Η κρίση που ξέσπασε το 2009 είχε ως φυσική συνέπεια να αλλάξει και το πολιτικό τοπίο που διαμορφώθηκε μετά το 1974 με την εναλλαγή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. στην εξουσία. Το νέο τοπίο, όπως διαμορφώθηκε στις εκλογές του 2012 (ειδικά σε εκείνες του Μαΐου, όπου κανένα κόμμα δεν ξεπέρασε το 20%) και φαίνεται να διατηρείται χωρίς σημαντικές αλλαγές μέχρι σήμερα όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αποτύπωσε την έντονη δυσαρέσκεια έως και την οργή των πολιτών προς τα δύο κόμματα που άσκησαν την εξουσία για την πολιτική τους μέχρι το 2009 και για τη διαχείριση της κρίσης.

Υπό την ιδιότητά μου, άλλοτε ως προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Τρίπολης, άλλοτε ως απλού δημοτικού συμβούλου, παρακολουθούσα τις παρελάσεις στην πόλη μου από την εξέδρα των «επισήμων». Κι άλλες φορές, παρά τις παραπάνω δύο ιδιότητες, από το πεζοδρόμιο, μαζί με όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες, όταν μάλιστα συμμετείχαν – παρήλαυναν τα παιδιά μου. Δεν με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα το ζήτημα που άκουγα να αναφέρεται, αν δηλ. πρέπει να καταργηθεί η μαθητική παρέλαση.

Η ανεύρεση του 4χρονου κοριτσιού στον καταυλισμό των τσιγγάνων ήταν το σημαντικότερο γεγονός στην ειδησεογραφία του τελευταίου δεκαημέρου. Τα μαζικά μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό ώρες ατέλειωτες μιλούσαν για το γεγονός αυτό, προσπαθούσαν να το αναλύσουν επικαλούμενοι ειδικούς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, παιδικές οργανώσεις, πολιτικούς και ό,τι άλλο μπορεί να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους. Μεγάλη συγκίνηση και τεράστιο το ενδιαφέρον για την μικρή Μαρία τον "ξανθό άγγελο".

Το ΠΑΣΟΚ, συμμετέχει και ταυτίζεται με την πραγματικότητα που παράγει η δεξιά διακυβέρνηση (από το μνημόνιο έως μια πλειάδα από ιδεολογικά θέματα στα ανθρώπινα δικαιώματα, την παιδεία, το στρατό και τις παρελάσεις κλπ). Η ΔΗΜΑΡ, αυτή τη στιγμή βρίσκεται εκτός κυβερνητικού στρατοπέδου. Αποτέλεσμα, μια κεντροαριστερά που πολιτικά προσδιορίζεται από αντικρουόμενες θέσεις, ενώ ιδεολογικά βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση.