Αυτή η κυβέρνηση όπως όλα δείχνουν θα καταρρεύσει. Δεν είναι μόνο οι δημοσκοπήσεις (ακόμα και της ΑΥΓΗΣ). Είναι η εικόνα από τις καθημερινές συζητήσεις και συναναστροφές. Το πρόβλημα είναι ότι η κατάρρευση αυτή θα συμπαρασύρει και πολλές από τις αξίες της Αριστεράς και των προοδευτικών αναζητήσεων δίνοντας τη «σκυτάλη» σε συντηρητικές αντιλήψεις και στον κοινωνικό Δαρβινισμό.

Η νέα τάξη πραγμάτων που θα διαδεχτεί το αποτυχημένο «αριστερό πείραμα» θα επαναφέρει βασικές αντιλήψεις του νεοφιλελευθερισμού. Το μίσος για το δημόσιο χώρο, τη θεωρία ότι «οι φτωχοί φταίνε οι ίδιοι» γιατί δεν επιλέγουν την κοινωνική κινητικότητα, τη φοβία για την Ανοιχτή κοινωνία, τη φετιχοποίηση της καταστολής.

Πριν έρθω στα εξειδικευμένα θέματα του νομοσχεδίου, να δούμε λίγο σε ποιο περιβάλλον συζητάμε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Η κατάσταση στην οικονομία, η κατάσταση στην κοινωνία πάει προς το χειρότερο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η κοινωνία βοά. Μας παρακολουθεί, μας βλέπει. Τα νοικοκυριά δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα αυτή τη στιγμή, διότι η μόνη οικονομική πολιτική που ασκείται είναι φόροι πάνω στους φόρους. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Κανένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης εδώ και είκοσι μήνες δεν έχει αναπτυχθεί από τη Συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξαρτήτων Ελλήνων -κανένα!- κι η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται. Παρουσιάζεται μια τεχνητή πραγματικότητα, δείχνετε ορισμένες μόνο θέσεις μερικής απασχόλησης που δημιουργούνται, οι οποίες δεν λύνουν το πρόβλημα.