Στη Γερμανία την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης την παίρνει αυτός που μπορεί να παρουσιάσει μια σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία

Το νέο πολιτικό τοπίο που προέκυψε από τις ομοσπονδιακές κάλπες της Κυριακής στη Γερμανία δεν επιτρέπει γρήγορες εκτιμήσεις για το ποιος θα διαδεχθεί τη Μέρκελ στην Καγκελαρία ούτε για το ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση συνασπισμού. Αριθμητικά είναι εφικτοί τουλάχιστον τρεις συνδυασμοί, η συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού, η συνεργασία SPD, Πράσινων και FDP, καθώς και η συνεργασία CDU / CSU, Πράσινων και FPD, με τον πρώτο να είναι πολιτικά ανεπιθύμητος.

Σημαντική ενίσχυση των σοσιαλδημοκρατών του SPD, ιστορικό χαμηλό για τους Χριστιανοδημοκράτες CDU- CSU, μεγάλη άνοδος των Πρασίνων. Ιδιαίτερα θετική η άνοδος, συνολικά, του προοδευτικού χώρου. Προβληματισμός για την πτώση της γερμανικής Αριστεράς. Αυτή είναι μια πρώτη εικόνα του αποτελέσματος των γερμανικών εκλογών. Ας δούμε όμως κάποια δεδομένα.

Η αύξηση του φόρου εισοδήματος των αμερικανικών εταιρειών βρέθηκε στο επίκεντρο των δημοσίων δαπανών των ΗΠΑ που εγκρίθηκαν από το Κογκρέσο πρόσφατα, κατόπιν προτάσεων του προέδρου Μπάιντεν. Στόχο της αύξησης αποτελεί η μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Βέβαια ο ισοσκελισμός των δημοσίων δαπανών μέσω φόρων είναι εντελώς άστοχος, όμως δεν είναι θέμα αυτού του άρθρου.

Κόμματα και φορείς του προοδευτικού ριζοσπαστικού τόξου χρειάζεται να αναλάβουν πρωτοβουλίες!

Μπροστά στην πολύπλευρα καταγραφόμενη κοινωνική αμφισβήτηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη η επιλογή των αξιωματούχων της να επισπεύσουν την εκποίηση άρον άρον και της ΔΕΗ δεν είναι τυχαία

Το παιχνίδι ισορροπιών και ελιγμών μιας περιφερειακής δύναμης ανάμεσα σε δυο μεγάλες δυνάμεις είναι μια παλιά συνταγή των διεθνών ισορροπιών και των συσχετισμών δυνάμεων στην παγκόσμια σκηνή. Ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε τρία ιστορικά προηγούμενα:

Τι είδαμε αυτές τις μέρες στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της e-food, τα εργασιακά δικαιώματα των οποίων υποστηρίχθηκαν και αναδείχθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα από τους ίδιους τους πελάτες της εταιρείας, που τάχθηκαν εναντίον της εργασιακής αυθαιρεσίας ματαιώνοντας την πρώτη εφαρμογή του πρόσφατου αντεργατικού νόμου;