Με την μπόχα της διαφθοράς των «χρυσών διαβατηρίων» να κλυδωνίζει τη δημόσια ζωή, η Κύπρος ετοιμάζεται να μπει ξανά σε περίοδο κρίσης εξ αφορμής του Κυπριακού. Τέλη Φεβρουαρίου θα περάσει από νέο σημείο καμπής, την άτυπη διάσκεψη που συγκαλεί ο ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Τα δύο παράλληλα γεγονότα που απασχολούν την κοινή γνώμη -η διαφθορά και το Κυπριακό- αντανακλούν πάνω σε σωρευμένα προβλήματα που διασαλεύουν σοβαρά την κυπριακή κοινωνία και εντείνουν την ατμόσφαιρα ανησυχίας και αβεβαιότητας για το πού βαδίζει η Κύπρος σήμερα.

Οι τρεις πιο διάσημες λέξεις του αμερικανικού συντάγματος είναι οι πρώτες στο προοίμιό του. Αυτές που απαντάνε στο ερώτημα ποιος υιοθετεί το σύνταγμα: “We, the People.” Ποιο είναι το νέο υποκείμενο που συγκροτείται δια της Επανάστασης και δια του οποίου περνάμε στην εποχή των ελεύθερων εθνών: «Εμείς ο λαός».

Για πολλούς Ελληνες το 2021 θα είναι πολύ δυσκολότερο από το 2020. Μπροστά μας είναι μια σκληρή περίοδος, κυρίως για τα μικρομάγαζα και τους εργαζομένους σε αυτά. Τάσεις που αργοσέρνονταν επί έτη και 10ετίες, θα επιταχυνθούν βίαια λόγω της πανδημίας, ο χάρτης της αγοράς θα ξαναγραφτεί σε βραχύ χρόνο, με επώδυνο τρόπο. Από 800.000 επιχειρήσεις, από τον Νοέμβριο μέχρι σήμερα δεν έχουν λειτουργήσει διόλου ή υπολειτούργησαν οι 600.000. Υποτίθεται ότι όλες είναι ζωντανές. Η αλήθεια είναι ότι πολλές τελούν σε ύπνωση κι αναπνέουν με τεχνητό πνεύμονα – την κρατική στήριξη. Οταν αποσυνδεθούν, θα αποδειχθεί ότι πάνω από 200.000 πέθαναν στη διάρκεια του ύπνου τους. Αν απασχολούσαν 1-2 εργαζομένους, υπολογίστε τους νέους ανέργους…

Η κίνηση της Σοφίας Μπεκατώρου αποτελεί μία γενναία πράξη, μία νίκη πολιτισμού. Δείχνει το δρόμο για μια κοινωνία που δεν θα ανέχεται την σεξουαλική κακοποίηση και την έμφυλη βία.

Γιʼ αυτό είμαστε δίπλα στη Σοφία και σε κάθε Σοφία,  που δημόσια καταγγέλλει τον βιαστή της, όποτε κι αν βρει το κουράγιο, χωρίς υποκριτικά ναι μεν αλλά.

Ο Κώστας Ελευθερίου είναι καθηγητής Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στα ερευνητικά ενδιαφέροντά του περιλαμβάνονται η θεωρία των κομμάτων, η μελέτη του ελληνικού κομματικού συστήματος και η πολιτική των κομμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Κατόπιν αυτών η συζήτηση μαζί του για τα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ο Trump φεύγει, αλλά το φάντασμα του διχασμού, το οποίο ανέδειξε και τροφοδότησε, παραμένει. Και όχι μόνον στις ΗΠΑ. Το 41% όσων συμμετείχαν σε πρόσφατη έρευνα της ProRata εκτιμά πως κάτι σαν αυτό που συνέβη στο Καπιτώλιο είναι πολύ ή αρκετά πιθανό να συμβεί μέσα στην επόμενη πενταετία και στη χώρα μας, ενώ το 57% εκτιμά ότι η Ακροδεξιά, διότι αυτήν αναγνώρισε στα πρόσωπα των εισβολέων η σχετική πλειοψηφία, το πιστεύει για κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα.

