Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής «αποκάλυψε» πράγματα ήδη γνωστά στην εκπαιδευτική κοινότητα.

1. Υπάρχουν μαθητές πολλών ταχυτήτων που κυμαίνονται από 19,9 έως 0,9. Μαθητές με ικανότητες και οικογενειακή στήριξη που έχουν στόχους και εργάζονται σκληρά και εισάγονται σε αξιοπρεπείς, για τα ελληνικά δεδομένα, σχολές και μαθητές αδύναμους, αδιάφορους, που συμμετέχουν στις εξετάσεις για πλάκα και εισάγονται σε σχολές της πλάκας. Φυσιολογικά πράγματα. Σίγουρα το ταξικό στοιχείο παίζει το ρόλο του χωρίς να είναι απόλυτα καθοριστικό. Tα παιδιά της μεσαίας και ανώτερης τάξης έχουν πρόσβαση σε καλύτερα άρα και ακριβότερα φροντιστήρια, ζουν σε καλύτερες περιοχές και φοιτούν σε καλύτερα δημόσια ή και ιδιωτικά σχολεία, έχουν πιθανά μορφωμένους γονείς και φυσικά δημόσιες σχέσεις.

Η εισαγωγή σε ανώτατες σχολές αποφοίτων λυκείου με βαθμό 4, 5, 3 ή και κάτω της μονάδος (0,91!) δεν εξέπληξε κανέναν. Ολοι γνώριζαν τι θα συμβεί με την κατάργηση της βάσης του μεσοσταθμικού 10. Το βλέπαμε να συμβαίνει επί σειρά ετών.

Συνηθισμένος στη θετική δημοσιότητα που του προσέφερε επί χρόνια ο ρόλος του Συνηγόρου του Πολίτη, ο Γιώργος Καμίνης καλείται τώρα να «κολυμπήσει» στα δύσκολα νερά των πολιτικών ζυμώσεων. Η πρόταση του Φώτη Κουβέλη να είναι αυτός ο υποψήφιος της Κεντροαριστεράς για τον Δήμο της Αθήνας δεν συνοδεύεται μόνο από σχόλια επιδοκιμασίας, αλλά από δισταγμούς, αμφιβολίες, αν όχι και ανοιχτές αντιδράσεις. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Εθνος», ο πρώην πλέον Συνήγορος εξηγεί γιατί ενδιαφέρεται για τον Δήμο, σχολιάζει τις μετρήσεις που διενεργούνται για το πρόσωπό του από εταιρείες δημοσκοπήσεων και θυμώνει όταν ακούει ότι «εκβιάζει το ΠΑΣΟΚ».

Η υποψηφιότητα του καθηγητή Γ. Καμίνη για τη δημαρχία της Αθήνας είναι μια από τις καλύτερες προτάσεις για να δοκιμαστεί και να θεμελιωθεί μια νέα σχέση πολίτη και δήμου. Είκοσι πέντε χρόνια μονοκομματικής διοίκησης του δήμου είναι πολλά, έχει κλείσει ο κύκλος αυτός. Παρά τον συνεχή δανεισμό και τη συνεπαγόμενη αύξηση των τελών κ.λπ., η προσφορά του δήμου προς τους δημότες όλο και μικραίνει και υποβαθμίζεται.
Ο επικεφαλής του Συνηγόρου του Πολίτη έχει πετύχει όλα αυτά τα χρόνια - μαζί με τους συνεργάτες του - να αποδείξει ότι μπορεί στη σημερινή Ελλάδα να υπάρξει, να εφαρμοστεί μια διαφορετική σχέση με το Δημόσιο.

Περίσσεψαν αυτές τις μέρες τα εύσημα από επίσημα χείλη για την πορεία εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας. Δημοσιεύονται στα διεθνή μέσα την ώρα που η ελληνική κοινωνία ετοιμάζεται για ένα δύσκολο φθινόπωρο και χειμώνα, για νέα συμπίεση εισοδημάτων και άνοδο της ανεργίας, παρακινώντας μας να αντέξουμε. Πρώτα και κύρια όμως απευθύνονται στις αγορές, όπου διατηρείται ισχυρή η δυσπιστία αν μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Σε μια νέα λογική φαίνεται να εισέρχεται η ανατολική Μεσόγειος, όπου η ενέργεια μοιάζει να αναγορεύεται σε βασικό κίνητρο της σταθερότητας και της ασφάλειας. Ειδικότερα η διαμόρφωση ενός νέου δυναμικού κέντρου στην ανατολική Μεσόγειο, που θα περιλαμβάνει την Κύπρο, το Ισραήλ και την Ελλάδα, αλλά και ο αποχαρακτηρισμός της Ελλάδας ως «απειλής» για την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας, είναι δύο πληροφορίες πρόσφατης εσοδείας και ιδιαίτερης σημασίας για την περιοχή μας.

