Κάθε πρωτοβουλία διαλόγου έχει τη χρησιμότητά της. Βεβαίως ο χαρακτήρας μιας κίνησης δεν κρίνεται από την αξία και την καλή προαίρεση των ανθρώπων που συμμετέχουν σε αυτήν και την οποία δεν αμφισβητούμε. Μια τέτοια πρωτοβουλία όμως δεν μπορεί να παραβλέπει και να προσπερνάει κρίσιμα ζητήματα για τη συγκρότηση ενός νέου προοδευτικού πόλου, όπως η κατάσταση της κοινωνίας, η ουσιαστική κριτική στην ασκούμενη πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία, που αναπαράγει την κρίση.

Κάθε προσπάθεια και κίνηση που γίνεται στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του ευρύτερου δημοκρατικού προοδευτικού χώρου έχει εξ ορισμού το θετικό πρόσημο των καλών προθέσεων. Υπ’ αυτή την έννοια, η κίνηση των 58 συνεισφέρει στο τραπέζι της Κεντροαριστεράς το δικό της πολιτικό σχέδιο όπως αποτυπώνεται στη σχετική διακήρυξη.

Το μανιφέστο υποθέτει πως η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς θα επιτευχθεί με τη συστέγαση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Ο κ. Κουβέλης, όμως, με την πικρή πείρα της συγκυβέρνησης, αρνείται τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του οποίου έσπευσε να υποδεχθεί θερμά την κίνηση των 58, γεγονός που ουδόλως την ωφέλησε πολιτικά· το αντίθετο.

Το κείμενο των 58 για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης (ή όπως αλλιώς προτιμάτε) είναι, για τέτοιο πόνημα, καλογραμμένο. Η προοδευτική κοινωνία το περίμενε. Αλλά σε μεγάλο βαθμό δεν απαντά σε κανένα από τα μεγάλα ερωτήματά της και, με εξαίρεση την πρόσκληση για μια «ιδρυτική συνέλευση» όσων θέλουν να πάρουν μέρος σε μια ελληνική Ελιά, χωρίς να προτείνει τίποτε το συγκεκριμένο πέρα από ένα ευχολόγιο μεταρρυθμίσεων που όμως δεν εξειδικεύονται.