--Ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή ,περνώντας από πολλά στάδια και μορφές διακυβερνήσεως με αγώνες και μύριες δυσκολίες και πισωγυρίσματα που κόστισαν εκατομμύρια ζωές ,επέλεξε ως καταλληλότερο τρόπο έκφρασης της επιθυμίας του το Δημοκρατικό πολίτευμα.

--Βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλες του τις εκφράσεις ,η προάσπιση της ευημερίας των πολιτών και η αρχή της πλειοψηφίας στην διακυβέρνηση της χώρας.

--Η αποδοχή της διαφορετικότητας έχει δύο όψεις.1) τις ιδιoτικές,,ατομικές απόψεις που μπορεί κάποιος να τις εκφράζει ελεύθερα και 2) Η δημόσια γνώση όπου την εκφράζει το κράτος αφού συμβουλευτεί τους ειδικούς φορείς

Η συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη στην Άγκυρα πήγε θετικά, όπως αναμενόταν, χωρίς εκπλήξεις. Οι δύο ηγέτες διατύπωσαν με ηπιότητα τις απόψεις τους, ακόμα και στα σημεία όπου υπάρχουν διαφωνίες. Ήταν αισθητή η προσοχή που κατέβαλαν, ώστε να μην υπάρξουν τριβές.

Είναι βέβαιο ότι μεταξύ των ηγετών ή των αντιπροσωπειών έγινε μια αποτίμηση της προόδου στα τρία "τραπέζια" του ελληνοτουρκικού διαλόγου: α) της θετικής ατζέντας (συνεργασία σε οικονομία, εμπόριο, μεταφορές, περιβάλλον, τουρισμός κ.α.) β) των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, δηλαδή η πραγματοποίηση των στρατιωτικών ασκήσεων των δύο χωρών στα διεθνή ύδατα και στον διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου, με τρόπο που να μην προκαλείται ένταση, και γ) του πολιτικού διαλόγου, όπου συζητείται ο "σκληρός πυρήνας" των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Ας κινητοποιηθούμε όλοι για να υπερασπιστούμε την Συμφωνία των Πρεσπών, ιδιαίτερα τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ επιθυμεί να γίνει κουρελόχαρτο. Μια κυβέρνηση η οποία αρνείται να φέρει τα προβλεπόμενα τρία πρωτόκολλα συνεργασίας προς ψήφιση στη Βουλή, η οποία διέλυσε την συμφωνηθείσα επιστημονική ομάδα για την απομάκρυνση των αλυτρωτικών διατυπώσεων από τα σχολικά βιβλία της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ αρνήθηκε να προωθήσει την συγκρότηση της προβλεπόμενης στη Συμφωνία ομάδας για τη λύση των εμπορικών σημάτων και ονομασιών στην βάση του ενωσιακού δικαίου.

Ο γερουσιαστής και ακτιβιστής Μπέρνι Σάντερς, (την ώρα που φοιτητές των αμερικανικών πανεπιστημίων με καταλήψεις διαμαρτύρονται για την σφαγή στη Γάζα), έστειλε στα social media το εξής μήνυμα:

"Δεν είναι αντισημιτισμός ή υποστήριξη της Χαμάς, να επισημαίνουμε ότι η εξτρεμιστική κυβέρνησή σας σκότωσε 34.000 Παλαιστίνιους και τραυμάτισε περισσότερους από 77.000 – το 70% των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά.

Δεν είναι αντισημιτισμός να επισημαίνεται ότι οι βομβαρδισμοί σας κατέστρεψαν ολοσχερώς περισσότερα από 221.000 σπίτια στη Γάζα, αφήνοντας περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους άστεγους – σχεδόν τον μισό πληθυσμό.

...Στις ιστορικά σημαδιακές μέρες όπως η αυριανή, επαναλαμβάνουμε συνήθως το στερεότυπο «για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι». Μπορεί 57 χρόνια μετά η 21η Απριλίου να λέει κάτι περισσότερο και στους παλιότερους και στους νεώτερους; Ίσως ναι, αν ξεκινήσουμε από την ιστορική διαπίστωση ότι η δικτατορία δεν ήταν μοιραίο να συμβεί, δεν ήταν νομοτελειακή κατάληξη της πολιτικής κρίσης που είχε προηγηθεί. Σήμερα η ιστορική έρευνα έχει φωτίσει επαρκώς τα γεγονότα, ξέρουμε πώς, ποιοί και γιατί. Η εικόνα που προκύπτει είναι η αποτυχία ενός ολόκληρου πολιτικού-κομματικού συστήματος να αποφύγει το χειρότερο...

Ένας βασικός παράγοντας που υποδαυλίζει τον πληθωρισμό και αναδεικνύει την Ελλάδα στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κριτήριο την ακρίβεια, είναι η έλλειψη υγιούς, ισχυρού ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά. Οι πρακτικές τύπου καρτέλ που υιοθετούνται από τμήματα της επιχειρηματικότητας, που ‘χουν (κακο)μάθει «να τα βρίσκουν» μεταξύ τους και να δουλεύουν με τόσο υψηλά ποσοστά κέρδους επί των δικών τους (ιδίων) κεφαλαίων, που δεν υπάρχουν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα -και που, δοθείσης ευκαιρίας, πχ κάποιας διεθνούς αναστάτωσης, σπεύδουν να τα διευρύνουν.

Τον Φεβρουάριο του 2014, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση Σαμαρά τροποποιεί τον εκλογικό νόμο, θεσπίζοντας τον σταυρό προτίμησης και στις ευρωεκλογές.

Αυτό έβγαζε τον Βενιζέλο από τη δυσχερέστατη θέση να επιλέξει τους δύο, που όλα τα προγνωστικά έδειχναν ότι η νεοσύστατη τότε Ελιά θα εξέλεγε, μεταξύ πολλών προσωπικοτήτων όλων των συνιστωσών του εγχειρήματος. Παράλληλα βόλευε και τον Σαμαρά στο να ενεργοποιήσει τα κομματικά στελέχη στο κυνήγι του σταυρού, ενόψει της ήττας που όλα έδειχναν ότι ερχόταν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα χτυπήματα μεταξύ Ιράν και Ισραήλ γίνονται για λόγους γοήτρου και κύρους. Κάθε πλευρά επιθυμεί να δείξει ότι δεν είναι αδύναμη έναντι της άλλης και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει όλες τις πιθανές προκλήσεις. Κυρίως όμως είναι ένα τεστ, στο οποίο υποβάλλει η μία πλευρά την άλλη, για να δει ποια θα είναι η αντίδραση της. Το τεστ αφορά και ορισμένα άλλα κράτη της περιοχής, όπως και κάποιες δυτικές χώρες που αναπτύσσουν δραστηριότητα στη Μέση Ανατολή. Είναι μια προσπάθεια χάραξης «κόκκινων γραμμών» των δύο πλευρών.

Βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές συζητώντας επί παντός επιστητού, αρκεί αυτό να είναι άσχετο με τις ίδιες τις ευρωεκλογές και την ιδιαίτερη σημασία που εξ αντικειμένου έχουν στη σημερινή συγκυρία. Μια συγκυρία αρνητική: Το στοίχημα που είναι στο τραπέζι δεν αφορά πόσο γρήγορα θα γίνουν βήματα προς τη διεύρυνση και εμβάθυνση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά αν θα υπάρξουν αντιστάσεις αρκετά ισχυρές ώστε να αποτραπούν μεγάλες υποχωρήσεις, που θα απειλούσαν σημαντικές καταχτήσεις από αυτές που μέχρι σήμερα έχουν επιτευχθεί.

Είναι γνωστό ότι το καθεστώς των φανατικών μουλάδων του Ιράν είναι σύμμαχος του βάναυσου καθεστώτος του Άσαντ της Συρίας. Με αφορμή τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, ιρανικές στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις βρίσκονται στο συριακό έδαφος. Μαζί τους βρίσκονται υψηλόβαθμα στελέχη των διαβόητων «Φρουρών της Επανάστασης», σιδερένιο χέρι του ιρανικού καθεστώτος, και της πιο σκληροπυρηνικής μονάδας τους που ονομάζεται «Αλ Κουντς» (μουσουλμανική ονομασία της Ιερουσαλήμ).

Με ποια κριτήρια διαμορφώνεται η ευρωπαϊκή στρατηγική της χώρας; Το ερώτημα τίθεται εκ των πραγμάτων, από την όλως παράδοξη στάση της χώρας μας σε δύο μείζονα θέματα: Την Ενιαία Αγορά πρώτο, το ευρωομόλογο για την πολεμική βιομηχανία και την άμυνα, δεύτερο.

Το πρώτο θέμα είναι ο κατακερματισμός της ενιαίας εσωτερικής αγοράς –του κορυφαίου επιτεύγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την πανδημία και μετά, τα πιο ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη ενισχύουν τις εθνικές επιχειρήσεις τους σε βάρος των επιχειρήσεων των πιο αδύναμων χωρών, δίνοντάς τους κρατικές ενισχύσεις που παραβιάζουν τις αρχές της Ενιαίας Αγοράς και στρεβλώνουν τους κανόνες ανταγωνισμού. Κάνοντας -με έναν πολύ δικό τους τρόπο…- την κρίση ευκαιρία, επιδοτούν τις επιχειρήσεις τους για να διευρύνουν τα μερίδιά τους, να εκτοπίζουν τους ανταγωνιστές τους των φτωχότερων χωρών και, ίσως, σε επόμενη φάση, κάποιους εξ αυτών να τους εξαγοράσουν –ώστε να έχουμε και ωραίες «ξένες επενδύσεις».

Ακόμα μια φορά, η οικονομία έπαιξε ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Ακρίβεια, πτώση της τουρκικής λίρας, υψηλός πληθωρισμός, η αθέτηση των υποσχέσεων του Ταγίπ Ερντογάν περί μη ανόδου των τραπεζικών επιτοκίων, είναι βασικοί λόγοι για τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών στην Τουρκία.

Η φθορά της άσκησης εξουσίας επί 22 χρόνια από τον Ερντογάν και το συντηρητικό ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης ήταν σημαντικός παράγοντας. Μια ολόκληρη γενιά δεν έχει γνωρίσει άλλον ηγέτη. Το γεγονός οδήγησε πολλούς νέους να ζητήσουν αλλαγή και ανανέωση. Είναι γνωστό ότι οι νεαρές ηλικίες αποτελούν υψηλό ποσοστό στο σύνολο του τουρκικού πληθυσμού.