Oταν αλλάζουν τα κοινωνικά δεδομένα είναι φυσιολογικό να αλλάζουν και τα κόμματα. Με δύο τρόπους: με τη διάλυση και την αντικατάστασή τους· με τη μετεξέλιξή τους όσο αυτή είναι δυνατή. Παραδείγματα μετεξέλιξης, τα μεγάλα κόμματα της Βόρειας Ευρώπης, της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Και παραδείγματα διάλυσης/αντικατάστασης, τα δικά μας: ΕΡΕΝέα Δημοκρατία και Ενωση ΚέντρουΠαΣοΚ.

ΕΣΕΙΣ τι δήμαρχο θα διαλέξετε; Υπέρ του μνημονίου ή κατά; Δισταγμοί δεν επιτρέπονται. Διότι κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι αυτό- το αν είναι δηλαδή υπέρ ή κατά της βοήθειας από την τρόικα- θα πρέπει να είναι το πρώτο και το καθοριστικό κριτήριο για τις επιλογές μας στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Την περασμένη εβδομάδα υποστήριξα ότι η υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη για τη δημαρχία της Αθήνας θα μπορούσε να αναστρέψει, επιτέλους, τη διαρκή πορεία απαξίωσης της πόλης από κορυφαίους πολιτευτές της Δεξιάς, δεκαετίες τώρα. Στη Δημοκρατική Αριστερά σκέφθηκαν σοφότερα από εμένα: συζήτησαν με το ΠαΣοΚ και τους Οικολόγους και πρότειναν τον Γιώργο Καμίνη, Συνήγορο του Πολίτη, για τη θέση αυτή.

* Σχέδιο διάλυσης 600 καταυλισμών Ρομά

* Ήδη έχουν απελαθεί 214 Ρομά τον τελευταίο μήνα και 850 από την αρχή του έτους

* Στόχος η απέλαση όλων των ρουμανικής και βουλγαρικής καταγωγής Ρομά από τη Γαλλία

Eνα νέο κεφάλαιο ντροπής γράφεται τούτες τις ημέρες στην ατέρμονη ιστορία διωγμών των ευρωπαίων Ρομά. Η συντηρητική γαλλική κυβέρνηση Σαρκοζί με μια συντεταγμένη επιχείρηση εκκαθάρισης των, ρουμανικής και βουλγαρικής καταγωγής, Ρομά που διαμένουν εντός της γαλλικής επικράτειας, εξαπέλυσε ένα πογκρόμ που προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από τη γαλλική αντιπολίτευση και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις ως την Εκκλησία, τον Πάπα και εσωκομματικούς «φίλους».

Αυτή τη στιγμή, πάντως, η πλάστιγγα γέρνει προς τη διατήρηση του status quo, με την κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να πουληθούν κομμάτια της δημόσιας επιχείρησης στους ιδιώτες. Κι όπως συμβαίνει πάντα με την οποιαδήποτε απόφαση οποιασδήποτε κυβέρνησης, υπάρχουν κάποιοι που χαίρονται και κάποιοι που λυπούνται. Παραδόξως, στους λυπημένους συγκατελέγονται δύο ιδεολογικές παρατάξεις που υποτίθεται ότι είναι στα μαχαίρια.

Θα είναι ο Γιώργος Καμίνης υποψήφιος δήμαρχος στην Αθήνα με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων; Μα είναι τόσο σημαντικό το γεγονός; Εν πρώτοις ίσως όχι, να μην είναι σημαντικό. Αν όμως, δείτε προσεκτικά τα επί μέρους χαρακτηριστικά της υπόθεσης, ίσως αλλάξετε γνώμη.