Εδώ και μήνες, παρακολουθούμε –με κομμένη την ανάσα, δεν θα το έλεγα– τις εξελίξεις στους κόλπους της Κεντροαριστεράς ή του ριζοσπαστικού Κέντρου ή της Σοσιαλδημοκρατίας ή τέλος πάντων διαλέξτε εσείς πώς θα τους πείτε.

Αν όμως αυτά συμβαίνουν στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι ανάλογο παρατηρείται και στην αντίθετη πλευρά. Κάτι που έχει περάσει σχεδόν ασχολίαστο. Εννοώ την αδυναμία ή την απροθυμία των «πραγματικά» αριστερών (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑ.Ε. και Πλεύση Ελευθερίας) να σχηματίσουν ένα κοινό μέτωπο για να μη μείνουν εκτός Βουλής, όπως έγινε στις προηγούμενες εκλογές.

Η σύγκρουση ΔΝΤ και Σόιμπλε μπορεί να οδηγήσει σε αποτυχία το ελληνικό πρόγραμμα. Γι’ αυτό πρέπει να τρέξουμε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε συμφωνήσει ότι μόλις ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση, θα αρχίσει η συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους. Τώρα, υποστηρίζει ότι αυτή μπορεί να περιμένει, διότι, όπως είπε, το χρέος δεν συνιστά πρόβλημα για την επόμενη 10ετία. Το ΔΝΤ εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και, προκειμένου να συμμετέχει στο ελληνικό πρόγραμμα, θέτει ως προϋποθέσεις τη λήψη πρόσθετων μέτρων και την αναδιάρθρωση του χρέους μας. Και ο κ. Σόιμπλε, πρώην αταλάντευτος θιασώτης της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, τώρα κάνει δεύτερες σκέψεις.

Η κοινωνία βοά. Η κρίση δεν βαθαίνει απλά. Παγιώνεται και αποκτά χαρακτηριστικά μιας μόνιμης πραγματικότητας που τίποτα στα μάτια των πολιτών δεν φαίνεται να μπορεί να την αλλάξει.

Προϋπόθεση για την υπέρβαση της κρίσης είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς πολιτικής. Να υπάρξει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και βιώσιμη ανάπτυξη για να υπάρξει εκκίνηση της οικονομίας και της επενδυτικής δραστηριότητας. Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση έχει υποβαθμίσει όλα αυτά τα ζητήματα, δεν έχει προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις σε κανένα τομέα πολιτικής και δεν έχει ούτε καν παρουσιάσει κανένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους για να καταστεί βιώσιμο. Αλλά ας μην υπάρχουν νέες αυταπάτες, ακόμη και να ρυθμιζόταν το χρέος, γρήγορα θα φτάναμε στο ίδιο σημείο εάν δεν υιοθετηθεί ένα υγιές παραγωγικό μοντέλο.

Εμείς, ως Δημοκρατική Αριστερά είμαστε σταθερά υπέρ της συγκρότησης μιας μεγάλης προοδευτικής, σοσιαλδημοκρατικής παράταξης.

Η δική μας πρόταση είναι σταθερή για έναν σύγχρονο ενιαίο φορέα που θα ενώσει τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του προοδευτικού κέντρου και της ανανεωτικής αριστεράς. Για αυτό μένουμε σταθεροί στην ανάγκη ενός Συνεδρίου για τον ενιαίο φορέα για την συγκρότηση οργάνων με σεβασμό στα κόμματα και στις κινήσεις, με αντιπροσωπευτικότητα και αναλογική εκπροσώπηση τόσο στο Συνέδριο όσο και στα όργανα για να υπάρχουν κίνητρα συμμετοχής και όχι αποκλεισμοί. Το Συνέδριο αυτό προτείνεται να γίνει αρχές της άνοιξης του 2017.