Η Πολιτική δεν χαρακτηρίζεται βεβαίως από τον αυστηρό ορθολογισμό της Επιστήμης. Ωστόσο, η πειστικότητα των προτάσεων που διατυπώνει συσχετίζεται με το βαθμό της λογικής τους συνοχής και της αντιστοίχησής τους με την πραγματικότητα. Πρόκειται για χαρακτηριστικά που απουσιάζουν παντελώς από τα αίτια και την επιχειρηματολογία υπέρ της διεξαγωγής έκτακτου συνεδρίου: αμφισβήτηση της πολιτικής γραμμής – αμφισβήτηση της ηγεσίας – αμφισβήτηση της ηθικής υπόστασης της Αριστεράς.

Θυμίζει τον μύθο των Δαναΐδων η ματαιοπονία της κυβέρνησης να γεμίσει το «τρύπιο πιθάρι» των οικονομικών του κράτους, καταφεύγοντας στο δανεισμό και την επιβολή νέων φόρων, που ωθούν σε ακόμα βαθύτερη ύφεση την οικονομία, σύμφωνα και με τις πρόσφατες εκθέσεις–«θεραπείες σοκ» των ΟΟΣΑ-ΔΝΤ.

Ήδη έχει δανειστεί μέσα σε έξι μήνες το 130% του ετήσιου στόχου, πράγμα που αντιστοιχεί στο 25% του ΑΕΠ, ενώ το ετήσιο κόστος των τόκων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους έχει ξεπεράσει τα 12 δις ευρώ.

Κάθε πολιτικό κόμμα οφείλει να λαμβάνει υπόψη του στη διαμόρφωση της πολιτικής του τη χρονική συγκυρία, τις ανάγκες της χώρας και τη θέληση των πολιτών. Αν αυτό το καταφέρνει τότε αποδεικνύεται χρήσιμο για τον τόπο, ενώ σε διαφορετική περίπτωση είναι αναντίστοιχο με τις επιθυμίες και τις ανάγκες των πολιτών.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών 2009 δείχνουν με τον εναργέστερο τρόπο τις καταγωγικές αδυναμίες της λεγόμενης «Ανανεωτικής Αριστεράς».

Ενώ το έτος 2008 η δημοσκοπική εικόνα της για πρώτη φορά στην ιστορία της ήταν γύρω στο 18% και θα μπορούσε να την αξιοποιήσει με κατάλληλες και σοβαρές κινήσεις, εν τούτοις κατάφερε να συλλέξει ένα ποσοστό κατώτερο και από αυτό των εκλογών του 2007.