Οι κριτικές για την κυβερνητική αβελτηρία πολλαπλασιάζονται. Είναι ενδεικτικό ότι ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, σε πρόσφατο άρθρο του(Καθημερινή 7/4/11) έσφαξε με το γάντι την πολιτική της κυβέρνησης, χρησιμοποιώντας απλά επιχειρήματα. «Η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική που μπορεί να περιγραφεί με τις λέξεις “βλέποντας και κάνοντας”», ήταν ο πυρήνας της κριτικής του. Και μάλλον έχει δίκιο.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός δεν έχουν αποφασίσει τι θέλουν να πράξουν, με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.

Μόνο ως εθισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς στον ανέξοδο επαναστατικό λαϊκισμό μπορούν να εκληφθούν οι απόψεις περί «επιθετικής αναδιάρθρωσης του χρέους» (Τσίπρας) ή περί «αναστολής πληρωμής του και διαγραφής του» (Λαφαζάνης), που καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Τροφοδοτούν, μαζί με τον γερμανό υπουργό οικονομικών Βόλφαγκ Σόιμπλε, τους συντηρητικούς ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους και τους κερδοσκόπους των αγορών, τη φιλολογία περί αναδιάρθρωσης ή ενδεχόμενης πτώχευσης που εκτόξευσε και πάλι στα ύψη τα σπρέντς των ελληνικών ομολόγων (Ελευθεροτυπία, 14-4-11).