Το τελευταίο διάστημα από ορισμένους φίλους και συντρόφους διατυπώθηκε η άποψη ότι η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει να συμμετάσχει στη διαμόρφωση της δημοκρατικής παράταξης που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου.
Η άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πρόταση για την ισότιμη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς μέσα από προγραμματικό διάλογο.
Παντού στην Ευρώπη το κύριο πρόβλημα της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς είναι η αναζήτηση και η επεξεργασία μιας νέας στρατηγικής, ενός νέου «συμβιβασμού με τον καπιταλισμό», επειδή ο παλαιός σοσιαλδημοκρατικός συμβιβασμός δεν μπορεί σήμερα να επαναπροταθεί.
Αν στις θεματολογίες του ντιμπέιτ υπήρχε και εκείνη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν εγώ ήμουν ένας από εκείνους που υπέβαλαν ερωτήσεις στους πολιτικούς αρχηγούς, θα ρωτούσα μεταξύ άλλων τα εξής:
Παρακολούθησα, για ευνόητους λόγους, με μεγάλη προσοχή την συνέντευξη (13/02/04) του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ.ου Γ. Παπανδρέου στον κ.ον Χατζηνικολάου. Χρησιμοποιώ τον όρο πρόεδρος αντί αρχηγού γιατί μου φαίνεται πιο προσήκων στην λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία», που στην ιστορική παράδοση του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να καταντήσει «ξόβεργα για πουλιά».
«Κατανοώ τον κόσμο σημαίνει για μένα είμαι αντάξιος του κόσμου. Το ουσιώδες είναι η σκληρότητα της ζωής, όχι η έννοια της ζωής όπως τη διδάσκει η ιδεαλιστική φιλοσοφία της στρουθοκαμήλου». Ο. Σπένγκλερ
Η επιλογή του χρόνου, ελάχιστες μέρες πριν από τις εκλογές, αλλά και η μορφή του άλματος ορισμένων επιλέκτων πολιτικών και διανοητών από τη δεξιά και την αριστερά προς τα κόμματα εξουσίας, στέρησε τη δυνατότητα να στοχαστεί η κοινή γνώμη σ’ αυτό που αποκαλείται κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ δεξιάς και αριστεράς.
Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων απόστασης -έως και τραγικής- της θεωρίας από την πράξη. Οι τελευταίες ενέργειες του Γ. Παπανδρέου μπορεί να αναδιατάσσουν το πολιτικό σκηνικό αλλά φαίνεται να υπακούουν σ’ αυτόν τον κανόνα και, μάλιστα, στα ακρότατα όριά του.
Μαρία, Δεν ξέρω αν στον ορυμαγδό των πολιτικών εξελίξεων θυμάσαι –ότι όταν αποφάσισες να παραιτηθείς από βουλευτής και να παραιτηθείς από τον Συνασπισμό– πως σε υπερασπίστηκα με γράμμα μου στην «Αυγή». Δεν συμφώνησα με την απόφασή σου, αλλά διαφώνησα με την διαδικασία και τη συμπεριφορά της ηγεσίας του Συνασπισμού. Θυμάμαι καλά ότι η δήλωση της αποχώρησής σου συνοδευόταν με τη ρητή διαβεβαίωσή σου ότι δεν θα είσαι υποψήφια στις εκλογές του 2004 με οποιοδήποτε άλλο κόμμα και διευκρίνισες και το ΠΑΣΟΚ. Τις διάβασα λοιπόν και σε πίστεψα. Αφελής; Έστω, αφελής.
Στις εκλογές ψηφίζουμε πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν να παίξουν ένα ρόλο χρήσιμο και κρίσιμο στην συνολική διακυβέρνηση της κοινωνίας μας, στην πολιτική δράση και στη λήψη αποφάσεων, στην Κυβέρνηση αλλά και στη Βουλή. Ένας τέτοιος ρόλος είναι σύνθετος, περιλαμβάνει την ενεργό παρουσία, τον έλεγχο της πολιτικής που διαμορφώνεται, την κριτική, την πρόταση, τη στενή σύνδεση με τους πολίτες και τα ενδιαφέροντα τους. Ψηφίζουμε δηλαδή και για Κυβέρνηση και για αντιπολίτευση, για την ποιότητα της και για τις προοπτικές της.
