Η περασµένη εβδοµάδα πρέπει να κατέγραψε τον µεγαλύτερο δείκτη αµηχανίας στην ιστορία της ευρωζώνης. Οι αναλύσεις του αγγλοσαξονι κού Τύπου τής έδιναν ζωή µερικών ηµερών προτού καταρρεύσει, τα δικηγορικά γραφεία του Λονδίνου επεξεργάζονται πυρετωδώς τις νοµικές συνέπειες από το ενδεχόµενο τέλος του ευρώ και

Η ευρωπαϊκή κρίση είναι ταυτόχρονα κρίση τραπεζική και κρίση δημόσιου χρέους. Οσο περνάει ο καιρός το πρόβλημα οξύνεται γιατί χάνεται η εμπιστοσύνη των περιβόητων αγορών στην ικανότητα της πολιτικής εξουσίας να επιβάλει μια βιώσιμη λύση. Οπως γνωρίζουμε, το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα έχει τους δικούς του, εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.

Το βασικό ζήτημα για την ευρωζώνη στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και τελικά τη διάσωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών. Είναι χαρακτηριστική η απουσία ρευστότητας από τις ευρωπαϊκές αγορές ομολόγων και η μαζική στροφή προς «ασφαλή λιμάνια», όπως τα γερμανικά και αμερικανικά ομόλογα.

Ο «Economist» και οι «Financial Times» ανήγγειλαν «το επερχόμενο τέλος του ευρώ». Ευσεβείς πόθοι Αγγλοσαξόνων; Το ενιαίο νόμισμα και το σύστημα στο οποίο λειτουργεί, η ΟΝΕ, όντως αντιμετωπίζει δεινή πρόκληση, καθώς η κρίση έχει προσλάβει «συστημικό χαρακτήρα» και ήδη έχει φθάσει στην αυλή της Γερμανίας.

«Εκεί όπου απέτυχε ο Χίτλερ, να κατακτήσει την Ευρώπη με στρατιωτικά μέσα, η σύγχρονη Γερμανία θα επιτύχει με μέσο τη δημοσιονομική πειθαρχία. Καλώς ήλθατε στο 4ο Ράιχ!»Η φράση θα μπορούσε να προέρχεται από ομιλία κάποιου ρήτορα σε ελληνική πλατεία.

Παρακολουθούμε τελευταία, καθώς μπήκαμε σε τροχιά (έστω και μεγαλύτερης διάρκειας) εκλογών και πολιτικών αλλαγών, να αρχίζει μια δημόσια συζήτηση, όπου πρωτοστατούν κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ της προηγούμενης, αλλά και της παρούσας κυβέρνησης. Αλλοι ομιλούν και γράφουν για την ανασυγκρότηση της... Κεντροαριστεράς!

Το σημερινό Δελτίο σας έρχεται εν μέσω συζητήσεων στις Βρυξέλλες (και συγκεκριμένα στην Ευρωβουλή, με λογιών-λογιών αξιωματούχους, ευρωβουλευτές κλπ) και στο Cambridge (στο πλαίσιο ομιλιών και συναντήσεων με ανησυχούντες Άγγλους).

Την παράκαμψη των τραπεζών με τη βοήθεια μιας ειδικής τράπεζας του Δημοσίου η οποία θα διοχετεύει τα διαθέσιμα κονδύλια απευθείας στην αγορά προτείνει ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης, ο οποίος περιγράφει το αδιέξοδο που επικρατεί από την άρνηση ή την αδυναμία των τραπεζών να δανείζουν επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Περί τα 106 δις ευρώ έχουν διαθέσει το ελληνικό Δημόσιο και τα ευρωπαϊκά ταμεία στο τραπεζικό σύστημα της χώρας, το οποίο ωστόσο διατηρεί κλειστές τις «στρόφιγγες». «Ωρολογιακή βόμβα» αποτελεί η συνεχιζόμενη απόσυρση καταθέσεων, εν μέσω του κλίματος ρευστότητας και ανασφάλειας στην ελληνική οικονομία.

Μπορεί να σωθεί το ευρώ; Πριν από λίγο καιρό μας έλεγαν ότι το χειρότερο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν μια ελληνική στάση πληρωμών. Τώρα όμως μια πολύ ευρύτερη καταστροφή μοιάζει εξαιρετικά πιθανή.

Είναι αλήθεια ότι η πίεση των αγορών μειώθηκε κάπως την Τετάρτη, μετά από τη θεαματική ανακοίνωση των κεντρικών τραπεζών για την επέκταση των πιστωτικών γραμμών τους (η οποία στην πραγματικότητα δεν αλλάζει τίποτε).

Η πορεία των κομμάτων της αριστεράς-τουλάχιστον αυτών που μπαίνει αέρας στο αίμα τους-είναι συνυφασμένη και παράλληλη με αυτή του ΠΑΣΟΚ. Ανάλογα με τις διεργασίες, τις εξελίξεις και τις αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό του οργανισμού του ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτούνται αντιστοίχως και τα κύτταρα της αριστεράς.
- Το 1981, η ηγεμονία του ΠΑΣΟΚ άφησε εκτός βουλής το πιο όμορφο και πολιτικά ολοκληρωμένο εγχείρημα στην ιστορία της ελληνικής αριστεράς, το ΚΚΕ Εσωτερικού.
-Το 1989, πέραν προφανώς του σοβιετικού παράγοντα, η καταστροφική πολιτική του Ανδρέα και η σήψη στην τότε αυλή του, οδήγησαν στην ένωση της αριστεράς, έφεραν διψήφια ποσοστά και κυβερνητικές θέσεις.

Την ώρα που η Ευρώπη ανησυχεί βλέποντας σε αργή κίνηση την δική της κρίση, και άλλες παγκόσμιες δυνάμεις εξακολουθούν να βλέπουν υπνωτισμένες το παράδοξο θέαμα των μυριάδων προσπαθειών που καταβάλλουν ευρωπαίοι αξιωματούχοι για να σώσουν το ευρώ (και έτσι το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα), σύννεφα πολέμου μαζεύονται για άλλη μία φορά επάνω από το Ιράν.

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται από όλες τις πολιτικές πτέρυγες και όχι μόνο από έξαλλους αγανακτισμένους αλλά και από μάλλον νηφάλιους σχολιαστές ή πολιτικούς οι παρακάτω διαπιστώσεις:
α) Το μνημόνιο και η συνταγή της τρόικας ήταν λάθος γιατί η κρίση δεν ήταν μόνο ελληνική
β) Το μνημόνιο δεν θα σώσει ούτε την Ελλάδα ούτε την Ευρωζώνη
γ) Το μνημόνιο (και η κυβέρνηση Παπαδήμου) στηρίζονται από ακροδεξιούς
δ) Το μνημόνιο και οι απαιτήσεις για δέσμευση του Α. Σαμαρά συνιστούν βάναυση προσβολή της εθνικής κυριαρχίας και της ευρωπαϊκής παράδοσης σεβασμού των κρατών-μελών της Ευρώπης
ε) Το μνημόνιο εκπορεύεται από μια ανίσχυρη πολιτικά άνευρη, συντηρητική ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία