης πλαισίου αρχών και αξιών που είχε εκδηλωθεί και πριν την κρίση και μας οδήγησε εκεί