«Η πολιτική στήριξης της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των εργαζομένων πρέπει να συνεχιστεί και μετά την πανδημία»

Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ανάπτυξης την επόμενη ημέρα της πανδημίας, αναφέρει στην «Α» ο πρώην υπουργός και συντονιστής της Επιτροπής Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ - Π.Σ. Γιώργος Σταθάκης, παρατηρώντας πως η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσβλέπει σε μια εκκαθάριση της οικονομίας χάριν μιας ανάπτυξης τύπου δεκαετίας του ʼ90.

Η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 25 Μαρτίου είχε προαναγγελθεί ότι θα έχει κεντρικό θέμα τις ευρω-τουρκικές σχέσεις. Όχι ευκαιριακά, με αφορμή τις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά για το μακροπρόθεσμο μέλλον των σχέσεων αυτών.

Κι όταν θα σβήσουν τα φώτα της γιορτής θα μείνει άδεια η σκηνή; Οταν περάσει η επέτειος θα ξαναγυρίσει το Εικοσιένα στο ημίφως της εθνικής αδιαφορίας; Ασφαλώς τα 200 χρόνια έχουν φέρει την Εθνική Επανάσταση στην επικαιρότητα, και παρά τους ασφυκτικούς περιορισμούς που έχει επιβάλει η πανδημία, η Γιορτή διεκδικεί τον χώρο και τον χρόνο της. Οπως μάλιστα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, σημειώνεται μια έκρηξη εκδηλώσεων, εκδόσεων και συμβολικών δράσεων που οπωσδήποτε θα κάνουν κάποια στιγμή τον κύκλο τους. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι μετά από τη γιορτή το Εικοσιένα θα γυρίσει στην αδιαφορία που γνώρισε στη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου. Η Ελλάδα στη νέα εποχή το χρειάζεται.

Το ιδεολογικό στίγμα της επετείου των 200 χρόνων δεν το δίνει το εθνοπατριωτικό φολκλόρ, αλλά δυο φράσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, στο «Βήμα» (21 Μαρτίου 2021): «Αν όμως κάνουμε τον απολογισμό, θα δούμε ότι ξεκινήσαμε ως περιφέρεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και φτάσαμε 200 χρόνια μετά, να είμαστε η ισχυρότερη και πλουσιότερη χώρα στη στενή γειτονιά μας, αλλά και από τις δυναμικότερες της ευρύτερης περιοχής».

Πέρασαν ακριβώς δύο αιώνες από την Επανάσταση που μας οδήγησε στην εθνική και πολιτική μας ανεξαρτησία. Κι αν οι επέτειοι έχουν μια κάποια αξία, είναι κυρίως γιατί μας δίνουν την ευκαιρία να αναστοχαστούμε πάνω στα γεγονότα. Να διερευνήσουμε το βάθος της συλλογικής μας συνείδησης πάνω σε αυτά. Και κυρίως, να ανιχνεύσουμε στο σήμερα τη συλλογική μας ταυτότητα. Ως λαού και ως έθνους. Να συνειδητοποιήσουμε τι διαχρονικά πρεσβεύουμε, τι εκπροσωπούμε στη διεθνή κοινότητα. Τι γέννησε τη Μεγάλη Επανάσταση και τι το νέο Ελληνικό κράτος συμβόλισε στην εποχή του, για τις ιδέες της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Και για την υπόθεση της Προόδου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μέσα σε όλο τον κυκεώνα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα, υπάρχει μια συζήτηση από ορισμένα πρώην στελέχη του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκπροσώπους του επονομαζόμενου «Μετώπου Λογικής», στην οποία επικαλούνται την ανάγκη ενίσχυσης του Κέντρου ως χώρου ευθύνης, νουνεχούς πολιτικής, ψυχραιμίας και συναίνεσης. Προβάλλουν μάλιστα και την επιτακτικότητα οργάνωσης του χώρου αυτού.

Το δωδεκάμηνο από πέρυσι –όταν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα άρχισε να επαναγοράζει ομόλογα με βάση το έκτακτο πρόγραμμα (ΡΕΡΡ) στο οποίο συμπεριέλαβε και την Ελλάδα παρά τη χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση της χώρας μας– μέχρι την περασμένη Τετάρτη, είχαμε δανειστεί από τις αγορές 15,5 δισ. ευρώ. Το ίδιο δωδεκάμηνο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είχε αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα συνολικής αξίας σχεδόν 18 δισ.

Οταν μιλάμε για κάτι, σημασία δεν έχει μόνο αυτό που λέμε αλλά και αυτό που παραλείπουμε να πούμε επειδή το θεωρούμε αυτονόητο και ως τέτοιο εκτός συζήτησης. Θα έλεγα μάλιστα ότι τα μη λεγόμενα είναι το έρεισμα και σε ορισμένες περιπτώσεις το κύριο μήνυμα του λόγου μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αντιμαχίες που φούντωσαν ξανά με αφορμή τον καινούργιο νόμο για τα Πανεπιστήμια και την πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα ειδικό σώμα της αστυνομίας που θα τα επιτηρεί.

Η κατάσταση σήμερα γίνεται συνεχώς όλο και πιο έκρυθμη. Από τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της απόφασης εγκατάστασης αστυνομικών φρουρών στο πανεπιστήμιο μέχρι τις κινητοποιήσεις εναντίον της αστυνομικής βίας και υπέρ του Κουφοντίνα, οι εξελίξεις δημιουργούν ένα βαθύ ρήγμα στο πολιτικό σύστημα. Ρήγμα που υποσκάπτει τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Το πολύμηνο κλείσιμο των σχολείων αφήνει τρομακτικές πληγές στο σώμα μιας ολόκληρης μαθητικής γενιάς. Και δυστυχώς με τον χρόνο θα ανακαλύπτουμε συνεχώς και νέες. Η απάντηση λοιπόν δεν μπορεί να είναι η αυτάρεσκη απόδοση ευσήμων του υπουργείου Παιδείας στον εαυτό του, επειδή «όλα πάνε καλά στην τηλεκπαίδευση»

Οι συνέπειες που έχει το κλείσιμο των σχολείων και η αντικατάσταση της εκ του σύνεγγυς διδασκαλίας με την εξ αποστάσεως (καταχρηστικά ονομάστηκε τηλεκπαίδευση) καταγράφονται και αποτιμώνται πλέον σε διεθνές επίπεδο.

Ανατρίχιασα, εξαγριώθηκα, θύμωσα διαβάζοντας ότι άρχισαν ξανά τα βασανιστήρια στα σκοτεινά δωμάτια των κατασταλτικών μηχανισμών. Η οργή μου συγκρίνεται μόνο με την οργή που ένιωθα, επί χούντας, όταν οι αντιστασιακοί στις δίκες τους κατήγγειλαν τα διεστραμμένα βασανιστήρια που τους επέβαλαν οι κατασκευασμένοι βασανιστές των άθλιων χουντικών. Ταυτόχρονα αναλογίζομαι κάποιους, ευτυχώς λίγους, από τους τότε συναγωνιστές μου στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, οι οποίοι συναγελάζονται σήμερα με ακροδεξιούς υπουργούς και με αυτούς που καθοδηγούν τους νεοβασανιστές της ΓΑΔΑ.

Οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν. Από τις περιγραφές των προηγούμενων ημερών για «ηλεκτρισμένο κλίμα», για «ένταση», για «νέες προκλήσεις» κ.ά., περάσαμε στο καλό κλίμα των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας. Προγραμματίζεται ήδη ο επόμενος γύρος.