Η δυσοσμία της διαφθοράς, δυστυχώς έχει επανέλθει.

Η σημερινή κυβέρνηση (με σχέδια και ετοιμασίες εδώ και μήνες...) κατάφερε να υποστεί μια βαρύτατη πολιτική ήττα που δεν θα έχει στιγμιαίες συνέπειες, αλλά συνέπειες με χαρακτηριστικά διάρκειας. Γιατί πρόκειται για ήττα στην πλέον ευαίσθητη, στρατηγικά κρίσιμη σφαίρα, αυτή της δημόσιας ηθικής. Το τηλεοπτικό πεδίο ήταν υπερώριμο, η κοινή γνώμη ευνοϊκή σε δημοκρατικές αλλαγές στην κατεύθυνση της διαφάνειας, της ποιότητας της ενημέρωσης, της πολυφωνίας. Αλλά αντί να αποδιαρθρώσει το «τρίγωνο της αμαρτίας» (πολιτικό σύστημα-τράπεζες-κανάλια) προωθώντας, με νέες πρακτικές, νέους κανόνες και νέα πρότυπα, η συγκυβέρνηση επέλεξε ένα φθαρμένο εργαλείο, το «νταραβέρι». Με στόχο, την απόκτηση ενός πόντου μέσα σε αυτό το τρίγωνο.

Σε λιγότερο από μήνα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει το 2ο Συνέδριό του. Και μάλιστα καταστατικό. Σε άλλη εποχή, πριν από το 2013, η παραπάνω διαδικασία θα αφορούσε το μειοψηφικό ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς και των «αναθεωρητικών» δυνάμεων που έχασαν τη μάχη στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1991).

Στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας όλων των κομμάτων υπάρχει πάντα ένα σημείο καμπής. Είναι αυτό που αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το κυβερνών κόμμα, συνήθως ύστερα από κάποιο γεγονός ή κάποια πολιτική επιλογή. Για παράδειγμα, για τον κ. Καραμανλή ήταν η ΔΕΘ του 2008 και η αντίδρασή του στην υπόθεση του Βατοπεδίου, για τον κ. Παπανδρέου ήταν τα πισωγυρίσματα με το δημοψήφισμα, για τον κ. Σαμαρά ήταν ο ΕΝΦΙΑ. Φαίνεται, με βάση και τις αναλύσεις των ποιοτικών στοιχείων, ότι βρισκόμαστε στη φάση του u turn για τον κ. Τσίπρα.

Το συνέδριο ενός κόμματος μιλά στην κοινωνία με αυτά που λέει, αλλά και με αυτά που παραλείπει. Οι Θέσεις του επικείμενου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ λίγα λένε και λίγο θα συζητηθούν ακόμα και από τα ίδια τα μέλη. Ασφαλώς δεν είναι συνέδριο στρατηγικού και πολιτικού επαναπροσανατολισμού όπως θα χρειαζόταν, αλλά ένα συνέδριο αυταρέσκειας για την κατάκτηση της κυβέρνησης και απολογίας για τη μεγαλοπρεπή κωλοτούμπα.

Όταν είχατε αναλάβει, κύριε Μουζάλα, σας είχα προτείνει σε μια συνάντησή μας -και ξέρετε πόσο προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε στο συγκεκριμένο θέμα- να γίνει ένα Εθνικό Συμβούλιο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Είχατε πει ότι θα γίνει μια διακομματική Επιτροπή. Δεν έγινε ούτε αυτή. Λέω ότι αν είχαν γίνει κάποια τέτοια στοιχεία, θα μπορούσε να είχε γίνει καλύτερη συζήτηση και να μην έχουμε και αυτό το διχαστικό κλίμα μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας που αναδείχθηκε από τοποθετήσεις σήμερα ανθρώπων και της Κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας.

Ο πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης μιλά στο Liberal για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Οικονομία, τις προϋποθέσεις ανάκαμψης, το χρέος και τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο Δημόσιο. Στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του καταθέτει επίσης συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, αναφέρεται στις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και απαντά στο ερώτημα για το αν θα επιστρέψει στην πολιτική. Θεωρεί υπαρκτό το ενδεχόμενο ενός 4ου μνημονίου στην Ελλάδα, εκφράζει προβληματισμό για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, εκτιμά ότι η οικονομία θα συνεχίσει να σέρνεται όσο η κυβέρνηση απωθεί τις επενδύσεις, ενώ προβλέπει ότι το σίριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες θα έχει ακόμη πολλά επεισόδια.

