Η χώρα κινείται χωρίς εθνικό σχέδιο, χωρίς εθνική γραμμή.

Η Κυβέρνηση τρέχει πίσω από τα γεγονότα και αυτοσχεδιάζει.

Η Ελληνική κοινωνία ζει μέσα στην ανασφάλεια, το άγχος και την απόγνωση.

Το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων υποχωρεί συνεχώς.

Η Ελληνική Οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση χάνει το δυναμισμό της κάθε μέρα. Η ανελέητη φοροεπιδρομή πλήττει τους πάντες και βαλτώνει την επιχειρηματικότητα.

Έξι χρόνια θυσιών δεν έχουν αποτέλεσμα.

Όταν κάποιος συμμετέχει από καιρό σε ένα κόμμα, έχει συνήθως την άνεση να ανήκει στην πλειοψηφία ή στην μειοψηφία του κόμματος (αυτό ισχύει για τα περισσότερα κόμματα που δεν είναι μονολιθικά). Όταν όμως αποφασίζει να ενταχθεί κάποια στιγμή σε ένα κόμμα, σχεδόν πάντα, έλκεται από την πλειοψηφούσα άποψη του κόμματος στο οποίο προτίθεται να ενταχθεί. Πολύ δύσκολα αποφασίζει να ενταχθεί σε ένα κόμμα με του οποίου την κυρίαρχη άποψη διαφωνεί αλλά τον συγκινεί μία μειοψηφούσα τάση σε αυτό. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για έναν που προέρχεται από ένα άλλο κόμμα και μετακινείται, και κάπως λιγότερο για κάποιον που εντάσσεται για πρώτη φορά σε κόμμα.