Επειδή περισσεύουν οι επαναστάτες στις μέρες μας και υπαγορεύουν, δίκην Αγγλου Σακεσπήρου, την ερώτηση «υπέρ ή κατά του Μνημονίου;», για να συνεχιστεί το μαρτύριο με τη σχεδόν περιπαιχτική διαβεβαίωση «άρα είσαι εντός συστήματος», σκέφτηκα να απαντήσω με το κεφάλι στον ντορβά: «Η μόνη ορατή επανάσταση μπορεί να είναι η Μεταρρύθμιση». Ναι, η ελάχιστη θεραπεία χρόνιων συμπτωμάτων της ελληνικής καθυστέρησης συνιστά ρήξη, ανατροπή, τομή στην εξέλιξη της μικρής μας κοινωνίας.

Η συγκρότηση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς και η συμμετοχή της στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου ήταν το αντικείμενο σύσκεψης στελεχών του νέου κόμματος που πραγματοποιήθηκε χθες (Δευτέρα) στον Πύργο, παρουσία του βουλευτή Νίκου Τσούκαλη και του μέλους της προσωρινής Εκτελεστικής Επιτροπής Χρήστου Σταυρόπουλου.

Η προσωρινή συντονιστική επιτροπή της Ηλείας

...Ο Δημήτρης Κέλαφας είχε το πολιτικό θάρρος και την παλικαριά και βγήκε μπροστά. Δήλωσε την πρόθεσή του να διεκδικήσει το Δήμο από τον Ιούλιο του 2009, χωρίς να μπει στη λογική των «χρισμάτων» και των «παζαριών». Είναι πραγματικά αδέσμευτος από οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες. Είναι εγγύηση για μια διαφορετική πολιτική.

Ο αγώνας μας είναι μονομέτωπος. Η σημερινή δημοτική αρχή πρέπει να αποχωρήσει.

Καλούμε τους πολίτες να μας εμπιστευτούν γιατί εμείς αποτελούμε την ελπίδα της πόλης. Πιστεύουμε ότι με τη συνδρομή όλων μας ο Δήμος μπορεί να νοικοκυρευτεί και να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους του για να λύσουμε τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου.

Η Ασημίνα Ξηροτύρη, υποψήφια Περιφερειάρχης σχετικά με την παρουσίαση του σχεδίου «Θεσσαλονίκη 2012» από την Υπουργό κ. Τίνα Μπιρμπίλη, τα εξής :

Στο νέο Ρυθμιστικό σχέδιο «Θεσσαλονίκη 2012» που παρουσιάστηκε σήμερα από την Υπουργό κ. Τίνα Μπιρμπίλη, επανέρχονται πολλά από τα αναγκαία έργα και ρυθμίσεις για την χωροταξική και πολεοδομική ανάπλαση και ανάπτυξη του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης. Αναγνωρίζεται μεν η μη σταθερή εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για τη πόλη, όχι όμως και οι πολύπλευρες , διαχρονικές ευθύνες της κεντρικής εξουσίας και κυρίως η έλλειψη χρηματοδότησης των έργων.

Mε αφορμή τις αλλεπάλληλες συναντήσεις με φορείς και τις συγκεκριμένες εξαγγελίες και διευθετήσεις που εξήγγειλε ο Υπ. Οικονομικών για την περαίωση, ο υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής της Δημοκρατικής Αριστεράς Δ. Χατζησωκράτης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Είπαμε κατηγορηματικά, ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, όχι στην ΠΕΡΑΙΩΣΗ.
Τα αδιέξοδα των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η ανεπάρκεια των ελεγκτικών μηχανισμών δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με νομοθετικά μπαλώματα και με επιβράβευση της φοροδιαφυγής".

Αυτή η αίσθηση έντονης αδικίας που διακατέχει πλέον ολοένα και περισσότερο κόσµο, σίγουρα φαίνεται δικαιολογηµένη. Το κρίσιµο ερώτηµα ωστόσο είναι πώς µια τέτοια αίσθηση µπορεί να µετατραπεί σε κοινωνικές πρακτικές, εντέλει και σε πολιτικές, που να περιορίζουν τις αδικίες και συνάµα να αυξάνουν τον πλούτο που παράγεται στη χώρα µας. Ας κανουµε µια µικρή ανακεφαλαίωση: τα πρώτα σκληρά µέτρα σε εφαρµογή του Μνηµονίου, περικοπές µισθών και συντάξεων, αυξήσεις ΦΠΑ και άλλων έµµεσων φόρων, οδηγούσαν σε δραστικές µειώσεις εισοδηµάτων, οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό ανέτρεπαν προσδοκίες χιλιάδων ανθρώπων για το µέλλον τους.

Η κλήτευση του κ. Καραμανλή στην επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου εντάσσεται σε ένα δικομματικό παιχνίδι με προφανείς στόχους για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο στο πλαίσιο μιας θεσμικής λειτουργίας για τον έλεγχο πράξεων που αφορούν στο δημόσιο συμφέρον, ο τέως πρωθυπουργός οφείλει να προσέλθει, όπως και κάθε άλλος, ανεξάρτητα από την πολιτική του ιδιότητα.

Η Δημοκρατική Αριστερά, με δεδομένη τη θέση της για το άνοιγμα του επαγγέλματος στο χώρο των οδικών εμπορευματικών μεταφορών, ψηφίζει επί της αρχής το σχετικό νομοσχέδιο.

Επισημαίνει τη διαφωνία της και την αντίρρησή της στη μη διασφάλιση εκείνων που απέκτησαν άδειες πρόσφατα καταβάλλοντας υπέρογκα ποσά. Για τη Δημοκρατική Αριστερά η εξασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και της καθημερινότητας των πολιτών είναι κύρια πολιτική επιλογή.