Απαντώντας ο υπουργός «Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων» κ. Αρ. Μπαλτάς στο Κοινοβούλιο, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την Παιδεία, στις αιτιάσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου της Ν.Δ., κ. Κυρ. Μητσοτάκη, και συγκεκριμένα πως διακατέχεται από νεοκομμουνιστικές απόψεις, υποστήριξε καταφατικά πως ναι, έτσι είναι, αφού πρόκειται για απόψεις και ιδέες η εφαρμογή των οποίων καταργεί την «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο»! Συνεπώς, αναδεικνύεται η ηθική και πολιτική υπεροχή της Αριστεράς έναντι των άλλων πολιτικών δυνάμεων.

Οι πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης στο χώρο της Παιδείας επανέφεραν στο προσκήνιο μερικές από τις μείζονες εντάσεις και αντιπαραθέσεις των τελευταίων ετών. Για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας η εσπευσμένη ψήφιση των σχετικών διατάξεων ανταποκρίνεται στις προγραμματικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την εμπέδωση των δημοκρατικών και συλλογικών διαδικασιών στο Σχολείο και στο Πανεπιστήμιο, ενώ για τους επικριτές των επιχειρούμενων αλλαγών πρόκειται για μία στείρα οπισθοδρόμηση.

Στα επόμενα δύο-τρία χρόνια θα τεθούν οι βάσεις για τη νέα ελληνική οικονομία που θα διαμορφωθεί μετά την κρίση. Τα σενάρια είναι πολλά, αλλά είναι χρήσιμο να τα ταξινομήσουμε σε δύο βασικούς τύπους αναπτυξιακού μοντέλου. Ο κάθε τύπος αντιστοιχεί σε μια διαφορετική σύνθεση της μεσαίας τάξης.

Η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική, αν δεν είχαν σπαταληθεί τρεις μήνες. Αν αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η κυβέρνηση είχε τη διανοητική ενέργεια για νηφάλια επανεκτίμηση δεδομένων και συσχετισμών και τη δύναμη να πει την αλήθεια. Αν είχε καταστείλει το σύνδρομο «εδώ και τώρα!» που πλημμύριζε τις γραμμές της. Αν ιεραρχούσε προτεραιότητες με στόχο τη σταθερή υλοποίηση σε βάθος 4ετίας των προεκλογικών δεσμεύσεων για ανάπτυξη εντός της Ευρωζώνης. Αν διέθετε ένα σχέδιο που (δεν θα πέταγε σε ροζ σύννεφα, αλλά) θα πάταγε στη πραγματικότητα.