Επιτυχία ή αποτέλεσμα της απουσίας αναγκαίων μεταρρυθμίσεων το πρωτογενές πλεόνασμα;

Η Ιρλανδία μπήκε σε πρόγραμμα προσαρμογής τον Νοέμβριο 2010, που συνοδευόταν από χρηματοδότηση 85 δισ. ευρώ – ίση με το 58% του ΑΕΠ. Στα τέλη του 2013 βγήκε από το πρόγραμμα. Στα τρία χρόνια εφαρμογής του προγράμματος, το ιρλανδικό ΑΕΠ αυξήθηκε 1,7%, οι επενδύσεις αυξήθηκαν 8,3%, η ανεργία μειώθηκε από το 14,7% στο 13,1% και οι ιρλανδικές εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 12,6%. Η Πορτογαλία μπήκε σε πρόγραμμα τον Απρίλιο 2011, με χρηματοδότηση 78 δισ. ευρώ –ί ση με το 46% του ΑΕΠ. Στις 5 Μαΐου θα βγει από το πρόγραμμα. Στα τρία χρόνια εφαρμογής του, το ΑΕΠ μειώθηκε 3,4%, οι επενδύσεις 19,2%, η ανεργία αυξήθηκε 4,5 μονάδες από το 12% στο 16,5% αλλά οι εξαγωγές αυξήθηκαν 24,6%. Οι δύο λαοί πέρασαν δύσκολες ώρες αλλά τα κατάφεραν. Οι οικονομίες τους ανασυγκροτήθηκαν, δεν σωριάστηκαν σε ερείπια. Οι δύο χώρες στάθηκαν στα πόδια τους.

Κάπως ανόρεχτη, απρόθυμη, διστακτική, η Ελλάδα προσγειώθηκε απότομα, μέσω Ξάνθης, από την πασχαλινή ανάπαυλα στην τελική εκλογική ευθεία. Μας χωρίζουν τρεις εβδομάδες από τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών, τέσσερις από τις ευρωεκλογές. Και όμως, κάθε πρόβλεψη μοιάζει ακόμη επισφαλής και αβέβαιη. Δεν είναι μόνον οι βασικές εκλογικές τάσεις, οι νικητές και οι χαμένοι, η συμμετοχή, η αποχή και τα κυρίαρχα εκλογικά ρεύματα που μοιάζουν ακόμη ερωτήματα δίχως οριστική απάντηση.

Το κόμμα μας έγκαιρα και με μεγάλη πλειοψηφία έχει εξηγήσει με ποια αντίληψη προσέρχεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Στον πρώτο βαθμό – ας το επαναλάβω – στηρίζουμε σχήματα με όραμα και τοπικό προοδευτικό αναπτυξιακό σχέδιο, που δεν εντάσσονται σε λογικές κομματικών εξουσιοδοτήσεων. Στις περιφερειακές και στις εκλογές στις μεγάλες πόλεις, όπου εκπέμπονται ευρύτερα μηνύματα, τα κριτήρια μας εκτός από αυτοδιοικητικά είναι και πολιτικά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, στις περιπτώσεις αυτές δεν στηρίζουμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων κομμάτων.

Γνωρίζουμε ότι η χώρα μας διατηρεί το θλιβερό πρωτείο του υψηλότερου ποσοστού ανεργίας στην Ευρωζώνη το οποίο προσεγγίζει το 30%. Δεν χρειάζεται, επίσης, να επιχειρηματολογήσουμε επί μακρόν για το ότι δεν υπάρχει οικονομία που να θεωρείται σταθεροποιημένη με τόσο υψηλό ποσοστό ανεργίας.

Παρά ταύτα, τα μέτρα που προτείνονται από την κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας δεν διαφέρουν σε τίποτα από όσα εφαρμόζονται τα τελευταία 15 χρόνια, δηλαδή δεν ανταποκρίνονται στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία και αγορά εργασίας.

Αναρωτιέμαι γιατί σ’ αυτή τη χώρα, η μάχη ανάμεσα στο φως –όχι το άγιο, το άλλο- και στο σκοτάδι χάνεται. Και όχι μόνον χάνεται αλλά κάθε φορά που ανοίγει ένα παράθυρο για να μπει φως κλείνει με τέτοιο πάταγο που ενδέχεται να περάσουν χρόνια για να ξανανοίξει.

Μπορείς να μιλάς για μεταρρυθμίσεις, χωρίς να περιγράφεις το περιεχόμενό τους. Να ζητάς νέο ήθος στην πολιτική και να ακολουθείς την πεπατημένη. Να καταδικάζεις τη διαφθορά της κομματοκρατίας και να συνομιλείς με τη διαπλοκή. Να εισηγείσαι μια διαφορετική σχέση επικοινωνίας με τους πολίτες και να επιστρατεύεις τις γνωστές εκμαυλιστικές τακτικές. Στα μεγάλα και τα γενικά μπορείς να ψαρέψεις συναίνεση με τεχνικές αποσιώπησης, ρητορική επιδεξιότητα και μεγαλόστομες τιποτολογίες.