SΙΕΜΕΝS. Άλλο ένα δράμα χωρίς κάθαρση επικάθεται στις πλάτες ενός σαθρού πλέον πολιτικο-κομματικού συστήματος.
Tα κόμματα δεν απελπίζονται για τις επιπτώσεις στο δημόσιο αίσθημα, αλλά αγωνιούν για το σχετικό κομματικό κόστος. Πετάνε την καυτή πατάτα το ένα στο άλλο ελπίζοντας ότι ο αντίπαλος θα καεί περισσότερο. μέσα όμως σε ένα θεσμικό πλαίσιο που εξασφαλίζει την ασυλία των υπευθύνων. Κοντολογίς, πατατομαχία εκ του ασφαλούς.
Μέχρι πού μπορεί να οδηγήσει η αποδοχή μιας εργαλειακής χρήσης του λεγόμενου δικαιώματος στη διαφορά;
Οι δυτικές δημοκρατικές και εκκοσμικευμένες κοινωνίες, στο όνομα μιας τέτοιας χρήσης του εν λόγω δικαιώματος, θα πρέπει να ανεχθούν μια θρησκευτικού τύπου αμφίεση για τις γυναίκες;
Τα όσα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Περικλής Κοροβέσης καταλογίζει περί χρηματισμού το 1990 του ενιαίου τότε ΣΥΝ από τη SIEMENS καταδεικνύουν την εμπάθεια από την οποία διακατέχεται τόσο ο ίδιος, όσο και μερικές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο ΣΥΝ. Ο σύντροφος Κοροβέσης διέπραξε πολιτικό ατόπημα κι είναι έκθετος. Τόλμησε να εκστομίσει εντελώς αστήριχτες κατηγορίες απέναντι στο ΣΥΝ, κατηγορίες που ούτε οι πολιτικοί μας αντίπαλοι δεν τόλμησαν να εκστομίσουν.
Some talk about welfare to work. The poor know it as welfare to destitution
Τζένι Ράσελ, The Guardian, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2009-08-22
Ειλικρινά δεν κατανοώ τη στάση της κυβέρνησης όσον αφορά την οικονομική διακινδύνευση. Όταν μεγάλες εταιρείες ή πλούσια άτομα διακινδυνεύουν, η επίσημη άποψη είναι πως πρέπει να επιβραβευθούν για την τόλμη τους να αναλάβουν ρίσκο.
Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τις δηλώσεις που αφορούν στις υποθέσεις πολιτικού χρηματισμού του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και τις διαφαινόμενες εξελίξεις σε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί μου, σχετικά με την υπόθεση, αφορούν σε ένα συλλογικό εγχείρημα, όπως είναι ο ρόλος και οι προοπτικές της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, οφείλω να τις κάνω γνωστές. Μετά, λοιπόν, από μια εβδομάδα καθημερινής προβολής του «ζητήματος» έχω καταλήξει στις ακόλουθες υποθέσεις και συμπεράσματα.
