•Ξεκινάμε τον αγώνα για τις ευρωεκλογές. Μια σημαντική αναμέτρηση που θα επιδράσει στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο κίνδυνος ενίσχυσης του ευρωσκεπτικισμού και των ακραίων πολιτικά δυνάμεων είναι υπαρκτός. Εδράζεται στην τεράστια υποβάθμιση των συνθηκών ζωής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πιο ευνοϊκός παγκοσμίως χώρος για τις δυνάμεις της εργασίας, για τους πολίτες γενικότερα, δεν πρέπει να οπισθοδρομήσει και να συμβιβαστεί με μια πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί με γερμανική επιμονή σε όλη την Ευρώπη. Μια πολιτική που βαθαίνει τις ανισότητες μεταξύ Βορά – Νότου. Που βαθαίνει τις ανισότητες και την ανεργία εντός των κρατών.

Το ευρωηφοδέλτιο της συμπαράταξης «Δημοκρατική Αριστερά-Προοδευτική Συνεργασία».

Όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τη ΔΗΜΑΡ αποδυναμωμένη, τόσο πληθαίνει και η αρθρογραφία, η οποία «θρηνεί» τη μειωμένη απήχηση του κόμματος. Φυσικά ούτε οι δημοσκοπήσεις είναι στημένες, ούτε οι αρθρογράφοι είναι προκατειλημμένοι. Οι λόγοι της κριτικής στη ΔΗΜΑΡ είναι πολύ βαθύτεροι. Αυτή η κριτική είναι απόρροια της ιδεολογικής ήττας, που μετά το 2010 υπέστησαν στη χώρα μας εκείνες οι απόψεις, οι οποίες θεμελίωναν ή τουλάχιστον επιχειρούσαν να θεμελιώσουν ένα διαφορετικό λόγο για την υπεράσπιση του δίκαιου και κοινωνικά αποτελεσματικού δημόσιου τομέα. Στόχος είναι οι αρχές της ΔΗΜΑΡ και όχι οι επιμέρους πρακτικές της. Αυτές είναι το πρόσχημα.

Το θέμα της έκδοσης ευρωομολόγων και γενικότερα της από κοινού κάλυψης των κρατικών χρεών στη ζώνη του ευρώ αναμένεται να εισέλθει ορμητικά στο προσκήνιο της επικαιρότητας αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Ενα πρώτο σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τρίτη στην Ευρωβουλή με την ευκαιρία της παρουσίασης μιας σημαντικής επί του θέματος έκθεσης, την εκπόνηση της οποίας παρήγγειλε τον Ιούλιο του 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Η έξοδος στις αγορές είναι μια αναγκαία πράξη για την ομαλή χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Δεν πρέπει η επιλογή αυτή να εξυπηρετεί τρέχουσες εκλογικές και επικοινωνιακές σκοπιμότητες. Δεν πρέπει μια περιορισμένη και πιλοτική έξοδος δανεισμού στις αγορές, να παρουσιάζεται ως δήθεν λύση για τις μεγάλες επιβαρύνσεις του υπάρχοντος δανεισμού και να δίνεται εντέχνως η εικόνα ότι ισοδυναμεί με το τέλος των μνημονίων και το πέρασμα στην ανάπτυξη. Επί της ουσίας, η έξοδος στις αγορές και η ανταπόκριση των επενδυτών έχει θετικό αντίκρισμα για τη χώρα, δεν αλλάζει όμως την κυρίαρχη εικόνα της ελληνικής οικονομίας, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ανάπτυξης, ύφεση, έλλειψη επενδύσεων και από δραματική ανεργία.
Αυτά είναι τα κρίσιμα ζητούμενα για τη χώρα μαζί με μια τολμηρή διευθέτηση του χρέους. Αυτά είναι που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για την έξοδο της χώρας από την κρίση και θα ανοίξουν ένα δρόμο σταθερής πρόσβασης της ελληνικής οικονομίας στις αγορές, διευκολύνοντας την αναγκαία αναπτυξιακή ρευστότητα που χρειάζεται η χώρα.
Η ΔΗΜΑΡ δεν υιοθετεί ούτε τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς, ούτε μια στάση καταστροφολογίας.

Εκτός των άλλων, το σκάνδαλο Μπαλτάκου έκανε και κάποιον να χαμογελάει κάτω από το μουστάκι του: ο Φώτης Κουβέλης έχει ακόμη ένα επιχείρημα ότι ορθώς πέρυσι απέσυρε τους υπουργούς του από την κυβέρνηση. Κόμμα της Αριστεράς δεν μπορεί να αναπνεύσει σε Υπουργικό Συμβούλιο η νομοθετική πρωτοβουλία του οποίου τελεί υπό την εποπτεία κάποιου που βρίσκεται σε επαφή με τους χρυσαυγίτες, τη δράση των οποίων πρέπει να αντιμετωπίσουν οι υπουργοί του. Μανιτάκης και Ρουπακιώτης είχαν εμπειρίες εισπήδησης - κατά τον εκκλησιαστικό όρο - του Μπαλτάκου στον χώρο της αρμοδιότητάς τους.

Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφιβάλλει μετά και την «αποκάλυψη» Μπαλτάκου ότι όχι μόνο κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας που το λένε και πολιτικο-κομματικό σύστημα, αλλά ότι με τη συνέχιση αυτού του συστήματος ακόμη και αν βγούμε στις αγορές θα πρόκειται για μια όαση της φαντασίας στην έρημο.

Η συζήτηση του Μπαλτάκου με τον Κασιδιάρη δείχνει τις κρυφές διαδρομές που συνδέουν τη ΝΔ με την ξενοφοβία και με το νεοναζιστικό κόμμα. Το δε υβρεολόγιό του κατά του Πρωθυπουργού, του ανθρώπου που τον διόρισε στη θέση του γενικού γραμματέα της Κυβέρνησης, όπως και οι κατά καιρούς δηλώσεις του άλλου «εθνικιστή» της ΝΔ, του Φαήλου Κρανιδιώτη, αποδεικνύουν και την απευθείας σχέση τους όχι μόνο με την Ακροδεξιά αλλά και με το «κόμμα της αγένειας». Ο γεμάτος με θρησκευτικές εικόνες τοίχος στο γραφείο του κυρίου Μπαλτάκου, σε συνδυασμό με τις ανεπίτρεπτες ύβρεις, δείχνει και το μέγεθος της υποκρισίας. Δεν αξίζει αυτός ο τόπος τέτοιο πολιτικό σύστημα.

«Ποτέ δεν αντιλήφθηκα τον αναγκαίο προοδευτικό εκσυγχρονισμό της χώρας ως μια απολίτικη διαδικασία κάποιων δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου. Η χώρα δεν έχει ανάγκη ενός δήθεν κεντροαριστερού πόλου που κρύβεται είτε πίσω από αντιπολιτικά ρεύματα, είτε πίσω από απολίτικους όρους του τύπου «ενδιάμεσος χώρος».
Αντιθέτως η χώρα έχει ανάγκη ενός προοδευτικού πόλου, ο οποίος δεν θα κρύβει ότι στο δίλημμα προτεραιότητα της αγοράς έναντι της κοινωνίας ή προτεραιότητα της κοινωνίας σε μια ελεύθερη και ελεγχόμενη αγορά τάσσεται ανεπιφύλακτα υπέρ της δεύτερης επιλογής. Ενός χώρου για τον οποίο η σύγκρουση με τον λαϊκισμό και τον κρατισμό δεν σημαίνει και άρνηση της ανάγκης να εκφραστούν τα συμφέροντα των ανθρώπων της εργασίας.

Οι διαπλοκές της κυβέρνησης με την ποινικά διωκόμενη συμμορία της Χρυσής Αυγής μέσω του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου κου Μπαλτάκου αποδεικνύει:
Α. πρόβλημα λειτουργίας της δημοκρατίας, καθώς καταγράφονται απόπειρες να πολιτικών παραγόντων να διαπλέξουν την πολιτική με τη δικαστική εξουσία
Β. Πρόβλημα λειτουργίας του πολιτικού συστήματος:
Bi. σε θεσμικό επίπεδο,
-καθώς οι προσωποπαγείς εξουσίες και ο κυρίαρχος ρόλος του πρωθυπουργού στη λειτουργία του συστήματος επιτρέπει την ευδοκίμηση παρασίτων και την ανεξέλεγκτη ανάδειξη εγκληματικών στοιχείων.