Ήταν το 2000 όταν στελέχη κυρίως από την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ υποστηρίζαμε δημόσια την επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη για την κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Τότε πολλά κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ σίγησαν στο όνομα του πολιτικού κόστους. Οπως και τώρα που ισχυροί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν να πάρουν θέση για την αλλαγή του μαθήματος των θρησκευτικών από Ομολογιακό σε μάθημα γνώσης των θρησκειών.Οι διαφαινόμενες μάλιστα υπαναχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης στη συγκεκριμένη περίπτωση και στο συνολικό θέμα του χωρισμού Εκκλησίας - Κράτους συνιστούν οπισθοδρόμηση.

Εάν ανατρέξει κάποιος στο 1975, χρόνο που η Ελλάδα υπέβαλε την αίτηση για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση (τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα - ΕΚ) θα διαπιστώσει ότι ο κύριος λόγος για την απόφαση αυτή (από πλευράς Κωνσταντίνου Καραμανλή και όχι μόνο) ήταν η εδραίωση και προστασία της δημοκρατίας που μόλις έναν χρόνο πριν είχε αποκατασταθεί στη χώρα.

Η ενότητα και ανανέωση της Δημοκρατικής Παράταξης με τη δημιουργία ενός ισχυρού φορέα της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας θα προχωρήσει γιατί αποτελεί αίτημα χιλιάδων προοδευτικών πολιτών, αλλά και γιατί αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας. Το εγχείρημα όμως αυτό θα προχωρήσει εφόσον διαμορφωθεί ένας αξιόπιστος οδικός χάρτης που δεν θα αφήνει ξανά περιθώρια για παρελκυστικές τακτικές, άσκοπες προστριβές και σκόπιμες καθυστερήσεις, ούτε για την επανάληψη λαθών που συνέτειναν στην πρόσφατη εμπλοκή των διαβουλεύσεων.

Από που και ως που οι μεταρρυθμιστικές ιδέες της δικής μας αριστεράς έχουν σχέση με τις νεοφιλέλευθερες κυβερνητικές πολιτικές?

Ποιος είπε ότι η κουλτούρα της Ανανεωτικής αριστεράς έχει σχέση με τον λαϊκισμό,την εξαπάτηση,τα παιχνίδια εξουσίας,την θεωρία "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"?

Ποιος μας καθορίζει ότι όποιο ΠΑΣΟΚ μετακομίζει στον ΣΥΡΙΖΑ εξαγνίζεται και όποιο είναι στην ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ κουβαλά τις αμαρτίες του παρελθόντος?

Γιατί η σοσιαλδημοκρατία ήταν αρνητική παρέκκλιση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση και χρήσιμη δύναμη όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση?

Ας σοβαρευτούμε...

Στο μέτωπο που έχει ανοίξει κατά των προτάσεων Φίλη για τη μετατροπή του μαθήματος των θρησκευτικών από ομολογιακό σε μάθημα ιστορίας των ιδεών της θρησκείας υπάρχουν πολλές σκόπιμες παρανοήσεις. Αφήνω κατά μέρος γραφικές αντιδράσεις σαν αυτές του εκπροσώπου τύπου των ΑΝΕΛΛ, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι το κόμμα του «προχωρά πάντα μαζί με την Παναγία» ή κάποιους άλλους του «προοδευτικού» χώρου που φοβούνται ότι ο Φίλης μας οδηγεί στην «αθεΐα».

Άλλο είναι αυτό που με προβληματίζει. Είναι η γραμμή εκείνων που θεωρούν πως το θέμα είναι μόνο ένας αντιπερισπασμός της κυβέρνησης για να κρύψει τα πραγματικά προβλήματα.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε πρόσφατα μια λογική διαβεβαίωση, όσο μπορεί να είναι λογικό ό,τι εκπορεύεται από έναν πολιτικό με το δικό του παρελθόν: «όποιος σήμερα σκέφτεται εκλογές δεν μπορεί παρά να είναι ανόητος, όποιος δε τις ζητάει δυο φορές ανόητος», είπε.