Απάντηση στο κοινό ερώτημα της εφημερίδας: ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ στους Οδ. Κωνσταντινόπουλο, Σπ. Δανέλλη, Θ. Θεοχαρόπουλο

Το περιθώριο ευρύτερων συνεργασιών συναρτάται με το βαθμό που θα διαφοροποιηθούν οι πολιτικές δυνάμεις από τις συντηρητικές πολιτικές και θα αντιπαρατεθούν στον νεοφιλελευθερισμό. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι όποιες διαδικασίες ανασύνταξης του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς και του δημοκρατικού σοσιαλισμού με σαφή την μεταρρυθμιστική και αριστερή ταυτότητα και αδιαπραγμάτευτη την πορεία της χώρας μας εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης.

Η μόνη προεκλογική υπόσχεση (ή έστω διαπίστωση) που βγήκε αληθινή στις πρώτες εκατό ημέρες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ήταν εκείνη που κοσμούσε τις αφίσες του μεγαλύτερου εταίρου: «Η Ευρώπη αλλάζει. Η ελπίδα έρχεται». Βγήκε αληθινή έστω κατά 50%, διότι πραγματικά η Ευρώπη αλλάζει.

Εντυπωσιακός πράγματι ο συμβολισμός! Η κυβέρνηση επιχειρεί την πολιτική στροφή στον ρεαλισμό ανήμερα σχεδόν της πέμπτης «επετείου» του πρώτου Μνημονίου. Μάιος 2010. Δεν χρειάζεται κανένα non paper για να πιάσουμε το υπονοούμενο. Το θυμόμαστε! Είμαστε η μόνη πια χώρα που όχι μόνο δεν κατάφερε να βγει από το Μνημόνιο, αλλά ετοιμάζεται να υπογράψει καινούργιο.

Αν κρίνουμε από τις κομματικές ανακοινώσεις και τα σχόλια των στρατευμένων δημοσιολογούντων, η επικοινωνιακή πολιτική είναι μια απεχθής πρακτική στην οποία επιδίδονται συστηματικά οι αντίπαλοί μας και ποτέ εμείς. Φυσικά, ουδείς αρνείται ότι όλες οι παρατάξεις διαθέτουν «ειδικούς» που δεν παρακολουθούν μόνο τι λένε τα ΜΜΕ, αλλά κυρίως προσπαθούν να τα επηρεάσουν τονίζοντας κάποια πράγματα ή παραβλέποντας κάποια άλλα για να περάσουν την κομματική και διόλου ανιδιοτελή ανάγνωσή τους.