Η ανακάλυψη -σημαντικών αλλά όχι τεράστιων- κοιτασμάτων στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), είναι θετικό γεγονός μεν, πρέπει όμως να αντιμετωπιστεί στις σωστές διαστάσεις της και με αυτοσυγκράτηση από την ελλαδική και την ελληνοκυπριακή πλευρά. Πριν λίγα χρόνια η ανακάλυψη κοιτασμάτων στην θαλάσσια περιοχή ανοιχτά της Κύπρου, ορθώς είχε θεωρηθεί ως κίνητρο για τις δύο πλευρές, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, για να εξευρεθεί λύση στο κυπριακό πρόβλημα.

«Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις».

Η λαϊκή παροιμία επιβεβαιώθηκε σε υπερθετικό βαθμό το καλοκαίρι αυτό στα πολιτικά πράγματα στη χώρα μας!
Ήδη, όχι τέσσερις ημέρες …αλλά τέσσερις βδομάδες(!) αφότου ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ μετέβη στον Άρειο Πάγο και κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά για την παρακολούθηση του κινητού του, το θέμα παραμένει στις πρώτες ειδήσεις και έχει ξεπεράσει διογκούμενο και τα ελληνικά σύνορα…
Από προχθές μάλιστα, με το άνοιγμα της Βουλής, έχουμε αλλάξει και … «πίστα»!

Το σκάνδαλο των υποκλοπών συγκλονίζει τη δημόσια ζωή της χώρας τις τελευταίες εβδομάδες και έχει προκαλέσει τη σοβαρότερη πολιτική κρίση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Οι παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων αποτελούν πρακτικές που ανήκουν στο πιο σκοτεινό παρελθόν της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Από τη δεκαετία του 1920 έως και τη δεκαετία του 1970 το πολιτικό σύστημα και ο κρατικός μηχανισμός είχαν εδραιωθεί στις διακρίσεις και τις διώξεις σε βάρος της Αριστεράς. Προϋπόθεση για να επιβληθούν διακρίσεις και εφαρμοστούν διώξεις ήταν οι πληροφορίες που συγκεντρώνονταν από την αστυνομία, τη χωροφυλακή και τις υπηρεσίες ασφαλείας μετά από παρακολουθήσεις ή από χαφιέδες.

Τις επόμενες μέρες η υπόθεση των παρακολ​ουθήσεων έρχεται στην Bουλή. Ποια στάση θα κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ.; Αρκεί η η εξεταστική επιτροπή; Γιατί αρνείστε μια εξεταστική από το 2012;

Όσο κι αν προσπάθησε ο κ. Μητσοτάκης να καθυστερήσει τη συζήτηση, όσο κι αν προσπάθησε να εξαφανίσει το θέμα, ήρθε η ώρα της Βουλής, ήρθε η ώρα της αλήθειας, ήρθε η ώρα της ευθύνης.

Ακούγεται άδικο, γιατί η Ευρώπη έχει κάνει όσα κανείς άλλος στον κόσμο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης μετά τη 10ετία του 1970, αλλά η κλιματική κρίση δεν αναγνωρίζει σύνορα, ούτε απωθείται ούτε επαναπροωθείται, και η Γηραιά Ηπειρος βρίσκεται στο επίκεντρό της. Το φετινό καλοκαίρι άνοιξε με πυκνά, διαδοχικά κύματα καύσωνα κυρίως στη δυτική και στη νοτιοδυτική Ευρώπη, ανέβηκε μερικούς βαθμούς και η θερμοκρασία της Μεσογείου, μέσα σε δύο μήνες κάηκαν και 700.000 εκτάρια ευρωπαϊκά δάση. Και τώρα, ο Αύγουστος τελειώνει με ένα σπάνιο, αν όχι πρωτοφανή, συνδυασμό ξηρασίας και καταιγίδων. Οι όροι του προβλήματος πλέον δεν εξαρτώνται από κανέναν μεμονωμένα, ούτε καν από ολόκληρη την Ευρώπη.

1. Η άστοχη και άκαιρη επίσκεψη της προέδρου της αμερικανικής Βουλής, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊβάν, που πραγματοποιήθηκε παρά την αποστασιοποίηση του προέδρου Μπάϊντεν από την απόφαση της αυτή, έφερε στο διεθνές προσκήνιο το ζήτημα της Ταϊβάν. Είναι αλήθεια ότι το σοκ από την αδικαιολόγητη, απρόκλητη, παράνομη και βάναυση εισβολή της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία, δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί από την διεθνή Κοινότητα, η οποία το τελευταίο που θα ήθελε αυτή την ώρα είναι μια ακόμα μείζονα κρίση.

