Η ίδρυση και παρουσία του ΠΑΣΟΚ, αμέσως με τη μεταπολίτευση, συνδέεται με τη διεκδίκηση της κοινωνίας για τον εκδημοκρατισμό του κράτους και τον δημοκρατικό επαναπροσδιορισμό της πολιτικής.
Με σημαντικό τον πολιτικό απόηχο και τις συνέπειες της μετεμφυλιακής περιόδου, καθώς και της νωπής επτάχρονης δικτατορίας, σε βάρος της πολιτικής δημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ εκφράζει το αίτημα της αλλαγής. Καταλαμβάνει και το πολιτικό κενό που αφήνει η τότε Αριστερά, η οποία αδυνατεί να αντιληφθεί τους ανακαθορισμένους πολιτικο-κοινωνικούς συσχετισμούς και μένει εγκλωβισμένη στις εσωτερικές αντιθέσεις της, με πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές που δεν άφηναν πίσω τις κομμουνιστικές παραδοχές και δεσμεύσεις.

«Εµείς το χρέος, εσείς το έλλειµµα» είναι η πέραν πάσης αµφισβήτησης - και διαπραγµάτευσης - εντολή των δανειστών, που είτε µας αρέσει είτε όχι έχουν φτάσει στα όριά τους µε το ελληνικό πρόβληµα που ταλανίζει εδώ και δύο χρόνια σχεδόν ολόκληρη την ευρωζώνη. Με απλά λόγια, κόψτε το κεφάλι σας και βολέψτε τα από ‘δώ και πέρα µε όσα έχετε...

Να το κάνουµε Αρκάδι λοιπόν. Να πούµε «όχι» στη βοήθεια, να γυρίσουµε στη δραχµή, να ανακτήσουµε επιτέλους την εθνική µας ανεξαρτησία και ας είµαστε φτωχοί! ∆ύο χρόνια µετά την υπογραφή του µνηµονίου η συζήτηση στην Ελλάδα µοιάζει να βρίσκεται ακόµη στο µηδέν.

Μέσα στο ολοένα ζοφερότερο τοπίο της ευρωπαϊκής οικονομίας περιμένουμε την έκθεση της τρόικας και τη σύνοδο κορυφής κατόπιν, για να δούμε πώς θα πορευτούμε από τον επόμενο χρόνο. Τα σενάρια γύρω από ένα επικείμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους εξακολουθούν να οργιάζουν, με πιο εξωφρενικό τελευταίο το 70% που πρότεινε τις προάλλες αναλυτής της - σοβαρής - ελβετικής τράπεζας UBS. Αρχίζουν να ακούγονται πιο δυνατά και οι φωνές της λογικής. Αλλά η σύγχυση εντείνεται.Δεν είναι μόνον οι επίμονες προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας μπροστά στους κινδύνους για ολόκληρη τη νομισματική ένωση από ενδεχόμενη μεγάλη, και άρα μη εθελοντική, περικοπή απαιτήσεων των τραπεζών και άλλων ιδιωτών πιστωτών από χώρα μέλος της Ευρωζώνης, που αναλύονται εμπεριστατωμένα στο Δελτίο της του Οκτωβρίου που μόλις κυκλοφόρησε

Η κρίση κορυφώνεται και το κουβάρι δεν λύνεται. Είναι άγνωστη η έκβαση και τα αποτελέσματα της επιχείρησης “κούρεμα” των ομολόγων, ενώ η χώρα όλο και περισσότερο αποσταθεροποιείται οικονομικά και πολιτικά.
ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ των ελληνικών ομολόγων θεωρείται βέβαιο - το ποσοστό είναι υπό διαπραγμάτευση. Πρόκειται για μια εξέλιξη που μπορεί να έχει θετικές επιπτώσεις, αλλά δεν είναι βέβαιο. Θετικές επιπτώσεις θα έχει αν δεν οδηγηθούν και σε λειτουργική κατάρρευση οι ελληνικές τράπεζες και αν διατηρηθεί - και δεν μειωθεί - το επίπεδο δανεισμού που έχει συμφωνηθεί, γιατί θα υπάρξουν επιπλέον υποχρεώσεις και προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Πίσω από τα κατεστραμμένα θρανία, τις κρεμασμένες καρέκλες στα κάγκελα και τους πεταμένους υπολογιστές μπορεί να μην κρύβεται παρά μόνον μια μικρή μειονότητα του μαθητόκοσμου. Μια μειονότητα που εκμεταλλεύεται την ασυλία των καταλήψεων για να απελευθερώσει τη βία που ούτως ή άλλως κυκλοφορεί ανάμεσά μας.

Στην Ελλάδα τρέχουν σήμερα δύο χρόνοι: ο χρόνος της εθνικής αυτοδιάλυσης και ο χρόνος της αργής ανασύνταξης. Ο πρώτος χρόνος μετρά όσα ζούμε αυτές τις μέρες. Καταστάσεις οξύμωρες: οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ καταλαμβάνουν τα υπουργεία για «να διώξουν» την τρόικα, από την οποία εξαρτάται ο μισθός τους. Σε δεύτερη ανάγνωση όμως, εικονογραφούν απλώς το σημερινό ελληνικό αδιέξοδο καθώς η χώρα έχει παγιδευτεί στα δίχτυα της διεθνούς κρίσης και της εθνικής αυτοδιάλυσης.

Όλοι πια έχουν συνειδητοποιήσει τη παρακμιακή πορεία της χώρας. Η κυβέρνηση είναι «χαμένη στο διάστημα» και αδυνατεί να δώσει διέξοδο από τη κρίση. Οι «συνταγές σωτηρίας» στηριγμένες στις εμμονές της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας οδηγούν την Ελλάδα και την Ευρώπη σε γκρίζα τοπία. Η διάλυση της κοινωνικής συνοχής διευκολύνει τις κραυγές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας.
Σημείο των καιρών είναι και η ίδια η εικόνα της καρδιάς του πολιτικού συστήματος, δηλαδή των ποικίλων κομματικών εκφωνήσεων. Κυριαρχεί όλο και περισσότερο η απουσία σοβαρότητας και ευθύνης.
Ειλικρινά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…

Με βάση τη λίστα που έχετε δώσει, υπάρχουν 1513 ΕΠΕ με οφειλές 7.541 δις ευρώ. Έχουμε 752 ομόρρυθμες εταιρίες να χρωστάνε 1 δις 615 εκ ευρώ. Έχουμε 26 αθλητικές εταιρίες να χρωστάνε 291 εκ ευρώ και ο χορός καλά κρατεί. Το μεγάλο θέμα είναι ποιοι έλεγξαν αυτές τις δραστηριότητες και ποιοι τις ανέχονταν με αποτέλεσμα να έχουν γεννηθεί αυτές οι τεράστιες οφειλές. Αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε καμία παρέμβαση των ελεγκτικών μηχανισμών. Άραγε αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχονταν, ελέγχονται, θα ελεγχθούν, θα παρέμβει επιτέλους ένας εισαγγελέας και αναφέρομαι στους μεγαλοφειλέτες που έπαιρναν και πιστοποιητικά φορολογικής ενημερότητας;

Εάν δεν αφορούσε τη ζωή μας, θα ήταν ένα κουραστικό αστείο. Και μάλιστα ένα αστείο για λίγους, για τους πολύ ειδικούς, που καταλαβαίνουν πραγματικά τι σημαίνουν όλα αυτά τα αρχικά, τα συνθηματικά και τα... νεοελληνικά -από τα CDS και τα «κουρέματα» μέχρι τα σπρεντ και τη μόχλευση- που μάθαμε να παπαγαλίζουμε τον τελευταίο χρόνο.
Λοιπόν, το βέβαιο είναι ότι συνεχίζονται πυρετωδώς οι διαπραγματεύσεις σε πολλά επίπεδα για το τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος. Εξίσου βέβαιο είναι ότι το τέλος και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων δεν είναι ορατό.

Το ΚΚΕ με τις αποφάσεις της Πανελλαδικής του Συνδιάσκεψης του περασμένου Ιουλίου και με το μνημόσυνο που πραγματοποίησε την Κυριακή 2 Οκτωβρίου αποκατέστησε πολιτικά και κομματικά τον Γενικό του Γραμματέα κατά τη σταλινική περίοδο.

Οπαδός ενός ιδιότυπου επαρχιωτισμού, χρησιμοποιεί την καλλιτεχνική του δύναμη για να τον προπαγανδίσει. Πολιτικά αδαής, μονολιθικός, ναΐφ, αντιευρωπαίος, ο Λάκης Λαζόπουλος υπήρξε και παραμένει ένας δογματικός. Ισχύς του, η λήθη – κι ας έχει, κατά καιρούς, επικαλεσθεί στις τηλεοπτικές του εκπομπές τη διαπλαστική ισχύ της ιστορίας. Χάρη στη λήθη μπορεί να σκεπάζει όχι μόνο τις καλλιτεχνικές του αστοχίες όσο, κυρίως, τις επιλογές του στη ζωή του και στην πολιτική