Απότις επικείμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα εξαρτηθεί αν θα πάρουμε 89 δισ. ευρώ τον Φεβρουάριο. Δηλαδή, 30 δισ. για τη Συμμετοχή των Ιδιωτών (PSI), έως 39 δισ. για να ανακεφαλαιοποιηθεί το τραπεζικό σύστημα, 14 δισ. ευρώ για την αποπληρωμή ομολόγων που λήγουν στις 15 Μαρτίου και άλλα 6 δισ. για μισθούς και συντάξεις. Αν οι διαπραγματεύσεις ευοδωθούν, θα παραμείνουμε στο ευρώ. Αν όχι, η χώρα θα υποχρεωθεί σε έκδοση δικού της νομίσματος, για να διαχειριστεί τα ερείπιά της. Η μάχη είναι κρίσιμη, πρέπει να κερδηθεί.

Το Μνημόνιο και τα μέτρα που το συνόδευαν έγιναν νόμος του κράτους στις 6 Μαΐου 2010. Η Ελλάδα είχε ελάχιστα περιθώρια να παζαρέψει τις βασικές κατευθύνσεις του και ακόμη λιγότερα να τις απορρίψει. Η χώρα όφειλε να δανεισθεί άμεσα προκειμένου να εξοφλήσει ομόλογα αξίας 8,5 δις € που έληγαν στις 19 Μαΐου. Ήταν όμως πρακτικώς αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές.

Αν θέλαμε να ζωγραφίσουμε τη σημερινή εικόνα θα χρειαζόμασταν ασφαλώς ορισμένες πινελιές πολιτικού σουρεαλισμού. Πώς αλλιώς να περιγράψεις την κατάσταση που ο κυρίαρχος δημόσιος λόγος διατυμπανίζει «το Μνημόνιο απέτυχε», η κυβέρνηση που το εφάρμοσε παραιτήθηκε, αλλά η χώρα κινείται πάντα στον αστερισμό των νέων μνημονίων με τη συμμετοχή όσων μέχρι χτες έκαναν ό,τι μπορούσαν για «να αποτύχει το Μνημόνιο»;

«Η καλύτερη ευχή που μπορώ να δώσω για τον νέο χρόνο είναι να αναβληθεί η έλευσή του. Να παραταθεί το 2011»!Ο σοφός ου μην αλλά και χιουμορίστας φίλος που επαναλαμβάνει την ιδιότυπη ευχή αυτές τις γιορτινές, τρόπος του λέγειν, ημέρες δεν διευκρινίζει αν θέλει να διασκεδάσει ή να προειδοποιήσει τους ξαφνιασμένους συνομιλητές του.

H σοβούσα οικονομική κρίση ανέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο τα δομικά και λειτουργικά προβλήματα του ελληνικού κράτους. Στην παρούσα συγκυρία γίνεται ολοένα και περισσότερο επιτακτική η ανάγκη μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους, ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε με έναν οριστικό και διατηρήσιμο τρόπο την ανάσχεση του ελληνικού δημοσιονομικού προβλήματος.

Μέσα στη γιορτινή ατμόσφαιρα δύο γεγονότα ήλθαν να μας θυμίσουν παλιές παθογένειες.
Το ένα είναι η προσωρινή κράτηση του ηγούμενου Εφραίμ και η απροκάλυπτη και βάναυση επέμβαση της Ρωσίας στα εσωτερικά της χώρας μας.
Το αν είναι νομικά βάσιμη η απόφαση του συμβουλίου Εφετών στην δημοκρατική πολιτεία μας υπάρχουν διαδικασίες και όργανα της Δικαιοσύνης που θα το κρίνουν.

Στη χώρα μας δεν μπόρεσε ούτε μπορεί να επικρατήσει o φασισμός, ο κομμουνισμός, ο φιλελευθερισμός ή οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Οι ιδεολογίες προϋποθέτουν κοινωνική συνοχή και εθνικό στόχο, πράγματα που λείπουν από μια κοινωνία κατακερματισμένη σε ομάδες που, αντί της συνεργασίας, έχουν μάθει στα παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, δηλαδή να κερδίζει η μία εις βάρος των άλλων.

...Έχουμε κατ΄ επανάληψη, καταγγείλει την απαράδεκτη συνεχιζόμενη κατάσταση της εκτίναξης των τιμών στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, την ολιγωρία των Υπηρεσιών Εποπτείας της Αγοράς και πάνω απ΄ όλα την ανεξέλεγκτη λειτουργία μιας πενηντάδας περίπου ξένων και ελληνικών πολυεθνικών επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην αγορά και μέσα από τις ενδο-ομιλικές συναλλαγές τους διαθέτουν τα προϊόντα τους στη λιανική με υψηλές τιμές.

Ο έλεγχος και η εποπτεία των τιμών από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Ανάπτυξης και η Επιτροπή Ανταγωνισμού έχουν ελάχιστα αποδώσει με βάση την κρισιμότητα του προβλήματος...

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης

Τη μισή του δύναμη έχει χάσει το ΠΑΣΟΚ στην Αχαΐα, αν και παραμένει πρώτη δύναμη στο νομό. Σύμφωνα με γκάλοπ που διενήργησε η εταιρεία Data Rc και δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα της Πάτρας "Πελοπόννησος" αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα τα ποσοστά των κομμάτων στον Δήμο Πάτρας θα ήταν τα εξής:
ΠΑΣΟΚ 22,6%
ΝΔ 18,9%
ΚΚΕ 11,6%
ΔΗΜ.ΑΡ. 11,3%
ΣΥΡΙΖΑ 9,6%
ΛΑΟΣ 8,1%
ΑΛΛΟ 18,5%

Παρά τις επανειλημμένες συνεντεύξεις τόσο του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ. Φώτη Κουβέλη όσο και μελών της Ε.Ε, παρά τα συνεχόμενα δελτία τύπου1, περί της μη προεκλογικής συνεργασίας του χώρου μας με το ΠΑΣΟΚ, οι εκφρασμένες απορίες και αμφισβητήσεις συμπολιτών μας, γραπτές και προφορικές, με οδήγησαν σε αυτή την απάντηση-τελεία στη σχετική παραφιλολογία. Ειλικρινά συμμερίζομαι αυτήν την αγωνία και αισθάνομαι την ανάγκη μιας επιπλέον διευκρίνησης μέσα από μια διαφορετική διάσταση, πάντα όμως προς την ίδια κατεύθυνση, τον ίδιο τελικό στόχο.

...Πόσο αντέχει η χώρα τον εσμό των παραγόντων του δικομματισμού και των ενεχομένων στην χρεοκοπία και στην απόγνωση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας?

Για πόσο ακόμα η μεσαία τάξη θα παραμένει βουβή ενώ συνθλίβεται?

Τι θα συμβεί όταν η χειμαζόμενη βωβή πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας αντιδράσει στην επερχόμενη ολική εξαθλίωσή της, η οποία είναι πλέον ορατή?

Ίδωμεν!

Η προφυλάκιση του κ. Εφραίμ αποτελεί άλλο ένα ατόπημα της ελληνικής δικαιοσύνης. Παραβιάζει τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου που υπαγορεύει ότι κανείς δεν στερείται της ελευθερίας του παρά μόνο μετά από απόφαση νόμιμα συνιστάμενου δικαστηρίου.