Χρεοκοπίες ατέλειωτες: 1827, 1843, 1893, 1932, 2010. Το 1999 ήταν η χρονιά που εξοφλήσαμε την τελευταία δόση του χρέους μας μετά την εγκαθίδρυση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Η χρονική διάρκεια μέχρι να δημιουργήσουμε επονείδιστα και επαχθή χρέη, που μας ξανάφεραν σε συνθήκες πτώχευσης, κράτησε μόλις 11 χρόνια. Γι’ αυτά τα 11 χρόνια θα μείνουμε σε διεθνή εποπτεία απροσδιόριστο διάστημα.

Αν πάρουμε στα σοβαρά όσα ακούγονται, θα καταλήξουμε ότι όλοι (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε., ελληνική κυβέρνηση...) διακαώς επιθυμούν να κλείσει η αξιολόγηση και επακριβώς να εφαρμοστεί η συμφωνία που υπέγραψε η Ελλάδα με τους (μοναδικούς σε όλο τον κόσμο…) δανειστές της. Νομίζω ότι, στην πραγματικότητα, όλοι δοκιμάζουν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους.
Οι δανειστές δεν έχουν συμφωνήσει για το χρέος, άνευ αυτού δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία για τα πρωτογενή πλεονάσματα, άρα δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία ούτε για το πώς θα κλείσει η αξιολόγηση.
Το ΔΝΤ κρύβεται πίσω από την Ευρώπη – βέβαιο ότι τα χρέη προς αυτό θα πληρωθούν μέχρι κεραίας, με σύνεση ζητεί να κουρευτεί το χρέος προς όλους τους άλλους.

Όχι, μη σας παραπλανά ο τίτλος. Εδώ αν αναμένετε αποκαλύψεις, για το ποιοι «κύκλοι» κρύβονται πίσω από τις επιθέσεις στον Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Στέφανο Ξεκαλάκη καλύτερα να μη προχωρήσετε στην περαιτέρω ανάγνωση αυτού του σημειώματος. Δεν υπάρχουν εδώ αποκαλύψεις αστυνομικού χαρακτήρα, ούτε βεβαίως αναζητούνται σκοτεινά κίνητρα ή αγαθοί σκοποί στις επιθέσεις κατά του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.

Ας τα πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Διαβάζουμε σε συνεχή ρεπορτάζ και ακούμε σε κομματικούς διαδρόμους και συναντήσεις πως αυτή τη στιγμή ο υπ’ αριθμόν ένα αντίπαλος της ενότητας του σοσιαλδημοκρατικού χώρου είναι ο Στέφανος Ξεκαλάκης.

Από τα συντρίμμια δύο παγκοσμίων πολέμων, οι ευρωπαϊκές χώρες ενώθηκαν για να ξεκινήσουν αυτό που θα γινόταν το μεγαλύτερο πείραμα ενοποίησης και συνεργασίας με κοινή κυριαρχία. Αλλά παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματά του στο πέρασμα των δεκαετιών, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα τώρα κινδυνεύει με διάλυση.

Για την αναθεώρηση του Συντάγματος τα τελευταία χρόνια έχουν ειπωθεί πολλά μεγάλα λόγια και έχουν δοθεί αντίστοιχες υποσχέσεις, πλην όμως χωρίς κανένα αντίκρισμα έως τώρα. Η ανακολουθία αυτή, μάλιστα, δεν βαρύνει μόνο την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αφού για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία απαιτείται απλώς πρόταση 50 βουλευτών.

Στη συνέχεια, βέβαια, συγκροτείται μια επιτροπή που εξειδικεύει τις προτεινόμενες για αναθεώρηση διατάξεις και με βάση τις προτάσεις της αποφασίζει η Ολομέλεια της Βουλής, σε δύο συνεδριάσεις που απέχουν μεταξύ τους έναν μήνα, με την ειδική πλειοψηφία των 3/5 του συνόλου των βουλευτών (180).

Το φαινόμενο της χώρας μας όπου ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς επιλέγει μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις να συγκυβερνήσει με το κόμμα της εθνικολαϊκιστικής δεξιάς είναι το αρνητικό παράδειγμα της Ευρώπης. Μάλιστα σε πρόσφατη συνέντευξη του ο κ. Τσίπρας για να δικαιολογήσει την συνεργασία του χαρακτήρισε τους ΑΝΕΛ ως κεντροδεξιά! Τουλάχιστον παραδέχθηκε ότι συγκυβερνά με την δεξιά κατόπιν δικής του επιλογής, είναι και αυτό ένα βήμα. Εμείς στο προτεινόμενο νέο κυβερνητικό σχήμα, δεν εξαιρούμε τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο όμως μίας κυβέρνησης ευρείας πλειοψηφίας που θα στηρίζεται από περισσότερους από 200 βουλευτές, καθώς οι συνθήκες είναι τόσο οριακές που δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να βγούμε από την κρίση.

