Στο υπουργικό συμβούλιο της Τετάρτης, 26 του μηνός Ιανουαρίου, που απέρχεται συναποκομίζοντας και τις μάταιες ευχές μας για καλή ή καλύτερη χρονιά, επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο ο πρωθυπουργός, έπειτα από σιγή ολίγων ημερών (αλλά ποιων ημερών). Και στην εισαγωγική του τοποθέτηση ζήτησε συγγνώμη: «Μία προσωπική και ειλικρινή συγγνώμη από τους συμπολίτες μας οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν επί πολλές ώρες, μένοντας εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό». Είναι αποκαλυπτικό ωστόσο το γεγονός ότι, προφανώς κατόπιν συσκέψεων με τους πλέον αρίστους εκ των αρίστων, τα μελωδικότερα αντηχεία του, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να αναφερθεί στο προοίμιό του αποκλειστικά στους εγκλωβισμένους της Αττικής Οδού. Η αναφορά στους καταταλαιπωρημένους της Μεσογείων και της Μαραθώνος, των αμαξοστοιχιών και του αεροδρομίου, έμεινε για παρακάτω. Πράγμα που σημαίνει ότι η συγγνώμη του, μερική και εστιασμένη στο πρόδηλο και το βολικό, είναι από εκείνες που γράφονται πάνω σε νερό. Ούτε καν πάνω σε χιόνι, ώστε ν’ αντέξουν δυο-τρία λεπτά.

Καμιά συγγνώμη δεν μετράει, δεν έχει υλικό βάρος, ηθικό και πνευματικό, αν δεν αλλάζει τον τρόπο που εκτιμάς τα πράγματα και τον τρόπο που αντιδράς. Δεν μπορούμε φυσικά να γνωρίζουμε τι ειπώθηκε στο υπουργικό συμβούλιο όταν έφυγαν οι κάμερες, αν ο κ. Μητσοτάκης τράβηξε αυτιά, ποιων και πόσων. Αυτά τ’ ακούμε στην τηλεόραση, διανθισμένα με τις απαραίτητες «αποκλειστικές πληροφορίες», από τα χείλη όσων κάνουν κυβερνητικό ρεπορτάζ, με πρώτη, αν όχι μοναδική, έγνοια τους την εξύμνηση του πρωθυπουργού. Οδηγούνται δηλαδή από το ίδιο φίλαθλο πάθος που υποχρεώνει όσους κάνουν ρεπορτάζ Ολυμπιακού, ΑΕΚ, ΠΑΟ, ΠΑΟΚ κ.ο.κ. να δοξολογούν πρώτα τον ιδιοκτήτη της ομάδας και να λένε έπειτα κακιούλες για τους παίκτες που καλοπληρώνονται αλλά δεν αποδίδουν όσο οφείλουν. Αποκλειστικές πληροφορίες για τα διαμειφθέντα όταν έφυγαν οι κάμερες δεν τυχαίνει να διαθέτω, ποτέ δεν μου έτυχε κάτι τέτοιο. Μένουμε λοιπόν σε όσα είπε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος τυπικά στους υπουργούς του και στην πραγματικότητα σε όλους εμάς. Η πρώτη παρατήρηση αφορά το μήνυμα «διδασκόμαστε και προχωράμε» που θέλησε να εκπέμψει. Πιθανόν για να βοηθήσει όχι τόσο τους τιτλοδότες στα φίλα φύλλα όσο τους υφισταμένους του, που ανέλαβαν ήδη να εκλαϊκεύσουν τα λεγόμενά του, ώστε να προστατέψουν την εικόνα του. Αυτό είναι το πρώτιστο μέλημα των κυβερνητικών και των κομματικών.

Ατυχές πάντως το παράδειγμα που χρησιμοποίησε ο κ. Μητσοτάκης για να πείσει ότι τα παθήματα γίνονται μαθήματα: το ηλεκτρικό, το κομμένο ηλεκτρικό. «Νομίζω», είπε, «ότι στον τομέα αυτό πήραμε τα μαθήματα της “Μήδειας” και καταφέραμε και αποκαταστήσαμε την ηλεκτροδότηση σε πολύ πιο σύντομο χρονικό διάστημα». Κι όμως, την ώρα που μιλούσε, αλλά και πολλές ώρες αργότερα, πάνω από τρεις χιλιάδες νοικοκυριά της ακριτικής βόρειας Αττικής ήταν αναγκασμένα να τα φέρουν βόλτα με το κρύο δίχως ρεύμα. Για τρίτη συναπτή ημέρα. Οπότε περιττεύει ο λόγος για τα άνευ ρεύματος χωριά των Σφακίων, που είναι και σκληραγωγημένα.