Θέση 1. Η Ιδεολογία. Έδωσε πνοή και προοπτική στην πολιτική, όπως την αντιλαμβανόταν ο Μακιαβέλι, ως τέχνη του κυβερνάν (και ως εκ τούτου του αντιπολιτεύεσθαι). Στον Μαρξ, ιδεολογία είναι η ψευδής συνείδηση. Στον Λένιν κάθε τάξη έχει την ιδεολογία της. Ο Γκράμσι θέτει το πρόβλημα της ιδεολογίας με όρους ηγεμονίας. Δεν μπορούμε όμως να μιλήσουμε σήμερα για ιδεολογία χωρίς να αναφερθούμε στις πολιτισμικές της διαστάσεις, δηλαδή στον τρόπο ζωής, στις αναπαραστάσεις, στις λογοθετικές πρακτικές (discursive practices) και στις ταυτότητες που διαμορφώνουν τρόπους αντίληψης των πραγμάτων, και επομένως τρόπους αντίληψης του κόσμου και του δέοντος. Η ιδεολογία δεν έρχεται απέξω ως επιφοίτηση του Αγίου πνεύματος.

Η σημερινή κυριαρχία του καπιταλισμού, η οποία είναι τόσο γεωγραφική όσο και με όρους του αδιαφιλονίκητου συστήματος αξιών μας, λέω ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν ένα στάδιο της ιστορικής ανάπτυξης και ποτέ σαν ένα «τέλος» της Ιστορίας μας.

Το μικρό σχόλιο που ακολουθεί είναι συνέπεια της σημασίας που αποκτά το πρώτο και πιό διαδεδομένο στοιχείο του περιοδικού πίνακα των χημικών στοιχείων, δηλ. του Υδρογόνου (που είναι συσσωρευτής και μεταφορέας ενέργειας): στα πλαίσια του Next Generation Eu και Green Deal, της μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κατά 55% μέχρι το 2030 και του ελληνικού κυβερνητικού ενεργειακού νεφελώματος. Αφορμή δε είναι η έγκριση του ιταλικού Next Generation Eu από τη μεριά της σε κρίση Κυβέρνησης. ΄Εγκριση που πρέπει να ακολουθήσει τη διαδικασία με τους κοινωνικούς φορείς και το Κοινοβούλιο, ώστε να αποσταλεί το γρηγορότερο δυνατό στις Βρυξέλλες, δαφορετικά... δεν γίνονται ορατά τα 209 δις, Ευρώ.

Η κυβέρνηση με μοναδική μέχρι στιγμής παραγωγική καινοτομία, το πρόγραμμα "Ελλάς Ελλήνων Αστυνομικών και Ειδικών Φρουρών", φαίνεται ότι διευρύνει την απασχόληση των νέων στον στρατηγικό για την οικονομία τομέα του "Νόμου και της Τάξης"
Στο διάλογο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία έχουν ήδη κατατεθεί πολλά επιχειρήματα που εξηγούν την αντίθεση όλης της δημοκρατικής- προοδευτικής μερίδας της πανεπιστημιακής κοινότητας. απέναντι σε ένα μέτρο ακροδεξιάς κοπής και έμπνευσης.

Υπάρχει μια διάχυτη άποψη, πως ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν καρπώνεται την όποια φθορά της κυβέρνησης. Αλήθεια, τι φταίει; Δεν πείθει;

H αλήθεια είναι ότι μαζί με το διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας και φόβου, η αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής στην Υγεία και στην Οικονομία έχει μειωθεί σημαντικά τους τελευταίους μήνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι λογικό μετά από μία ήττα να περάσει μία περίοδο αναστοχασμού, η οποία όμως δεν μπορεί να κρατά πολύ όταν κοινωνία αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα. Σε συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής ανασφάλειας, οι πολίτες προσπαθούν να επιβιώσουν και δεν ενδιαφέρονται για εκλογές. Μόλις όμως η πανδημία, ξεπεραστεί οι πολίτες θα κάνουν “τον πολιτικό λογαριασμό”, θα χρεώσουν στη ΝΔ τα εγκληματικά λάθη και θα πιστώσουν σε εμάς την υπεύθυνη στάση.

Απέτυχε η κυβέρνηση στη διαχείριση της πανδημίας; Δεν το πιστεύω. Γιατί το ζήτημά της δεν είναι να διαχειριστεί την πανδημία αλλά να την χρησιμοποιήσει ως χρυσή ευκαιρία για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Όπως τώρα, με κλειστά τα πανεπιστήμια, με lockdown στην κοινωνία, με τρομοκρατημένο κοινό, παρά την ομόφωνη αντίδραση πρυτάνεων και συγκλήτων, περιφρονώντας το αυτοδιοίκητο φυτεύει την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Δεν είμαι από αυτούς που θα έλεγαν όλα καλά με την ασφάλεια των πανεπιστημίων, βασικά των κεντρικών. Αλλά η θεραπεία δεν είναι ο ακρωτηριασμός της αυτονομίας, αλλά η ενίσχυσή της.