Ας αρχίσω από τα αυτονόητα. Κανένας στοιχειωδώς εχέφρων άνθρωπος δεν μπορεί να έχει αντίρρηση στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, στον περιορισμό των «νοσηρών» φαινομένων της συναλλαγής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και του νεποτισμού και στη θέσπιση διάφανων διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Κοντά στον νου και η γνώση. Καλύτερη η τιμιότητα, η αξιοκρατία και η αποτελεσματικότητα παρά η ανεντιμότητα, η κομπίνα και η αλισιτέλεια. Καλύτερη η υγεία από την ασθένεια, καλύτερη η πρόοδος από την ακινησία, καλύτερο το καλό από το κακό.

Η απόφαση που ελήφθη θα δοκιμαστεί στο εσωτερικό της χώρας από το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τους εφαρμοστικούς νόμους.
Η Δημοκρατική Αριστερά επιμένει ότι αποτελεί πρωταρχική ανάγκη να διαμορφωθεί ένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας για τα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας και των ανέργων και να υπάρξει άμεσα δίκαιο φορολογικό σύστημα και μηχανισμοί πάταξης της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας.
Η επί της ουσίας πολιτική ενότητα της Ευρώπης και η Οικονομική Διακυβέρνηση αποτελεί εκκρεμότητα και διεκδίκηση, που σταθερά πρέπει να προωθείται.

Ποιες ομάδες και κοινωνικά στρώματα έχουν υποστεί τις χειρότερες συνέπειες της κρίσης; Αν κρίνει κανείς από την ένταση των αντιδράσεων, θα νόμιζε ότι είναι αποκλειστικά το Δημόσιο, οι ιδιοκτήτες μεταφορικών μέσων, πέρυσι τα φαρμακεία και σταθερά οι πιο προνομιούχες ΔΕΚΟ. Αλλά και ο δημόσιος διάλογος αυτούς και μόνο αφορά, λες και εκτός του κράτους και των κλειστών επαγγελματικών ομάδων δεν υπάρχει αγωνία, αβεβαιότητα και κόστος από την ύφεση στον ιδιωτικό τομέα.

“Επιλεκτική χρεωκοπία” επί θύραις, τριάντα χρόνια τοκογλυφία, γλυτώσαμε από τη χρεωκοπία, ομολογία αποτυχίας του Μνημονίου είναι οι πρώτοι σχολιασμοί για την απόφαση της Ευρωζώνης, σχολιασμοί που στηρίζονται στην εικόνα μιας άτολμης απόφασης, που δεν δίνει μια σαφή και οριστική λύση.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ της Ευρωζώνης κρίνεται βεβαίως από το αν αντιμετωπίζει τα επείγοντα άμεσα προβλήματα της κρίσης, την άμεση απειλή χρεωκοπίας. Και αυτό φαίνεται να το κάνει, αν και παραμένουν τα ερωτηματικά για τις πρόσθετες εγγυήσεις που απαιτούνται για τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών.

Ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες συνιστά μιαν ήττα για όσους θεωρούσαν ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε χρεωκοπία (= αθέτηση πληρωμών) χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Ο ισχυρότερος υποστηρικτής αυτής της θέσης, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, τελικά κάμφθηκε, αναγκάστηκε να άρει τις αντιρρήσεις του για μια τέτοια «εξαιρετική και μοναδική λύση» στην περίπτωση της Ελλάδας, δημιουργώντας έτσι δύο κατηγορίες κρατών μελών στην Ευρωζώνη

Δύο χρόνια, περίπου, μετά τις βουλευτικές εκλογές, η χώρα βρίσκεται στην δίνη της βαθύτερης κρίσης στην σύγχρονη ιστορία της.
Μιας κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά αγγίζει όλες τις πλευρές της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Συνειδητοποιείται, από όλο και περισσότερους πολίτες, ότι οι αιτίες της κρίσης βρίσκονται στο πολιτικό σύστημα που οικοδομήθηκε, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, από την μεταπολίτευση και μετά. Ένα πολιτικό σύστημα που ευνόησε την ανάπτυξη του πελατειακού κράτους και στηρίχθηκε σ’αυτό, καλλιέργησε την αδιαφάνεια, ανέχθηκε την διαφθορά, οικειοποιήθηκε την δημόσια διοίκηση, ευνόησε την ανάπτυξη ενός κρατικοδίαιτου, μη παραγωγικού ιδιωτικού τομέα και αποδιάρθρωσε την παραγωγική δυνατότητα της χώρας.