“…Το ζήτημα είναι η προσπάθεια να έχει απεύθυνση στην κοινωνία και να μπορεί να βρει οπαδούς. Αν δεν υπάρχει κόσμος να στηρίξει το εγχείρημα τότε είναι προφανές ότι αυτό αφορά μόνο τους «συγκλητικούς» και καθόλου τη Ρώμη. Για αυτό- όπως έχω επισημάνει επανειλημμένως- οι μεγάλες συμμαχίες δεν δημιουργούνται μέσα από συμφωνίες κορυφής και διεργασίες πίσω από κλειστές πόρτες. Αντιθέτως προκύπτουν μέσα από τη ζύμωση της ίδιας της κοινωνίας, μέσα από τις ανάγκες των πολιτών να βρουν πολιτική έκφραση. Εν τέλει, το εγχείρημα της ανασύνταξης του Κέντρου θα κριθεί από την ικανότητα να πείσει ότι έχει αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης…”

«Πρώτη φορά αριστερά». Ένα ευφάνταστο σχόλιο, που ήταν γενικότερα στην αρχή αποδεκτό, μάλλον και ευχάριστο, δυστυχώς μεταμορφώθηκε σιγά-σιγά σε παρωδία. Κι όχι άδικα εν πολλοίς. Κάθε αρθρογράφος, μπρος στο πρόβλημα να προσφέρει στο μεγάλο κοινό ένα μίτο πορείας μέσα στο πυκνό δάσος των ετερόκλητων κυβερνητικών αποφάσεων και ενεργειών, πρέπει να βάλει αρκετό νερό στο κρασί των αξιώσεών του. Πρέπει να βρει τρόπο να αξιοποιήσει την εμπειρία και την ενημερότητά του, έτσι που να βοηθηθεί στην πορεία του ο μη έμπειρος, ο μη ενημερωμένος, αλλά όχι απαραίτητα και μη ευαίσθητος, μη επιδεκτικός αποδοχής κάποιων αληθειών μέσος άνθρωπος, και να εφοδιαστεί με στοιχειώδη κριτήρια αναγνώρισης και στάθμισης των πολιτικών πραγμάτων.

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε με μεγάλη αγωνία το σήριαλ της σκληρής διαπραγμάτευσης και το κλείσιμο της αξιολόγησης από την Κυβέρνηση με τους θεσμούς. Είναι φανερό ότι η καθυστέρηση που γίνεται στα παραπάνω επιτείνει την ύφεση της πραγματικής οικονομίας και βαθαίνει ακόμα περισσότερο την κρίση με αποτέλεσμα κάθε μέρα που περνάει ο λογαριασμός να μεγαλώνει. Η Κυβέρνηση είτε από αδυναμία είτε από ιδεολογική επιμονή δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα και δημιουργεί ένα παρόμοιο σκηνικό ρήξης με το καλοκαίρι του 2015.

Επίκαιρη Επερώτηση κατέθεσε η Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ζητάει από την Κυβέρνηση και από τον αρμόδιο Υπουργό Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, να εξηγήσουν, γιατί παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις τους, 15μήνες μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας δεν έχουν καταθέσει Εθνικό Σχέδιο Αναπτυξιακής Στρατηγικής για τη χώρα, αλλά αντίθετα λειτουργώντας αποσπασματικά και ασχεδίαστα οδηγούν τη χώρα σε ύφεση και προκαλούν αδιέξοδα στην πραγματική οικονομία και στην απασχόληση.

Η περυσινή αλλαγή της διαρρύθμισης των επίπλων στο γραφείο του Πρωθυπουργού με τη μετακίνηση του βάρους 94 κιλών δρύινου γραφείου του κ. Τσίπρα στο ανατολικό τμήμα της μακρόστενης αίθουσας με την ξύλινη επένδυση στους τοίχους, δεν έγινε τυχαία. Περιέχει συμβολισμούς. Το «Ιερό Βήμα» βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα των Ναών, αλλά και στην Ανατολή (Ρωσία, Κίνα και Ιράν) προστρέχει ο Αλέξης Τσίπρας για να οικοδομήσει μια «πολύπλευρη» εξωτερική πολιτική και να επιτύχει την εξασθένιση της «εξάρτησης» της χώρας (και των Πρωθυπουργών της…) από τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την Τρίτη 5-4-2016, λίγο πριν τις 10 το βράδυ κι έπειτα από αλλεπάλληλες αναγγελίες, ξεκίνησε επί τέλους και φέτος η υποβολή των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος των φυσικών προσώπων. Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ήδη κλείσει 14 μήνες στην εξουσία και μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα το Υπουργείο Οικονομικών έχει επιδοθεί σε πλήθος εξαγγελιών που όμως σχεδόν ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
Το φορολογικό σύστημα δεν έχει αλλάξει και οι φορολογικοί νόμοι –εκτός από μερικές μικρές διορθωτικές επεμβάσεις– εξακολουθούν να ισχύουν απαράλλαχτοι, για να μας θυμίζουν ότι, παρά την κυβερνητική αλλαγή που εντωμεταξύ επήλθε, το νεοφιλελεύθερο κι αντιαναπτυξιακό φορολογικό πνεύμα της κυβέρνησης Σαμαρά εξακολουθεί να κυριαρχεί στους «αντιμνημονιακούς» κυβερνητικούς σχεδιασμούς.