Την τελευταία εικοσαετία η Ελλάδα έχει βιώσει πολλαπλά κρούσματα καταστροφικών δασικών πυρκαγιών με αποκορύφωμα αυτές του καλοκαιριού του 2007, που ήταν πρωτοφανείς σε έκταση ώστε να κατατάσσονται ανάμεσα στις τρεις ή τέσσερις χειρότερες ανθρωπιστικές τραγωδίες από δασικές πυρκαγιές ανά τον κόσμο τα τελευταία 100 χρόνια. Ακολούθησαν το 2008 οι μεγάλες πυρκαγιές στη Ρόδο και για πολλοστή φορά στα δάση της Αττικής.

Ουδέποτε είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον μου οι πολικές απόψεις του Περικλή Κοροβέση. Η αυτοπροβολή της «αντισυμβατικότητάς» του και ο γενικευμένος αντι-συστημικός λόγος του συχνά άγγιζαν τα όρια ενός πολιτικού ανορθολογισμού, που δεν είχε καμία σχέση με τις παραδόσεις της «καθ’ ημάς» ανανεωτικής αριστεράς. Στο άκουσμα του ονόματός του, προτιμούσα να σκέφτομαι το συμβολικό βάρος του αντιδικτατορικού του αγώνα και τους «ανθρωποφύλακες» βασανιστές του.