Στο προηγούμενο άρθρο («Εφ.Συν.» 3.10.2015) υποστήριξα ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να λέγεται προοδευτική αν δεν αποσκοπεί, ταυτόχρονα, αφ’ ενός μεν στην κατάργηση των στεγανών του «κρατικοοικονομικού» καθεστωτισμού, αφ’ ετέρου δε στην ανατροπή των λαϊκιστικών, κρατικιστικών και συντεχνιακών στερεοτύπων του «κοινωνικοπολιτικού» καθεστωτισμού. Τι σημαίνει όμως αυτό στην πράξη, αναφορικά με το πολιτικό σύστημα;

Καθημερινά καθίσταται ολοένα και ποιο φανερό ότι η χώρα πορεύεται δίχως εθνικό πρόγραμμα και πυξίδα. Εθνικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης και ανάπτυξης που θα οδηγούσε σε υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, ανάπτυξη και ραγδαία μείωση του εφιάλτη της ανεργίας. Σε εφαρμογή σκληρών αλλά και απολύτως αναγκαίων μέτρων για τη δημοσιονομική προσαρμογή και το ξεπέρασμα της κρίσης.
Σε επαναδιαπραγμάτευση και τροποποίηση δυσμενέστατων όρων του 3ου και επαχθέστερου μνημονίου. Όροι που αφενός μεν επιβλήθηκαν εκβιαστικά στη χώρα, αφετέρου έγιναν αποδεκτοί από μια Κυβέρνηση, που μετά «τη σκληρή διαπραγμάτευση» και τα τελικά καταστροφικά αποτελέσματά της για την οικονομία και την κοινωνία, συνθηκολόγησε και παραδόθηκε άνευ όρων.

Για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στη δημόσια συζήτηση το θέμα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Δε συμμερίζομαι ωστόσο ούτε τον όρο ανασυγκρότηση με την έννοια της παλινόρθωσης, ούτε την αοριστία της κεντροαριστεράς, για λόγους που θα αναφέρω στη συνέχεια. Στο άρθρο αυτό, λοιπόν, θα αναφερθώ στη θεμελίωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι τα εξής:

1.Υπάρχει ανάγκη για την ύπαρξη ενός τέτοιου χώρου;

2.Τί πρέπει να κάνουμε τώρα;

3.Ποιά θα πρέπει να είναι η Σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα;

Πριν υπάρξει συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους, έδιναν μία και μόνη εντολή στον κ. Τσίπρα: Να πάει στις Βρυξέλλες και να επιστρέψει με συμφωνία. Αφού την έφερε και όλοι μαζί την ψήφισαν στη Βουλή, του ζητούσαν να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί τους για να την εφαρμόσουν από κοινού. Αλλά όταν είδαν ότι μένουν στην αντιπολίτευση, αίφνης ανακάλυψαν ότι αυτή η συμφωνία, που την ψήφισαν και ήθελαν μαζί να την εφαρμόσουν, είναι «απαράδεκτα κακή». Η υποκρισία της αντιπολίτευσης γίνεται άκρως επικίνδυνη.

Δεν κάναμε τίποτα στη βάση ιδιοτελειών ή μεθοδεύσεων. Στηρίξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικά χωρίς ανταλλάγματα, θεωρώντας ότι η σαφής μετατόπισή του προς το ρεαλισμό και η ρητή αποδοχή εκ μέρους του του ευρωπαϊκού δρόμου, της ανάγκης να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, δημιουργούν τους όρους για μια διακυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, ικανή να βγάλει τη χώρα από τον θανάσιμο βρόχο της κρίσης.

