Τα διαζύγια δεν είναι μόνον η ολοκλήρωση του κύκλου μιας καταδικασμένης σχέσης. Τις περισσότερες φορές δεν καταλήγουν ντε και καλά σε καταθλιπτικές δυναμικές. Αντίθετα, ενδεχομένως να προαναγγέλλουν θετικές διαδικασίες αναδιάταξης ιδεών και συσχετισμών.

Αθήνα, 30.6.2010

Αγαπητέ μου Φώτη,

Επειδή δεν θα μπορέσω να παρευρεθώ στην ομιλία σου, θα ήθελα να σου ευχηθώ καλό ξεκίνημα, είμαι κοντά σου και θα μείνω κοντά σου και σαν ιδρυτικό μέλος της «Δημοκρατικής Αριστεράς», που έρχεται την κατάλληλη στιγμή να καλύψει το πολιτικό κενό που υπάρχει.

Με πολύ συντροφική αγάπη,

Βασίλης Βασιλικός

Σε μια κατάμεστη αίθουσα με πλήρης τους εξωτερικούς διαδρόμους, με κοινό όλων των γενεών και των ηλικιών, με πάθος και παλμό, με συχνές διακοπές χειροκροτημάτων και επιδοκιμασίας  προς τον ομιλητή, 1500 άτομα παρακολούθησαν την πρώτη ανοικτή εκδήλωση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στην Αθήνα. Το προεδρείο αρκέστηκε στην ανάγνωση δύο μόνο μυνημάτων. Του παρόντος Λεωνίδα Κύρκου, και του Βασίλη Βασιλικού(βλ. παρακάτω) 

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ

...Θέλουμε μια Αριστερά ρηξικέλευθη και τολμηρή, που δεν βολεύεται στα εύκολα και γι` αυτό δεν κάνει καμιά παραχώρηση, ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό, ούτε στον μυωπικό αριστερισμό, δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου και δεν χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Θέλουμε να λειτουργήσουμε ως καταλύτης για την παρουσία της Αριστεράς στην κοινωνική πραγματικότητα, μέσα από ρήξεις και συνθέσεις για την προώθηση και ικανοποίηση των αιτημάτων που αφορούν στην εποχή μας και στο μέλλον, μακριά από παρελθοντικές αγκυλώσεις και στερεότυπα προηγούμενων εποχών που δεν αντιστοιχούν στο σήμερα...

«Η δημιουργία του νέου κόμματος σημαίνει ανανέωση του αγώνα για ριζοσπαστικές λύσεις μέσα στο δημοκρατικό πλαίσιο, όχι φωνακλάδικη στήριξη των λαϊκών αγώνων, για τάχιστη δυνατή έξοδο από την κρίση και την ανάπτυξη. Σημαίνει νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού, ανοιχτόχερη υιοθέτηση της σύγχρονης ατζέντας του περιβαλλοντικού και οικολογικού κινήματος.

Δεν υποτιμώ τις μεγάλες δυσκολίες του νέου εγχειρήματος, αποβλέπω όμως στην κινητοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων που κρύβει μέσα του ο λαός και που εκφράστηκαν τόσο πανηγυρικά στα μεγάλα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Από τις δυσκολίες ας μου επιτραπεί να υπογραμμίσω την έλλειψη οικονομικών μέσων. Το κενό θα καλυφθεί με την επείγουσα συμβολή όλων. Οι έχοντες θα ανοίξουν το πουγκί τους, οι μη έχοντες θα κόψουν το τσιγάρο.

Κλείνοντας, απευθύνω έκκληση σε όλους όσοι μετέσχαν κατά στάδια στην εποποιία της ανανέωσης του ελληνικού κινήματος. Να ενωθούν μαζί μας. Αξίζει τον κόπο.

Η πατρίδα μας περνά βαριά κρίση. Έχουμε το μερτικό της ευθύνη μας. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά πρέπει να είναι παρούσα. Πρέπει να εργαστεί σκληρά για να προσφέρει την ψύχραιμη ανάλυση και κατανόηση της νέας κατάστασης. Έτοιμη να προσφέρει την πείρα της, την έμπνευση και το πάθος της, την ενοποιητική της πνοή υπό την ηγεσία του Φώτη Κουβέλη».

Η “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ”, το νέο κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, αποτελεί μια νέα πολιτική πρόταση για τους πολίτες, τους εργαζόμενους, τους νέους, τις γυναίκες του τόπου μας. Οι ιδρυτές της θεωρούν αυτή την πρόταση επίκαιρη και αναγκαία, ιδιαίτερα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, της κατάρρευσης του πελατειακού κράτους, της έλλειψης πειστικής προοπτικής για την κοινωνία και τον τόπο.

Το σύστημα συντάξεων που ισχύει, πράγματι αναδιανέμει πόρους και δικαιώματα, αλλά στην αντίθετη κατεύθυνση από τη σωστή. Ευνοεί τους πλούσιους σε βάρος των φτωχών, τους εργαζόμενους του δημοσίου σε βάρος αυτών του ιδιωτικού τομέα, τους ελεύθερους επαγγελματίες σε βάρος των μισθωτών, εκείνους που πλησιάζουν στη συνταξιοδότηση σε βάρος των νέων ασφαλισμένων – και, κυρίως, ευνοεί τη σημερινή γενιά φορτώνοντας δυσβάστακτα βάρη στις επόμενες.

Είναι ανάγκη να τελειώνουμε άμεσα με τις θρηνωδίες περί διάσπασης και τα περί βελούδινου διαζυγίου με το ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από το ΣΥΝ και ή ίδρυση του νέου κόμματος σηματοδοτεί την αρχή μιας απελευθερωτικής πορείας, απαλλαγμένης οριστικά από την αρχαία σκουριά των δεισιδαιμονιών, από τις οποίες προφανώς δεν καταφέραμε να απελευθερωθούμε το 1989, γιατί ενδεχομένως δεν θελήσαμε ή τέλος πάντων δεν μπορέσαμε να αναμετρηθούμε αποτελεσματικά μαζί τους. Σήμερα όμως μόνο για τέλος εποχής μπορούμε να μιλάμε. Το πάθημα της γυναίκας του Λοτ που κοίταξε πίσω είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

Δηµοκρατική Αριστερά είναι το όνοµα του νέου κόµµατος το οποίο θα έχει επικεφαλής τους τέσσερις βουλευτές που αποχώρησαν πρόσφατα από τον Συνασπισµό και ως ραχοκοκαλιά γνωστά στελέχη της ευρύτερης Ανανεωτικής Αριστεράς.

Δεν ξέρουµε ακόµη το ακριβές ιδεολογικό στίγµα του, ούτε τον βαθµό επιρροής του. Αυτό που ξέρουµε όµως µέχρι στιγµής είναι αξιοπρόσεκτο και ενδεχοµένως χρήσιµο σε ενδεχόµενες πολιτικές τρικυµίες.

Χθες ίσως ήταν νωρίς, αύριο θα είναι σίγουρα αργά. Σήμερα λοιπόν είναι η ιστορική στιγμή. Η ιδρυτική πράξη συγκρότησης του νέου φορέα της Δημοκρατικής Αριστεράς (Δ.Α), την Κυριακή, 27/6/10, είναι πριν απ` όλα μια πράξη προσωπικής και συλλογικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης ενέχοντας ταυτοχρόνως ως στοιχεία τη συνέχεια, τη ρήξη και τη διεύρυνση.

Συνέχεια, γιατί η αντίληψη για ένα πολιτικό υποκείμενο που θα υπερβαίνει την παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία και το δογματικό κομμουνισμό είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, καθώς, εξαιτίας της πολύπλευρης κρίσης, φαίνεται πιο ξεκάθαρα από προηγούμενες δεκαετίες...

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ καλεί τους εργαζόμενους να στηρίξουν μαζικά αύριο Τρίτη 29 Ιουνίου την Πανελλαδική Απεργία της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τη συγκέντρωση στο Πεδίο του ΄Αρεως.

Είναι προφανές ότι, με αφορμή την οικονομική κρίση και τις δεσμεύσεις της χώρας μας προς το ΔΝΤ, η κυβέρνηση επιχειρεί να προωθήσει ένα σύνολο αλλαγών στο ασφαλιστικό και στις εργασιακές σχέσεις που πλήττουν την κοινωνική συνοχή και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.

Στο ασφαλιστικό, απαιτούνται γενναίες τομές και μεταρρυθμίσεις που να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά του για τις σημερινές και μελλοντικές γενιές. Οι προωθούμενες όμως αλλαγές κινούνται σε αρνητική κατεύθυνση και δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Διαμορφώνουν ανισότητες και υπονομεύουν το ασφαλιστικό δικαίωμα σε πολλές κατηγορίες πολιτών.

Ακόμα πιο αρνητικές είναι οι επιλογές που γίνονται για τις εργασιακές σχέσεις οι οποίες εντείνουν την εργασιακή ανασφάλεια και αποδιαρθρώνουν την κοινωνία.

«Αν δεν προσέξουμε, η ανυπομονησία θα γίνει οργή και η οργή θα εξελιχθεί σε βία. Γύρω μου βλέπω μόνο κουρασμένους και θυμωμένους ανθρώπους».
Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας Ντομινίκ ντε Βιλπέν περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη γαλλική κοινωνία.Τα ίδια θα μπορούσαν να πουν για τις χώρες τους όλοι οι πολιτικοί, τουλάχιστον αυτοί που έχουν μια στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Ο φόβος των πολιτικών ελίτ είναι μήπως η απελπισία των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων μετεξελιχθεί σε θυμό, συμπαρασύροντας τους πάντες και τα πάντα

Το νέο κόμμα θα πρέπει να είναι σύγχρονο, ανοιχτό και πολυσυλλεκτικό. Ένα κόμμα με λόγο ύπαρξης, χρήσιμο στην κοινωνία, ένα κόμμα της υπεύθυνης αριστεράς που επιδιώκει προγραμματικές συγκλίσεις, καλλιεργεί το διάλογο με την κοινωνία, ένα κόμμα που παρεμβαίνει γόνιμα και εποικοδομητικά στο πολιτικό γίγνεσθαι.

Το νέο κόμμα πρέπει να απευθύνεται, όπως όλα τα σύγχρονα σοβαρά κόμματα παγκοσμίως, σε ολόκληρη την κοινωνία, στο 100% της κοινωνίας. Από την άκρα αριστερά ως την άκρα δεξιά. Και ακριβώς εδώ πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν πρέπει να αυτοπεριοριστούμε.