Η Ν.Δ. και ο πρόεδρός της θέτουν ζήτημα επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, το οποίο άλλωστε καταψήφισαν στη Βουλή. Ο κ. Σαμαράς έχει γίνει αποδέκτης πολλαπλών πιέσεων από Ευρωπαίους παράγοντες για μια πιο φιλομνημονιακή τοποθέτηση, αλλά επιδιώκει να εμφανιστεί ότι δεν υποχωρεί. Αντίθετα, με ισχυρές δόσεις λαϊκισμού και δημαγωγίας, ασκεί μαχητική αντιπολίτευση.
Πριν αρκετούς μήνες οι συνδικαλιστές-γιατροί της Ν.Δ. καταλαμβάνουν το Υπουργείο Υγείας. Σήμερα τα στελέχη του κόμματος πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις των ΤΑΞΙ. Οι παράγοντες της Ν.Δ. εκφράζονται φιλικά ακόμα και για τη δράση του ΣΥΡΙΖΑ!

Τον Σεπτέμβριο του 2008, όταν ο κόσμος αγωνιούσε επί των ερειπίων του κακότυχου οίκου των αδελφών Λίμαν, είχε διατυπωθεί η πρόταση να εγγυηθεί συλλογικά η ευρωζώνη το τραπεζικό της σύστημα. Αλλά η πρόταση απορρίφθηκε, από το Βερολίνο κυρίως. Επικράτησε η άποψη πως «κάθε χώρα πρέπει να φροντίσει τα του οίκου της και κάθε κυβέρνηση να εγγυηθεί το εθνικό τραπεζικό της σύστημα».

H «μοιραία πενταετία», όπως εύστοχα βάφτισε στο τελευταίο βιβλίο του (εκδόσεις Πόλις) ο κορυφαίος δημοσιολόγος και πανεπιστημιακός Γιάννης Bούλγαρης την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Kώστα Kαραμανλή, τείνει να ξεχαστεί. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έχουμε (σχεδόν) διαγράψει τη χειρότερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, η οποία σε σημαντικό βαθμό οδήγησε τη χώρα στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση. O κ. Kαραμανλής οπαδός της... λύσης «άστο για αργότερα», ενώ επαγγέλθηκε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, τελικώς κατάφερε να γυρίσει την Eλλάδα αρκετά χρόνια πίσω.

Το βράδυ της Πέμπτης ανακοινώθηκε μια ευρωπαϊκή συμφωνία που, ουσιαστικά, αφορά την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους. Μια συμφωνία που, αν είχε συμφωνηθεί περί τον Φεβρουάριο του 2010, θα αποτελούσε θετική εξέλιξη για την Ελλάδα και θα είχε καθυστερήσει πραγματικά την επέκτασή της στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Οι χθεσινές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του Eurogroup συνιστούν ένα συμβιβασμό που δίνει μια ανάσα στη χώρα.
Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, η μείωση των επιτοκίων και η δεκαετής περίοδος χάριτος για το νέο τμήμα του δανείου, είναι σε θετική κατεύθυνση, χωρίς, βέβαια, να αντιμετωπίζουν το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του συνολικού χρέους. Η αγορά ελληνικών ομολόγων από τον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης στη δευτερογενή αγορά και η μελλοντική παρέμβασή του και για τις άλλες χώρες, αποτελεί εξέλιξη που εντάσσεται στην κατεύθυνση πανευρωπαϊκής αντιμετώπισης των κρίσεων.

ΛΕΥΚΟ ΨΗΦΙΣΑΝ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ της ΔΗΜΑΡ

...Αλήθεια, πόσες από τις καταληκτικές προτάσεις των πορισμάτων προς την εκτελεστική εξουσία και προς το πολιτικό σύστημα έχουν υλοποιηθεί αυτή τη στιγμή;
Βεβαίως, πρέπει να υπάρξει και η τιμωρία των υπαιτίων.
Το σκάνδαλο εκτός από τη νομική του πλευρά, που, κατά την εκτίμηση τη δική μου, είναι απλή– απλώς, όπως συνηθίζουμε κάποιοι νομικοί, διαχειριζόμαστε τους όρους με ένα δικό μας τρόπο- είναι και πολιτικό και κοινωνικό και αξιακό. Στους άλλους όρους, δυστυχώς, δεν έχουμε κάνει μέχρι αυτή τη στιγμή τίποτα.
Οι Βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς θα ψηφίσουν κατά συνείδηση. Η εκτίμησή μας είναι πως αυτή τη στιγμή υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση στους πολίτες και στον ελληνικό λαό ότι αυτό που κάνουμε σήμερα εδώ είναι το αποκορύφωμα της υποκρισίας και της προσπάθειας του να κουκουλώσουμε κάποια πράγματα. Η ψήφος μας θα αποτυπωθεί στην κάλπη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας.