Οι ρητορείες δεν συγκινούν το Eurogroup (το είχε διαπιστώσει ο κ. Βενιζέλος το 2011, την Τετάρτη ίσως το έμαθε και ο νυν υπουργός Οικονομικών...), καθώς αυτό συζητά πολιτικές, δράσεις, νούμερα. Καθώς δεν έχει γίνει η αναγκαία προετοιμασία, θα είναι άθλος αν ο κ. Γ. Χουλιαράκης (ένας άξιος οικονομολόγος, πρόεδρος του ΣΟΕ) προλάβει να καταρτίσει ένα συνεκτικό πρόγραμμα-γέφυρα, ώστε να εγκριθεί από το Eurogroup, αύριο. Αν τα καταφέρει, θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Κι αν δεν προλάβουμε πάντως, τα πράγματα παίρνουν τον δρόμο τους. Εφόσον δεν αποκλίνουμε από αυτόν, κι αν ακόμη σημειωθεί ορισμένη καθυστέρηση και η χώρα χρειαστεί κεφάλαια στο μεσοδιάστημα, είναι εφικτό να της διατεθούν από τα 12 δισ. του ΤΧΣ.

Πολλοί φαντάζομαι το σκέφτηκαν: Οι ομιλίες του Σαμαρά και του Τσίπρα, το βράδυ της Τρίτης στην Βουλή, θα μπορούσαν να είναι, με το κατάλληλο μοντάζ, το debate που για ανεξήγητους λόγους δεν έγινε προεκλογικά. Τα βασικά επιχειρήματα ήταν εκεί. Μια άμεση αντιπαράθεσή τους σε διάλογο, όχι σε παράλληλους μονολόγους, θα είχε ενδιαφέρον.

Το μήνυμα των ελληνικών εκλογών δεν πρέπει να το παρανοήσουμε. Το γεγονός ότι ένα 36% των Ελλήνων ψηφοφόρων επέλεξαν ΣΥΡΙΖΑ – το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς , δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει στραφεί προς τον Κομμουνισμό. Το εκλογικό σώμα εξέφρασε την απόγνωση, την απογοήτευση και την πληγωμένη εθνική του υπερηφάνεια.

Το απόγευμα της Πέμπτης, Τσίπρας και Ντάισελμπλουμ συμφώνησαν να αρχίσουν τεχνικές συνομιλίες ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την τρόικα -συγγνώμη, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ- ώστε να καθορισθεί το έδαφος πάνω στο οποίο θα συμφωνήσει η κυβέρνηση της Αθήνας για την παράταση -συγγνώμη, στην αναμόρφωση του προγράμματος.

Τις εποχές που κυβερνούσουν μόνο οι ιδέες του κ. Καμμένου και όχι και ο ίδιος, στα μοναστήρια δάκρυζαν οι εικόνες της Παναγίας, σήμερα στο κοινοβούλιο δακρύζει ο Πρωθυπουργός, όταν δηλώνει ότι «είμαστε σάρκα από τη σάρκα του λαού». Αυτή την μετατόπιση των δακρύων θα την έλεγα και πρόοδο. Ε, όπως και νάναι άλλο να δακρύζουν οι δεισιδαιμονίες και άλλο να δακρύζει ο ζωντανός με σάρκα, οστά και πνεύμα Πρωθυπουργός.
Μετά όμως συνέχισε λέγοντας «είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας». Η μεγάλη πλειοψηφία, το 80% αριστερών και δεξιών, ρίγησε στο άκουσμα αυτής της φράσης.

«​​Οσοι επενδύουν σε μία αποτυχία της Ελλάδας εθελοτυφλούν» τόνισε ο Ελληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη δευτερολογία του, λίγο προτού ξεκινήσει η ψηφοφορία επί των προγραμματικών δηλώσεων και στη συνέχεια επιδόθηκε σε ένα κρεσέντο αντιγερμανισμού, προειδοποιώντας, μεταξύ άλλων, το Βερολίνο ότι «οι ηγέτιδες δυνάμεις κατακτούν την ηγεμονία όχι με την εξόντωση αλλά με την πειθώ».

Η επαναδιαπραγμάτευση με τους εταίρους, δεν θα είναι ένας δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο πρώτος στόχος είναι να περάσουμε σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς τον κίνδυνο χρηματοδοτικής ασφυξίας.
Η αναγνώριση του δικαιώματος της ελληνικής κυβέρνησης να διαπραγματευτεί το δικό της πρόγραμμα, συνιστά πράξη γενικότερης σημασίας για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων εντός της Ε.Ε στη βάση της ισοτιμίας. Είναι κοινή παραδοχή ότι τα τελευταία χρόνια έχει υποχωρήσει στην Ε.Ε η διαβούλευση και ο συγκερασμός των διαφορετικών αποφάσεων που λαμβάνονται δημοκρατικά σε επίπεδο κρατών – μελών και έχει κυριαρχήσει η μεθοδολογία της λήψης των τελικών αποφάσεων στη βάση των θέσεων της Γερμανίας.

...Είναι λογικό, πιστεύω, να μην κατανοώ την αποδοχή του 70% του μνημονίου εκ μέρους του. Να μην κατανοώ, επίσης, την στροφή για την εκταμίευση των 7,5 δισ. ευρώ. Γιατί αυτό που ήξερα είναι ότι το μνημόνιο θα το σκίζαμε. Και ότι τα λεφτά δεν τα θέλαμε. Τώρα όλα αλλάζουν και πάλι. Νομίζω ότι δεν έχω άδικο να ζητάω από τον Υπουργό να δείξει λίγη κατανόηση και να σταθεροποιηθεί επιτέλους σε μια και μόνη θέση.

Η κυβέρνηση μπορεί να τα βρει με την Ευρώπη, όπως προσπαθεί να μας πείσει γι αυτό η συνιστώσα του ρεαλισμού, αλλά μπορεί και να μην τα βρει, εφόσον επιμένει σε μη ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι είναι το ποιος θα πληρώσει στο τέλος τον λογαριασμό. Και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Διότι το κράτος είναι σαν τον μινώταυρο που θέλει συνεχώς νέο αίμα. Δηλαδή, νέους φόρους. Καλά καταλάβατε! Κι όσοι νομίζετε ότι έχετε την ασφάλεια των ελβετικών τραπεζών θα πρέπει να κάνετε και πάλι τους λογαριασμούς σας!

Οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν και πάλι. Γέμισαν με σκληροπυρηνικούς διαδηλωτές. Και με οργή. Αν ένας λαός που υποφέρει βγαίνει στους δρόμους ή, μάλλον, αν ένας λαός που υποφέρει επιστρέφει στους δρόμους, θα έχει τους λόγους του. Οι πολιτικοί πρέπει να κατανοήσουν αυτούς τους λόγους και να δρομολογήσουν λύσεις. Στην πραγματικότητα, πρέπει όχι μόνο να προτείνουν λύσεις, αλλά και να τις υλοποιήσουν.