«Να πληρώσουν πρόστιμο επειδή δεν φρόντισαν να έχουν γεννήτρια», αυτό ήταν ένα από τα πιο πικρόχολα σχόλια ανάμεσα στα μυριάδες σαρκαστικά που αναρτήθηκαν τούτες τις μέρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ηταν η απάντηση στην πρόταση μιας βουλεύτριας της Ν.Δ. να κοπεί πρόστιμο σε όσους δεν είχαν εξοπλίσει το αυτοκίνητό τους με αλυσίδες. Λογικό. Δεν είναι δείγμα κακοήθους ατομικισμού να αξιώνεις από την πολιτεία να σέβεται την καταστατική υποχρέωσή της και να διατηρεί ανοιχτές οδικές αρτηρίες σαν την παραμεθόρια Μεσογείων και τη λίαν απομεμακρυσμένη Μαραθώνος; Βεβαίως και είναι. Οπως είναι δείγμα ακραίου μπολσεβικισμού να απαιτείς από τους θησαυρίζοντες μεγαλοεργολάβους να κρατούν ανοιχτή την Αττική Οδό ή να δίνουν ένα μπουκαλάκι νερό στους εγκλωβισμένους των τρένων. Και να μη τους λένε να πιουν χιόνι. Αλήθεια, οι εγκλωβισμένοι της Μεσογείων από πού να περιμένουν το διχίλιαρο, διά του οποίου η κυβέρνηση εμμένει στην πατέντα της με την κωδική ονομασία «καταπράυνση διά φιλοδωρήματος»; Από το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας; Από το Εσωτερικών του κ. Βορίδη, που έχει να μαγειρέψει εκλογικά συστήματα και δεν προλαβαίνει να ασχολείται με ασήμαντες χιονοπτώσεις; Από το Προστασίας του Πολίτη; Ή από την Περιφέρεια του εφιαλτικά ανεπαρκούς κ. Πατούλη;

Για να μείνουμε σε αθλητικό πλαίσιο, το πρωθυπουργικό «διδασκόμαστε και προχωράμε» αντιγράφει τις δηλώσεις που συνηθίζουν οι προπονητές όταν χάνει η ομάδα τους. Τι λένε; «Θεωρώ ότι κάθε ήττα έχει κάτι να μας διδάξει. Μαθαίνουμε και συνεχίζουμε». Και συνεχίζουν ηττώμενοι. Τη μια φορά επειδή «φάγαμε το γκολ σε πολύ κρίσιμη στιγμή» (θαρρείς και υπάρχουν και «μη κρίσιμες» στη διάρκεια ενός παιχνιδιού), την άλλη επειδή «μας σφαγίασε η διαιτησία», την τρίτη επειδή «είχαμε τον ήλιο απέναντι και τον αέρα κόντρα». Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Πάντα κάτι άλλο. Στα λεγόμενα του πρωθυπουργού τον ρόλο του καταδικαστικού ανάποδου αέρα τον παίζει η «πρωτοφανής χιονόπτωση», ενώ σαν σφαγιαστική διαιτησία υποδεικνύεται η βιασύνη του χιονιού. Αντιγράφω: «Αντιλαμβάνομαι πάντα τις αιτιολογίες. Ναι, είχαμε μια πρωτοφανή χιονόπτωση, ναι, το χιόνι μπορεί να ήρθε λίγο πιο γρήγορα από ό,τι είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι, όμως δεν πρόκειται αυτό να το επικαλεστώ ως δικαιολογία». Να θυμηθούμε κατ’ αρχάς την εκπεφρασμένη βούληση της κυβέρνησης να καταργήσει την ανεξαρτησία του Αστεροσκοπείου Αθηνών και να το υπαγάγει και αυτό στην πρωθυπουργική επιτελαρχικότητα, μαζί με την ΚΥΠ, την ΕΡΤ κτλ. κτλ. Και να μην ξεχάσουμε ποτέ την οδυνηρή έκπληξη του διευθυντή της ΕΜΥ Θεόδωρου Κολυδά, που του χρέωσαν εσφαλμένη πληροφόρηση των αρμοδίων. Γεγονός που ανάγκασε ακόμα και τον βουλευτή της Ν.Δ. –και μετεωρολόγο– Γιάννη Καλλιάνο να δηλώσει ότι οι προβλέψεις και έγκαιρες ήταν και ορθότατες. Να μην το ξεχάσουμε αυτό το κατάφωρο κυβερνητικό ψεύδος, που μας βγάζει όλους μας τυφλούς και κουφούς, γιατί δείχνει με απελπιστική ενάργεια τη μεταχείριση που επιφυλάσσει η εξουσία στην επιστήμη. Αλλά αυτό το γνωρίζουμε και από την κυνική αντιμετώπιση που επιφυλάσσει στην επιτροπή των λοιμωξιολόγων.

Πάντα με πρότυπο τους προπονητές, ο πρωθυπουργός περηφανεύτηκε ότι «δεν θα επικαλεστεί δικαιολογίες». Επικαλέστηκε όμως (την «πρωτοφανή χιονόπτωση» και την τάχα σπουδή της), με τον γνωστό στρεψόδικο τρόπο: «Εγώ δεν θα δικαιολογηθώ λέγοντας ότι παίξαμε σε τρισάθλιο γήπεδο ή ότι μας έλειπαν παίκτες. Τα λέω αυτά απλώς για την πληρότητα του ρεπορτάζ»…

Τις απελπιστικές επιπτώσεις της «Ελπίδας» τις υπέστησαν χιλιάδες άνθρωποι. Γι’ αυτό και ακόμα και τα φιλοκυβερνητικότερα Μέσα αναγκάστηκαν να ξεχάσουν προσώρας τους ύμνους. Από βδομάδα πάλι. Με τον καινούργιο μήνα θα παρουσιάσουν νέες δημοσκοπήσεις. Με τον πρωθυπουργό ατσαλάκωτο. Και με την «καταλληλοτερότητά» του πάντα σε ύψη που ζαλίζουν ακόμα και τον ίδιο.