Οσοι εξακολουθούν, παρά τον ανερχόμενο προεκλογικό πυρετό, να παρακολουθούν τι συμβαίνει στο εξωτερικό, ίσως άκουσαν κάτι για τη διαμάχη που συγκλόνισε τη Βρετανία με αφορμή το νέο σύστημα χρηματοδότησης των πανεπιστημίων. Το θέμα είναι αφάνταστα περίπλοκο και πολυδιάστατο, το ίδιο και η συζήτηση που βάστηξε βδομάδες ολόκληρες, αλλά θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε ως εξής: αυξάνεται το κόστος των ανώτατων σπουδών για τους φοιτητές, δηλαδή υποχωρεί περαιτέρω η αρχή της δωρεάν παιδείας.
Tο πολιτικό σκηνικό ήδη διαμορφώνεται επιτακτικά. Όλοι παρακολουθείτε και γνωρίζετε τις πεζές λεπτομέρειες, τις δήθεν πρωτοβουλίες, τα πραγματικά κενά λόγου και πράξης , τους ελιγμούς και τις συγκλίσεις, καμιά φορά τις δεύτερες σκέψεις, που τελικά οδηγούν όλο και πιο καθαρά σε μιαν αντιπαράθεση παρατάξεων, άλλο αν κάποτε πρόκειται για ψευδώνυμο και άλλοτε για πρόσχημα άλλων πρωτοβουλιών πριν ή μετά τις εκλογές. Εμείς θεωρούμε αυτονόητα ότι είμαστε μέλη της παράταξης των αριστερών, χωρίς άλλους προσδιορισμούς και χωρίς άλλες προδιαγεγραμμένες κατευθύνσεις, που είναι ζητήματα πολύ σημαντικά και απαιτούν και συζήτηση και συντεταγμένες διαδικασίες.
...Οι βάρκες από το Τομπρούκ δεν άρχισαν να παίρνουν ρότα προς την Κρήτη επειδή η Ελλάδα είχε χαλαρή μεταναστευτική πολιτική. Η ίδια κυβέρνηση με την ίδια πολιτική ήταν στα πράγματα και πέρυσι και πρόπερσι το καλοκαίρι. Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η Αθήνα πρέπει να επιστρατεύσει και κάτι περισσότερο από τα υπουργικά «ξουτ».
Μετά τον ιερομόναχο Διονύσιο τον εκ Φουρνά, αγιογράφο και συγγραφέα της «Ερμηνείας της ζωγραφικής τέχνης», με την οποία κωδικοποίησε τη βυζαντινή εικονογραφία, ο Κυριάκος ο εν Φουρνά. Στο ιστορικό χωριό της Ευρυτανίας βρισκόταν στις 16 Ιουλίου ο πρωθυπουργός, όταν ανακοίνωσε ένα επιπλέον «στοίχημά του»: «Είναι προσωπικό μου στοίχημα να μην καταλήξουν σε τσέπες επιτηδείων τα χρήματα που προορίζονταν για τους νέους αγρότες». Λαμπρά; Μάλλον όχι.
Το αποστομωτικό επικοινωνιακό τέχνασμα κάθε κυβέρνησης προς την αντιπολίτευση είναι αυτό που κάποτε αποκαλέσαμε «η άδικη “προτασιολογογία”» (9.3.2025), η αντίκρουση δηλαδή των αντιρρήσεων στα κυβερνητικά μέτρα με το «κι εσύ τι προτείνεις;». Αυτό μεταφράζεται από τους αφιονισμένους του εκάστοτε κυβερνητικού στρατοπέδου με ένα άλλο σόφισμα: «Δεν είμαι ευχαριστημένος από την κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση δεν προτείνει καμιά λύση, βρε αδελφέ…».
«Καθώς σκέφτομαι το μέλλον, με κυριεύει ένα κακό προαίσθημα. Βλέπω ποτάμια να αφρίζουν από το αίμα». Η φράση είναι ιστορική. Εκφωνήθηκε το 1968, στην Αγγλία. Κι είναι ο πρόγονος όλων όσων ακούμε σήμερα για την «απειλή κατά της ζωής του έθνους», οποιουδήποτε έθνους, που αντιπροσωπεύει η μετανάστευση. Ώστε να δικαιολογεί έως και την αναστολή της εφαρμογής της σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ άνοιξε τις πύλες της κολάσεως με την απόφασή του να κλιμακώσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ξεκινώντας μια ολομέτωπη επίθεση εναντίον του Ιράν. Στόχος του ομολογημένος να βάλει τέλος στο πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας που θεωρεί ως υπαρξιακό κίνδυνο για το Ισραήλ. Ανομολόγητος στόχος, που προκύπτει όμως σαφώς από τις ενέργειές του κ. Νετανιάχου, είναι η κυριαρχία του Ισραήλ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Με την προϋπόθεση ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συνεχίζουν να το στηρίζουν. Με άλλα λόγια, κάτι σαν περιφερειακή κυριαρχία με πληρεξούσιο από την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-05-26
Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.