Τι οφείλουμε σε όσους απειλούνται από πολέμους και βία; Τι και πόσα μπορούμε να αντέξουμε; Πότε φτάνουμε στα ανώτατα όρια της αντοχής μας; Κάθε μία από τις παραπάνω ερωτήσεις είναι δικαιολογημένη. Οταν, όμως, η συζήτηση κινείται μόνο μεταξύ των δύο οξυμμένων από τα ΜΜΕ ακραίων θέσεων «Θα τα καταφέρουμε» και «Η βάρκα γέρνει», τότε η προσφυγική κρίση απειλεί να διχάσει την κοινωνία μας. Χρειαζόμαστε μία ειλικρινή συζήτηση για ρεαλιστικές λύσεις.

...Ισως ήρθε η στιγμή να αντιμετωπιστεί κάπως διαφορετικά αυτό το κόμμα. Η δημοκρατία πρόσφερε τα μέσα για την ηχηρή παρουσία του στη Βουλή, η δημοκρατία πρέπει να βρει και τους τρόπους να εξουδετερωθεί η δηλητηριώδης επιρροή του. Ενας τρόπος θα μπορούσε να είναι η μαζική αποχώρηση όλων των βουλευτών όποτε παίρνει τον λόγο ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής.

Το ευρύτερο προοδευτικό κέντρο, η σοσιαλδημοκρατία και η δημοκρατική αριστερά πρέπει να ενοποιηθούν σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα. Αυτή είναι η γενική παραδοχή που ωστόσο συγκρούεται με τις επιμέρους ηγεμονίες αλλά και τα τιμάρια «τοπικών» ηγεμονίσκων που επί δεκαετίες εμπορεύονται την αντιπροσώπευση του χώρου. Επιπλέον, έναντι αυτής της αναγκαίας προοπτικής καραδοκεί ο ΣΥΡΙΖΑ που ερωτοτροπεί κοινωνικά αλλά και μακροπολιτικά με την «περιοχή» προσπαθώντας (ατυχώς), να εκφράσει τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης αλλά και εκλιπαρώντας τη συμμαχία της με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία.

Καταπληκτικοί τύποι οι «σοφοί» της επιτροπής Κατρούγκαλου για το Ασφαλιστικό: ανακάλυψαν τη σύνταξη με εισοδηματικά κριτήρια - αν έχεις δικό σου σπίτι θα παίρνεις λιγότερα από εκείνον που δεν έχει. Κι αν έχεις δύο αμάξια, θα χρωστάς τη βενζίνη του γείτονα που έχει μόνο ένα και πορεύεται...

Οι εσωτερικές διαδικασίες στα κόμματα εξουσίας ποτέ δεν ήταν ωραίο θέαμα. Αυτά τα κόμματα είναι σαν τα λουκάνικα. Για να τα καταναλώσεις πρέπει να μην έχεις δει πώς και με τι υλικά παρασκευάζονται. Ισχύει ιδίως για τις μάχες διαδοχής, αυτές τις φονικές μάχες εκ του συστάδην για την ανάδειξη αρχηγού.

Σε αυτή τη χώρα που όλα αλλάζουν για να μείνουν ίδια, δίνουν και παίρνουν οι προφητείες για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Πόσο θα κρατήσει; Θα αντέξει τον επόμενο ενάμιση χρόνο; Θα βγάλει τετραετία; Οι πιο φανατικοί ή οι πιο τρομαγμένοι δεν διστάζουν να μιλούν για οκταετία. Είναι φανερό ότι όσο διαρκεί η παρούσα περίοδος έκτακτης κατάστασης, πάσα προφητεία δεκτή αλλά εξίσου αίολη.

...Οι επισκέψεις υψηλόβαθμων ευρωπαίων και όχι μόνο αξιωματούχων που προγραμματίζονται για το αμέσως επόμενο διάστημα στην Αθήνα δεν είναι τυχαίες και δεν συνδέονται μόνο με την εφαρμογή του Μνημονίου. Η διττή διάσταση που αποκτά πλέον στα μάτια όλο και περισσότερων η Ελλάδα είναι ίσως το μόνο θετικό νέο εδώ και πολύ καιρό. Είναι η ευκαιρία της να αποδείξει ότι δεν είναι αυτή ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης.