Οι εξελίξεις τρέχουν κι εμείς τρέχουμε από πίσω τους. Αυτό δεν δημιουργεί πρόβλημα μόνο σε όσους καλύπτουν την επικαιρότητα αλλά επίσης σε εκείνους που γράφουν σχόλια, τα οποία δημοσιεύονται με καθυστέρηση δύο και τριών ημερών. Νομίζω όμως ότι παρά τις δυσκολίες θα μπορούσαμε με σχετική ασφάλεια να απομονώσουμε κάποιες γενικές τάσεις ή κινήσεις που έχουν αρχίσει να διαφαίνονται. Και η προφανέστερη απ’ αυτές έχει να κάνει με τη μετάβαση του ΣΥΡΙΖΑ από την προεκλογική ρητορική στη δεσμευτικότητα των δύσκολων επιλογών που απαιτούνται από μια κυβέρνηση.

Είναι προφανές ότι η απόφαση της EKT, υπό την προεδρία του κ. Ντράγκι, να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων αποτελεί μια πραγματική στροφή στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από καθαρά οικονομικής άποψης το πρόγραμμα έχει ως στόχο να αυξήσει τον πληθωρισμό προς το επίπεδο του 2% για να βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη της ευρωζώνης. Σε αυτό το πλαίσιο ο πληθωρισμός, λέει η ΕΚΤ, λειτουργεί ως εργαλείο για την αύξηση της ζήτησης και τη μείωση των χρεών.
Ο Ντράγκι κάνει εδώ σκριν (ένας παίκτης κλείνει τον δρόμο στον αντίπαλο, έτσι ώστε ο συμπαίκτης του να βρει διάδρομο για σουτ, πάσα ή διείσδυση) στον Ολάντ, στον Ρέντσι, στην ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και γιατί όχι και στον ΣΥΡΙΖΑ.