«Ας μιλήσουμε καθαρά: Γιατί ο αραβικός κόσμος είναι τόσο υπανάπτυκτος; Γιατί τόσοι πολλοί δικτάτορες, τόσα λίγα ατομικά δικαιώματα, τόση πολλή κρατική ασφάλεια και βασανιστήρια, τόσος πολύς αναλφαβητισμός;».

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο η επισήμανση του παράδοξου ότι, στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του νεοφιλελευθερισμού, συνθήκες που θα νόμιζε κανείς ιδεώδεις για μιαν αντεπίθεση της αριστεράς, η σοσιαλιστική οικογένεια εμφανίζεται διεθνώς ως η μεγάλη ηττημένη

Τα δυο δημοσιεύματα του ΒΗΜΑτος (12 και 19 Ιουλίου) δεν προκάλεσαν τις αντιδράσεις που τους άρμοζαν. Μας πληροφορούν ότι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων -και αντίπαλων κατά τα λοιπά- φοιτητικών παρατάξεων, της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, συνέταξαν από κοινού λίστα υποψηφίων που «πρέπει να επιλεγούν» στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Το 1976, χρονιά που οι ΗΠΑ έκλειναν 200 χρόνια από την ανεξαρτησία τους, κάποια εφημερίδα βγήκε στο δρόμο και διάβαζε στους Αμερικάνους μικρά αποσπάσματα από το σύνταγμα των ΗΠΑ και τους καλούσε να βρουν από ποιο κείμενο πίστευαν ότι προέρχονταν. Οι περισσότεροι απαντούσαν ότι πρόκειται για αποσπάσματα από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ή το σύνταγμα της ΕΣΣΔ. Ήταν η εποχή του ψυχρού πολέμου και όλα τούς φαίνονταν ύποπτα.

Τελευταία εκδηλώνεται, δίκην παραληρήματος, η αιώνια πίστη στην αντισυστημική Αριστερά με ταυτόχρονη καταγγελία της ανανεωτικής Αριστεράς. Η πρώτη προσφέρεται ως επαναστατική βεβαιότητα, η δεύτερη ως μεταρρυθμιστική δύναμη. Η πρώτη διατείνεται ότι δεν συμβιβάζεται στους κοινωνικούς αγώνες (προφανώς δεν περιλαμβάνονται οι ατομικοί συμβιβασμοί), διακηρύσσει ότι δεν συντάσσεται με οιανδήποτε προοπτική κυβερνητισμού, διατρανώνει ότι το μέλλον περνά μέσα από την εξέγερση.

Μέσα στον καταιγισμό αρνητικών δεδομένων για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, σημαντική ήταν η έρευνα του ΙΟΒΕ σε συνεργασία με τον διεθνή οίκο ΜcΚinsey η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα. Από τις 587 επιχειρήσεις με συνολικά 90.000 απασχολούμενους οι οποίες συμμετείχαν στην έρευνα, η μεγάλη πλειονότητα αναμένει σοβαρή μείωση πωλήσεων και κερδών. Περίπου οι μισές δήλωναν την πρόθεση να μειώσουν το δυναμικό τους σε ειδικευμένους εργαζόμενους, περισσότερες (59%) να απολύσουν ανειδίκευτους.

Ως το «πιο σύντομο ανέκδοτο» χαρακτηρίζει την Ενωμένη Αριστερά το στέλεχος του Συνασπισμού Δημήτρης Χατζησωκράτης. Αμφισβητεί κατά πόσον μπορεί να γεφυρωθούν οι διαφορές του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τον οποίον υποστηρίζει ότι «βρίσκεται σε βαθιά κρίση με ανοιχτά όλα τα προβλήματα πολιτικής γραμμής και ηγεσίας».
Πιστεύει ότι έγιναν σοβαρά λάθη στην κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου, αποδίδει τα αίτια του χαμηλού ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στη στάση που πήρε στα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, ενώ θεωρεί ότι είναι πρωτοφανείς οι επιθέσεις που δέχεται η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ για τις οποίες λέει πως «έχουν ξεπεράσει κάθε όριο».

Kρίσιμο για μένα ζήτημα είναι η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής ουσιαστικής προγραμματικής πρότασης,και βεβαίως η υποχρέωση του  Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθούν στη διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, η οποία θα πρέπει να στηρίζεται στη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας.

Η μία μετά την άλλη χτυπάνε οι καμπάνες συναγερμού για την ελληνική οικονομία, αλλά η κυβέρνηση κρατά τα αυτιά της κλειστά. Αλόγιστα δανείζεται, όσο μπορεί ακόμα, αλόγιστα ξοδεύει και τους πιο γενναιόδωρους -λόγω κρίσης- κοινοτικούς πόρους. Με ορίζοντα τις εκλογές συντηρεί έτσι μια ψευδή αίσθηση ευημερίας στα πιο ευνοημένα στρώματα, εντείνοντας την επερχόμενη επιδείνωση. Αποσπασματικές περικοπές μεθοδεύει όπου δεν προσδοκά ψήφους...

χετικά πρόσφατα, κατέβαινα οδηγώντας την Πειραιώς προς την Χαμοστέρνας, αργά το πρωινό. Από πολλά χρόνια συμβαίνει πολύ σπάνια να είμαι στο κέντρο της πόλης με Ι.Χ. Με την άκρη του ματιού μου -δεξιά, πίσω από τα κτίρια στο Γκάζι- αντιλήφθηκα ότι κατασκευάζεται κάποιο κτίριο, μάλλον μεταλλική κατασκευή, πολύ μεγάλου κυβισμού… Ξαφνιάστηκα. Φυσικά δεν μπορούσα να σταματήσω. Σκέφτηκα, χτίζεται ακόμη ένας ναός της νύχτας.

Μια μεγάλη “τρύπα” στους προγραμματισμούς για την αντιμετώπιση της πανδημίας της γρίπης υπονομεύει τις προσδοκίες προστασίας της δημόσιας υγείας. Τι θα γίνει, τί θα κάνει το κράτος με - και για - τους μετανάστες, πρωτίστως τους μη νόμιμους, τους πρόσφυγες; Θα συνεχιστούν οι πολιτικές “σκούπας” και μαντρώματος στα κρατητήρια που ακυρώνουν τον όλο σχεδιασμό πρόληψης της πανδημίας; Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αντιστραφεί η κυβερνητική πολιτική.

"Δεν αποδεχόμαστε οι Εβραίοι να μην έχουν το δικαίωμα να ζουν και να κτίζουν οπουδήποτε στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τέτοιου είδους περιορισμοί είναι απαράδεκτοι. Η ενωμένη Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του εβραϊκού λαού και του κράτους του Ισραήλ, στην οποία η κυριαρχία μας δεν πρέπει να αμφισβητείται".

Τάδε έφη ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου αναφερόμενος στις "συστάσεις" της αμερικανικής κυβέρνησης να βάλει τέλος στη συνέχιση των εβραϊκών οικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.