Υπάρχουν πολλά σημεία στο άρθρο του καθηγητή των οικονομικών της υγείας Λυκούργου Λιαρόπουλου με τίτλο «Και άλλη Αριστερά;» (Μεταρρύθμιση 28-10-2013), τα οποία δεν μου επιτρέπουν να το αφήσω ασχολίαστο. Η κεντρική αντίληψη του άρθρου αφορά την ανάγκη να αμφισβητηθεί η «αριστεροσύνη» ως «idée fixe που έχει περισσότερη σχέση με life-style, παρά με αποδεδειγμένη πολιτική αποτελεσματικότητα».

Νομίζω ότι δεν θα αδικούσα το κείμενο των «58» αν συνόψιζα το εγχείρημά τους ως εξής: «Ας μαζευτούμε όλοι εμείς οι σοβαροί και σκεπτόμενοι να κάνουμε κάτι καλό για την Ελλάδα». Συμβαίνει να γνωρίζω μερικούς απ’ αυτούς και τους εκτιμώ βαθύτατα, επειδή κατά τη γνώμη μου είναι και σοβαροί και σκεπτόμενοι.

Η πρωτοβουλία των 58 είναι απολύτως σεβαστή. Σε δημοκρατία ζούμε. Ιδιαίτερα σεβαστά βεβαίως και τα άτομα που την ανέλαβαν και τη στηρίζουν, θεμιτό (αν και μαχητό) είναι επίσης η πληθωρική κάλυψη που λαμβάνει η πρωτοβουλία από τα MME να ερμηνεύεται ως , αποτέλεσμα της απήχησής της στην κοινωνία.

Όταν γύρισα από το εξωτερικό στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ως πρώην μαρξιστής που στο μεταξύ είχε δει το φως το αληθινό του νεοφιλελευθερισμού, για ένα διάστημα με καλούσαν πολύ συχνά διάφοροι επιχειρηματίες και επιχειρηματικοί σύλλογοι στις δεξιώσεις τους.