Το ποδόσφαιρο στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης είναι μια πολλαπλά οργανωμένη επιχείρηση. Βεβαίως υπάρχουν πάντα η λαϊκότητα του αθλήματος, οι συγκινησιακά φορτισμένες ιστορίες των ομάδων και οι αντίστοιχες ταυτίσεις των οπαδών, η ένταση και η ανταγωνιστικότητα του παιχνιδιού, η δύναμη και οι τεχνικές ικανότητες των ποδοσφαιριστών και το εντυπωσιακό συχνά θέαμα των αγώνων.

Η στιγμή της συμφωνίας με τους θεσμούς φαίνεται πως είναι πλέον θέμα χρόνου. Θα πρόκειται σίγουρα για έναν επώδυνο συμβιβασμό καθώς θα συντρίψει τα τελευταία απομεινάρια των ανεδαφικών αντιλήψεων που αναπτύχθηκαν τα χρόνια της κυριαρχίας του αριστερο-δεξιού εθνολαϊκισμού και εγκλώβισαν τον πολιτικό λόγο σε πλήρως μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, οι συνέπειες των οποίων αντανακλώνται στη σημερινή δυσχερή μας θέση. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για άσκηση εύκολης κριτικής στην κυβέρνηση (αν και ο πειρασμός είναι δικαιολογημένος για όσους δέχτηκαν επιθέσεις και στιγματίστηκαν ως προδότες από τους ανέξοδα πλειοδοτούντες οπαδούς της «υπερήφανης διαπραγμάτευσης»)

Τα ψέματα τέλειωσαν, ο Μάιος προχωράει, η Αθήνα έχει διαμηνύσει και οι δανειστές γνωρίζουν ότι, εάν δεν υπάρξει χρηματοδότηση, δεν θα πληρωθούν οι επόμενες δόσεις -και αυτό είναι πλέον αντικειμενικό και όχι μπλόφα. Το μπαλάκι είναι πλέον σ’ αυτούς

Οι εκλογές στη χώρα μας ανέδειξαν νέα κυβέρνηση. Όσες διαφορές και αν έχει κάποιος με την πολιτική της δεν μπορεί παρά να στηρίξει την προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης, υπό τον όρο βεβαίως ότι στοχεύει σε μια νέα συμφωνία εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Η απόσταση μεταξύ των εταίρων και της κυβέρνησης είναι μεγάλη. Οι εταίροι επιμένουν στη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με κάποιους εξωραϊσμούς. Η κυβέρνηση κάνει διαπραγμάτευση ωστόσο κινείται με τεχνικά ανέτοιμες προτάσεις, υπερτροφική επικοινωνιακή διαχείριση και ανάδειξη του ενδεχόμενου ρήξης ως κύριου όπλου της διαπραγμάτευσης.

Η κοινωνία χρειάζεται μια Δημοκρατική Αριστερά που θα καλύψει την παραπάνω από εμφανή απουσία αυτής της Αριστεράς στη χώρα μας, που θα επαναδιατυπώσει με σύγχρονους και επίκαιρους όρους τις θεμελιακές της Αρχές και θα καταστεί το κρίσιμο ιδεολογικό μέγεθος, για να γίνει πράξη μια μακρόπνοη αριστερή προοδευτική διακυβέρνηση που έχει ανάγκη ο τόπος, χωρίς κρατικίστικες και συντεχνιακές αντιλήψεις, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Αδήριτη προβάλλει σήμερα η ανάγκη για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ως αριστερή απάντηση στην πολιτική των συντηρητικών διευθυντηρίων για μία Ευρώπη, όπως πρώτη η Ανανεωτική Αριστερά οραματίστηκε. Με συνεργασία των αριστερών, των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και άλλων προοδευτικών ευρωπαϊστικών δυνάμεων.

...Με τιμήσατε εκλέγοντας με στα δύο προηγούμενα Συνέδρια στην Κεντρική Επιτροπή και στη συνέχεια Γραμματέα της. Σε όλη τη διάρκεια της θητείας μου για 13 μήνες από τον Ιανουάριο του 2014 έως και τον Φεβρουάριο του 2015, δουλεύοντας ασταμάτητα, υπηρέτησα την συλλογικότητα και τις αποφάσεις των Συνεδρίων και Κεντρικών Επιτροπών. Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση δυστυχώς λίγοι άνθρωποι προσπαθήσαμε και καταφέραμε να κατεβάσουμε ψηφοδέλτια σε όλη την χώρα. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και πριν από 2 μήνες, η απόφαση μου για παραίτηση μόνο από τη θέση του Γραμματέα της Κ.Ε. και όχι από μέλος της Κ.Ε. ήθελε να εκπέμψει το σήμα ότι λάβαμε το μήνυμα. Ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια αφύπνισης.