Στις 31 Μαρτίου 2021 σε πολυνομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας η κυβέρνηση έφερε τροπολογία που αφαίρεσε τη δυνατότητα να γνωστοποιεί στους πολίτες την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών τους από την ΕΥΠ, αν ο λόγος της παρακολούθησής τους αφορά την εθνική ασφάλεια. Πώς το σχολιάζετε; Γιατί να μη γνωρίζω ως δημοσιογράφος, για παράδειγμα, και ως πολίτης αν οι ιδιωτικές συνομιλίες μου παρακολουθούνταν ενώ αποδείχτηκε ότι δεν έθεσα σε κίνδυνο την «εθνική ασφάλεια»;

Ο όρος «αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο» είναι νεολογισμός. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα φαινόμενο όχι μόνο σύνηθες αλλά και απολύτως φυσιολογικό στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες. Κάποιοι συνασπίζονται για να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά τον πολιτικό αντίπαλό τους, που κι αυτός κατά κανόνα έχει φτιάξει το δικό του μέτωπο με την ίδια ακριβώς λογική.

Το ποιοι θεωρούν τον εαυτό τους αντι-ΣΥΡΙΖΑ και γιατί προσχώρησαν στο μέτωπο, σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως, είναι όλοι εκείνοι που δεν αποδέχονται την εικόνα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει για τον εαυτό του. Αν όμως δούμε την κατάσταση από πιο κοντά, στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εντάσσονται δύο ευδιάκριτες, θα έλεγα, τάσεις, οι οποίες μπορεί να συμπίπτουν στο διά ταύτα αλλά το σκεπτικό τους διαφέρει.

Οι αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ και το παράνομο λογισμικό κατασκοπείας Predator, κλονίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το ίδιο και η φάμπρικα των τηλεφωνικών υποκλοπών χιλιάδων πολιτών για λόγους «εθνικής ασφάλειας». Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό κλίμα κι ενόψει του ανοίγματος της Βουλής την προσεχή εβδομάδα, ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ν.Κ. Αλιβιζάτος, μιλά στο Magazine.

Πέρα από τα γενικά ζητήματα θεσμικής υφής, δημοκρατικών και δικαιοκρατικών αντιβάρων, συνταγματικών νομιμοτήτων και πολιτικής ορθότητας κ.λπ., οι παρακολουθήσεις και η μπαρόκ διακόσμησή τους με τις loud παραιτήσεις φόβισαν και πιο πρακτικά: ρε μπας και παρακολουθεί κι εμένα η ΕΥΠ, και άντε τώρα και να τα βγάλεις πέρα με τον όποιο εκβιαστάκο «έτυχε» να έχει πρόσβαση στο υλικό της παρακολούθησής μου (λέτε να συμβαίνει;). Άντε να εξηγώ στη γυναίκα ή στον άντρα μου (ή και στους δυό, ταυτοχρόνως και επαλλήλως), στον επαγγελματικό συνεργάτη, τον πολιτικό ή κοινωνικό μου «φίλο» χίλια-δυό ανεξήγητα:

Παράνομη χαρακτηρίζει την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη ο ομότιμος καθηγητής Νομικής και τέως υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής. Σχολιάζοντας το επιχείρημα Μητσοτάκη ότι η έγκριση από εισαγγελέα την καθιστά νόμιμη σημειώνει πως έγκριση αυτή, «όποιος και αν την έδωσε (εισαγγελέας, άλλος κρατικός υπάλληλος, ή, αν τούτο προβλέπεται, υπουργός ή και πρωθυπουργός), μπορεί να είναι η ίδια παράνομη, όταν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να δοθεί». Παράλληλα, τονίζει ότι οι εισαγγελικές Αρχές έπρεπε ήδη να είχαν διατάξει τουλάχιστον προκαταρκτική εξέταση.

Λόγω ηλικίας, πολιτικής διαδρομής και μνήμες της δικτατορίας, κάποιες φορές την ΕΥΠ τη λέω ακόμα ΚΥΠ και αποφεύγω τις πολλές κουβέντες στο τηλέφωνο όταν μιλώ με δημόσια πρόσωπα.

Κλασικό σύμπτωμα που κάποια βιώματα ξεπηδούν αυθόρμητα σε πείσμα των ριζικών αλλαγών που έχουν επέλθει. Στην περίπτωση της ΕΥΠ η αλλαγή είναι αυταπόδεικτη.