Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε αντιληφθεί μέσες άκρες ποια είναι η επικοινωνιακή στρατηγική της κυβέρνησης, δηλαδή η εικόνα που θέλει να έχουμε γι’ αυτήν. Τη συνοψίζω: ναι μεν τα φλογερά προεκλογικά λόγια μας αποδείχθηκαν αυταπάτες, αλλά, σε αντίθεση με τους προηγούμενους, δεν καταθέσαμε τα όπλα και το παλέψαμε όσο μπορούσαμε.

Ναι μεν αναγκαζόμαστε να εφαρμόσουμε μέτρα με τα οποία διαφωνούμε, αλλά τι να κάνουμε, δεν γίνεται αλλιώς. Αν επιμέναμε στις αρχικές υποσχέσεις, η χώρα θα βούλιαζε. Οταν λοιπόν μας κρίνετε, θα πρέπει να παραδεχθείτε ότι εμείς τουλάχιστον προσπαθήσαμε.

Από το 2008 έχουν κλείσει περίπου 244.00 επιχειρήσεις και μαζί τους εξαφανίστηκαν 843.000 θέσεις εργασίας και 30 δισ. εισόδημα. Αυτό ήταν το άμεσο κόστος της κατάρρευσης του παρασιτικού μοντέλου καπιταλισμού – μεγέθυνσης μέσω της κατανάλωσης με δανεικά, αδιαφορίας για την παραγωγικότητα, καθυστερημένων παραγωγικών δομών, με κράτος και τράπεζες να δημιουργούν μια τέλεια φούσκα, την ελληνική. Η φούσκα έσπασε, το κόστος δεν έχει φανεί στο σύνολό του. Ενα μεγάλο τμήμα του κρύβεται πίσω από τα 65 δισ. ευρώ «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια. Πίσω από αυτά βρίσκονται επιχειρήσεις υπό όρους βιώσιμες και άλλες, σκελετοί.