Η εμφάνιση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ αμέσως μετά την αποτυχία του εγχειρήματος των 58, με αρχές και θέσεις που πατούν(η «κλοπή» αναδείχθηκε άλλωστε προτέρημα από τον αρχηγό του) πάνω στις θέσεις που εδώ και 3 χρόνια επεξεργάστηκε, παρουσίασε και πάλεψε η ΔΗΜΑΡ και μάλιστα με την εικόνα του νέου, αλλά και με την απροσδιοριστία στα «δύσκολα» είναι προφανές πως μας πιέζει και θα μας πιέσει.

Το αν θα μιλήσουμε με το Ποτάμι μετεκλογικά για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς θα είναι αυταπόδεικτο, εφόσον θα αποφασίσουν στο υπεσχημένο συνέδριο της Σαμοθράκης ότι αποτελούν δύναμη που αυτοαναγνωρίζεται στον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Εκτιμώ ότι η αρνητική δυναμική που μεταφέρουν τα μέτρα που έρχονται, θα οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες εντός του 2014. Αναφέρεστε σε μια παλιότερη δήλωσή μου περί εκλογών, αλλά δεν την θυμάστε ολόκληρη. Έλεγα τότε, η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές, χρειάζεται αλλαγή πολιτικής. Προσέθετα, μάλιστα, ότι η προσφυγή στις κάλπες είναι αναγκαία, αν επιβληθούν νέα επαχθή μέτρα. Σήμερα, βρισκόμαστε σε άλλο περιβάλλον. Άλλα μέτρα ήρθαν (με το πολυνομοσχέδιο) και άλλα προαναγγέλλονται (με το μεσοπρόθεσμο). Οι κάλπες θα αποδειχθούν μονόδρομος…

Εμείς, ως ΔΗΜΑΡ –ΠΡΟΣ, καλούμε τους πολίτες να αποκρούσουν το δίλημμα «αστάθεια ή σταθερότητα», που αποσιωπά το γεγονός ότι καμία σταθερότητα δεν είναι νοητή με πολιτικές που αποσταθεροποιούν την κοινωνία. Να αποκρούσουν, επίσης, το … μικρομέγαλο δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ ή ΜΕΡΚΕΛ». Να προσπεράσουν τον πολιτικό πανικό του «Ή μας ψηφίζετε ή αποχωρούμε από την κυβέρνηση».

Καλούμε τους πολίτες σε ένα αγώνα με διπλή στόχευση: Από την Ευρώπη της λιτότητας στην Ευρώπη της αλληλεγγύης. Από την Ελλάδα της κρίσης στην Ελλάδα της προοδευτικής ανασυγκρότησης

Είμαι πολιτικό στέλεχος της ΔΗΜΑΡ που δίνει τη μάχη του σταυρού για τις ευρωεκλογές σε όλες τις περιφέρειες της επικράτειας. Μην περιμένετε λοιπόν να σας πω τι προβλέπω να συμβεί, μέσα σε ένα άκρως μεταβαλλόμενο πολιτικό σκηνικό, όπου οι πολίτες προβληματίζονται εντόνως και δεν επιλέγουν μόνο την τιμωρητική ψήφο, όπου οι πλέον σοβαροί αναλυτές ομιλούν για ουσιαστική αδυναμία βεβαιότητας πρόγνωσης.
Μπορώ όμως να αναφερθώ διεξοδικά προς τα που θα ήθελα να κατευθυνθούν οι ψήφοι των Ελλήνων πολιτών ώστε να μπορεί να υπάρξουν συμφέρουσες εξελίξεις στη χώρα μας.

Ισως δεν είναι ευρύτερα γνωστό ότι οι απαρχές του μεταπολεμικού «καπιταλισμού της ευημερίας», του ευρωπαϊκού μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας και οι ρίζες της συγκρότησης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας βρίσκονται μεν στα τέλη του 19ου αιώνα, όχι όμως στον χώρο της κεντρικής πολιτικής σκηνής αλλά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Η μετεξέλιξη των μαρξιστικών κομμάτων σε σοσιαλδημοκρατικά ξεκίνησε μέσα από τη δράση στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στην κεντρική πολιτική σκηνή αυτά τα κόμματα αιωρούνταν ανάμεσα στην αντίληψη για ριζική ανατροπή του καπιταλισμού και στην ανάγκη βελτίωσης της καθημερινής ζωής των εργαζομένων.

Αυτές τις ημέρες γίνεται μια συζήτηση για την επίδραση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών στη μετεκλογική σταθερότητα του κυβερνητικού σχήματος που στηρίζουν η ΝΔ και το ΠαΣοΚ. Την άνοιξε ο Βαγγέλης Βενιζέλος και είναι προφανές ότι αφορά πρωτίστως το κόμμα του και τον ίδιο.

Πριν ανοίξει αυτή η συζήτηση, ο Αντώνης Σαμαράς και η ΝΔ προσπαθούσαν να δείχνουν αυτοπεποίθηση, προβάλλοντας ότι διεκδικούν την πρώτη θέση - δηλαδή τον απόλυτο θρίαμβο. Τις τελευταίες ημέρες, όμως, προκύπτει ότι τους εξυπηρετεί να πλανάται και το δίλημμα Βενιζέλου.