Η διαφοροποίηση μεταξύ ιδεολογικής συγγένειας και κομματικής ταυτότητας συμβαίνει συχνά στην πολιτική ζωή. Αυτό συμβαίνει είτε για λόγους καιροσκοπισμού, πάω με το ρεύμα αν και «πιστεύω» άλλα ή και τίποτα, είτε αυτός ο διχασμός οφείλεται σε λόγους διαφοροποίησης για τακτικές ή ακόμη και για στρατηγικές, αλλά όχι και για ιδεολογικές επιλογές. Στην πολιτική μου πορεία υπήρχαν στιγμές που με το χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς είχα και ιδεολογική συγγένεια και κομματική ταύτιση και άλλες όχι, πάντοτε όμως πίστευα ότι κανένα κεντροαριστερό πρόταγμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την παρουσία αυτού του χώρου στις πολιτικές εξελίξεις.

Από την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ έχουμε μιλήσει για την ανάγκη συγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός ισχυρού τρίτου πόλου. Ισχυρός τρίτος πόλος σημαίνει συγκέντρωση των προοδευτικών δυνάμεων με αναφορές στη σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά και σοσιαλδημοκρατία, που διαφωνούν με τις ασκούμενες κυβερνητικές πολιτικές και είναι απέναντι στη λαϊκίστικη ρητορική της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Νέα μέτρα θα ληφθούν. Και, προφανώς, θα επιδράσουν αρνητικά στα εισοδήματα. Είτε βαφτιστούν «οριζόντια» είτε «διαρθρωτικά». Εξηγούμαι: Αν κλείσεις όλα τα αεροδρόμια, αυτό θα είναι οριζόντιο μέτρο. Αν κλείσεις μόνο 22, είναι διαρθρωτικό. Αν κλείσεις όλα τα νοσοκομεία είναι οριζόντιο, αν κλείσεις λίγα είναι διαρθρωτικό. Η γενική περικοπή συντάξεων είναι οριζόντιο μέτρο, η περικοπή όσων δίδονται από Ταμεία που δεν κρίνονται βιώσιμα είναι διαρθρωτικό. Η περικοπή των αγροτικών συντάξεων είναι οριζόντιο μέτρο. Αν όμως συμψηφίσεις τα 500 εκατ. ευρώ εισφορές που δεν μπορούν να πληρώσουν οι αγρότες με τις επιχορηγήσεις που θα λάμβαναν, η περικοπή γίνεται διαρθρωτική.

...Ο επιρρεπής στα μεγαλεία (με τα λεφτά των άλλων) υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος αποφάσισε να επαναφέρει τις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών και τις βόλτες των τεθωρακισμένων στις παρελάσεις, αρχής γενομένης από την 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Μπορεί μια πολιτική δολοφονία να αφήνει αδιάφορο ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης; Μπορεί ένα κόμμα που χαρακτηρίζεται από τις πολιτικές δυνάμεις και τις δικαστικές Αρχές ως εγκληματική οργάνωση να συγκρατεί το μεγαλύτερο μέρος της εκλογικής του πελατείας;
Κατά τα φαινόμενα μπορεί! Η Χρυσή Αυγή, όπως δείχνουν οι περισσότερες δημοσκοπήσεις, πέφτει, αλλά δεν καταρρέει, καταβάλλοντας ένα «λελογισμένο» τίμημα για όσα φρικώδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Εζησα στη Νίκαια και στο Πέραμα από τη δεκαετία του 1960, τη δεκαετία εκείνη εργάστηκα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Ηταν κυρίως η Νίκαια της Αριστεράς, των Λαμπράκηδων, που αποθεωνόταν από τη λαϊκή μουσική στις συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη.

Όταν κάποια ομάδα προσπάθησε να διακόψει τη συναυλία για να διαβάσει στο κοινό τις απόψεις της, ο Σωκράτης Μάλαμας δεν το επέτρεψε. Επανήλθαν στην επόμενη και το πέτυχαν, διάβασαν ένα κείμενο εναντίον του φασισμού. Στο βίντεο από το γεγονός μού έκανε εντύπωση μια μικρή λεπτομέρεια.

Η αντίδραση της Δικαιοσύνης μετά τον φόνο του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή αιφνιδίασε και χαροποίησε. Αιφνιδίασε, επειδή το ελληνικό κράτος ουδέποτε κινήθηκε με τέτοια ταχύτητα και αποτελεσματικότητα εναντίον της άκρας Δεξιάς. Και χαροποίησε, γιατί επιτέλους ικανοποιήθηκε το γενικό αίτημα να αντιμετωπιστεί το νεοναζιστικό μόρφωμα ως εγκληματική οργάνωση.

Μετά τις εξελίξεις με τις συλλήψεις, τις αποφυλακίσεις μερικών και τις προφυλακίσεις άλλων στελεχών της Χρυσής Αυγής, αντί να συγκροτήσουμε άμεσα τη συμμαχία όλων των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου κατά του φασισμού, κάποιοι επικαλούνται νέα διμέτωπα (σύγκρουση με το Μνημόνιο και τη ΧΑ) και κάποιοι άλλοι επαναφέρουν δριμύτεροι την απλουστευτικά επικίνδυνη θεωρία της ταύτισης των δυο άκρων.

Επιχειρήθηκε να συζητηθεί στην αυριανή συνεδρίαση της Επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών με αντικείμενο την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 10ης Ιουνίου 2013, που έδωσε ένα δήθεν συνταγματικό έρεισμα για να μπει το μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ και για να σιγήσουν όλες οι δημόσιες ραδιοσυχνότητες. Αυτό τελικά δεν έγινε επειδή η Κυβέρνηση προτίμησε να μείνει το θέμα «ανοιχτό» μέχρι να αποβάλει αυτοδικαίως την ισχύ της η Πράξη αυτή.

Καθώς πλησιάζει το τέλος του δεύτερου Μνημονίου και της τρέχουσας δανειακής σύμβασης, το ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά. Τέλειωσαν τα Μνημόνια και μαζί τους η λιτότητα; Εχει ενδιαφέρον ότι η δημόσια συζήτηση παραμένει εσωστρεφής παραβλέποντας εξοργιστικά το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο και την εξέλιξή του.

Σε δημοσίευμα της «Monde» που αναφέρεται στο ναυάγιο της Λαμπεντούζα – με 130 νεκρούς και 200 αγνοούμενους, δυστυχισμένοι όλοι φυγάδες απ΄ τη Σομαλία και την Ερυθραία – υπογραμμίζεται ότι πρόκειται για «θανάτους αθόρυβους», που επαναλαμβάνονται σε τακτά διαστήματα και που όμως δεν ανακόπτουν την επιθυμία όσων αναζητούν στο ρίσκο μια «λύση επιβίωσης».