Μετά τη Μαδρίτη...

Η Νέα Υόρκη ήταν αρκετά μακριά μας, για να αντιμετωπίζουμε την τρομακτική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου με απόσταση έως και κακεντρέχεια. Η εν ψυχρώ δολοφονία χιλιάδων ανύποπτων πολιτών, πέρα από το συγκλονισμό και το ξάφνιασμα που προκάλεσε, θεωρήθηκε από πολλούς... αναμενόμενη απάντηση στην αλαζονική πολιτική της υπερδύναμης. Να όμως που η τυφλή τρομοκρατία κτυπά και την πόρτα μας. Με τον ίδιο βάρβαρο τρόπο, με τον ίδιο απίστευτο κυνισμό, δολοφονεί μαζικά ανύποπτους και αθώους πολίτες, χωρίς καμιά προειδοποίηση, χωρίς κανέναν ενδοιασμό... Δυστυχώς, όσο κι αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα, με την τραγωδία της Μαδρίτης η Ευρώπη μπήκε για τα καλά στην εποχή της μαζικής τρομοκρατίας.

*** Αυτή η απίστευτη φασιστική λογική -αν μπορεί βέβαια κανείς να μιλήσει για λογική- της συλλογικής ευθύνης η οποία τροφοδοτεί το θρησκευτικό φανατισμό και οδηγεί σε εκατόμβες δεν μπορεί πια να αγνοείται ή να υποβαθμίζεται εν ονόματι ενός αγοραίου αντιαμερικανισμού. Προχθές ήταν η Νέα Υόρκη, χθες ήταν η Μαδρίτη, αύριο ποιος ξέρει ποιοι άλλοι ανύποπτοι πολίτες σε ποια ευρωπαϊκή πόλη θα πληρώσουν το τίμημα του θεοκρατικού μανιχαϊσμού... Οι πολίτες της Μαδρίτης, που διαδήλωναν κατά εκατομμύρια εναντίον της πολιτικής που ακολουθούσε ο Αθνάρ στον πόλεμο κατά του Ιράκ, οι ίδιοι πλήρωσαν και το βαρύτατο φόρο αίματος που επιβάλλει ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός, που αρνείται να διαχωρίσει θύτες και θύματα και τους -μας- θεωρεί όλους συλλήβδην εχθρούς...

*** Η Ευρώπη, που πλήρωσε το βαρύτατο τίμημα του αιματηρού 20ού αιώνα, μπορεί να μην έχει καταφέρει να διαμορφώσει μια συνεκτική πολιτική που δεν θα σύρεται πίσω από τις εκάστοτε αλαζονικές επιλογές της υπερδύναμης. Εχει καταφέρει όμως να δημιουργήσει ένα δημοκρατικό κεκτημένο, στηριγμένο στην αποδοχή της διαφορετικότητας, στις αξίες του ορθολογισμού και της νεωτερικότητας και όχι στη θρησκευτική ομοιομορφία, το σκοταδισμό και το φανατισμό. Αυτό το κεκτημένο οφείλουμε και πρέπει να το προστατεύσουμε με κάθε θυσία, αρνούμενοι να αποδεχθούμε, όπως θέλουν οι κάθε λογής φανατικοί, ότι ο πόλεμος αποτελεί μια μορφή πολιτικού αγώνα.